Szukam całodobowej lecznicy... Już nieważne

[Kid]

Dobra, zbijcie mnie, jeśli Wam to może pomóc...

Rokko, zlituj się i .... milcz.

[nan]

To jest watek Eulalii i Dzidka...Uszanujmy to...

[juli]

O rany, Eulalko, dopiero przeczytałam. Tulkam Cię bardzo, bardzo, bardzo mocno .
I nie wmawiaj sobie bzdur, to nie była Twoja wina, nigdy nie przewidzisz wszystkiego co mogłoby się stać. Po prostu czasem się zdarza... Nie ma sensu rozpatrywnie wszystkich "a gdybym cos zrobiła, a gdybym wiedziała..." Zrobilaś co mogłaś. Dzidek miał u Ciebie cudowny dom, był szczęśliwym kotem i to się liczy. Miał dobre życie.

[loeb]

O rany, Eulalko, dopiero przeczytałam. Tulkam Cię bardzo, bardzo, bardzo mocno .
I nie wmawiaj sobie bzdur, to nie była Twoja wina, nigdy nie przewidzisz wszystkiego co mogłoby się stać. Po prostu czasem się zdarza... Nie ma sensu rozpatrywnie wszystkich "a gdybym cos zrobiła, a gdybym wiedziała..." Zrobilaś co mogłaś. Dzidek miał u Ciebie cudowny dom, był szczęśliwym kotem i to się liczy. Miał dobre życie.

tez tak mysle.

[Agia]

Trzymaj się Eulalio.

[eulalia]

Przed chwilą weszłam na forum.
Zdążyłam przeczytać w wątku na temat niechcianej ciąży, jak rokko podaje mnie tam za modelowy przykład nieodpowiedzialności... i podkreśla, jak ŚWIADOMIE igrałam z życiem mojego kotka.
Do tego dodaje jeszcze, jaką gram biedotkę, bo wszyscy żałują mnie, zamiast Dzidka...

JESTEM winna!
CZUJĘ SIĘ winna!
Wiele znaczy dla mnie Wasze wsparcie, ale takie są FAKTY- ulubione słowo rokko.
I nic tego nie zmieni.

Tylko niech mi rokko nie pisze z ironią, że jakiś nowy kotek z pewnością się niebawem u mnie pojawi. Kocham koty i nie wyobrażam sobie domu bez nich, ale boję się nawet myśleć, że wezmę nowego kota, którego potem przygniotę w łóżku i zabiję, albo wyjdę na pięć minut i pozwolę, żeby zrzucił na siebie wrzątek, albo otworzę lufcik i się powiesi...

Uwierzcie mi, nie upajam się teraz tym, jak mnie wszyscy żałują- myślę tylko o Dzidku, o tym jak ktoś uratował mu życie, jaki był malutki i bezbronny, jak zasługiwał na dobry dom i jak go zawiodłam...

Na koniec chcę jeszcze napisać na temat mojej "świadomości" na temat kwiatków doniczkowych.
Świadomie pozbyłam się z domu filodendrona, yuki i bambusów. Została 30-cm dracena i małe kaktusiki. Stały na parapecie. W momencie, gdy Dzidek nauczył się wskakiwać na parapet i zauważyłam, że lubi trącać łapkami liście draceny, od razu przestawiłam ją na ok.2-metrową szafę, samotnie stojącą, bez innych mebli w pobliżu.
We wcześniejszych postach pytano mnie, czy aby Dzidek nie podtruwał się draceną od dawna- na pewno nie- nie miał szans tam wchodzić.

Niemniej jednak, to moja wina i tylko moja, że tego dnia poprzesuwałam meble, żeby dokładnie posprzątać. I to moja wina, że je tam zostawiłam i wyszłam z domu na parę godzin. Tak więc rokko ma rację, oskarżając mnie o nieodpowiedzialność. Zupełną rację.

Tylko boli mnie, że tak zażarcie atakuje mnie gdzie się da, nawet w postach z tym niezwiązanych... bo nie patrzyłam z uśmiechem tygodniami, jak mój kot pasie się trucizną. To jest niesprawiedliwość...

[mary2004]

Eulalio, przykro mi że oprócz śmierci kotka musisz przeżywać jeszcze ludzkie podłe zachowanie. Niestety u niektórych czyjeś potknięcia budzą najbardziej prymitywne instynkty i nic na to nie można poradzić - jest to skutek ograniczenia emocjonalnego i jakiegoś potwornego niedowartościowania, bo ograniczonym można być w wielu aspektach - nie tylko intelektualnym. Nie traktuj tego zachowania personalnie, to nie jest tak naprawdę wymierzone przeciwko Tobie, a przeciwko jakimś wydarzeniom, które doprowadziły do uksztatowania takiegio charakteru, a nie innego. Wiem, że czytając zarzuty pod swoim adresem, czujesz się potwornie, ale FAKTY są takie: zaadoptowałaś kotka w potrzebie, dbałaś o niego najlepiej jak potrafiłaś, popełniłaś mały błąd, który tak naprawde mógł zdarzyć się każdemu- padło na Ciebie i na Dzidka. Taki jest los. Myślę, że wszyscy (prawie) wypowiadający się w temacie, znają te FAKTY i nikt nie uważa, że zgrywasz się na biedactwo. Zdaję sobie sprawę, że nasze pocieszenia nie są w stanie zdjąć z Ciebie poczucia winy i smutku, tym niemniej świadomość, że wiele osób rozumie co czujesz, jest jakoś tam wspierająca. Trzymam kciuki za Ciebie, za to żeby upływający czas wyleczył rany, żebyś odzyskała wiarę w siebie i zaopiekowała się jakimś potrzebującym zwierzaczkiem.

[Agia]

Eulalio chyba nikt nie jest nieomylny, błędy zdarzają się nawet najlepszym hodowcom, którzy o kotach wiedzą prawie wszystko. To, że popełniłaś błąd wcale nie oznacza, że nie będziesz dobrze potrafiła dobrze zaopiekować się następnym kotkiem - wierzę, że kiedy Twój ból przeminie, to jednak znów jakiś kotek zawita do Twojego domku. Na pewno długo będziesz czuła się winna i tego nic nie zmieni, jednak na przyszłość będziesz wiedziała jakiego błedu masz unikać.
Ja do dzisiaj na każde wspomnienie maluszków mam łzy w oczach, do dziś myślę czy nie było możliwości, by coś jeszcze zrobić, że gdybym np. mimo tego, że miki wyglądał dobrze poszłabym do weta na kilka godzin przed planowaną wizytą, to może Miki u niego w gabinecie dostałby obrzęku płuc, a nie w domu i może byłaby szansa, żeby go uratować. Może, gdy tylko dowiedziałam się, że Ami ma tak cieżko chore nerki, od razu powinnam poprosić weta o uśpienie jej - może wtedy mniej by cierpiała umierając?
Prawdopodobnie długo jeszcze na przypomnienie Dzidka będziesz reagowała wyrzutami sumienia, nie wiń się jednak tak bardzo. Zrobiłaś co mogłaś, by miał dobre życie, by czuł się kochany i ZA CHINY NIE UWIERZĘ, że zrobiłabyś tak samo, gdybyś wiedziała, jak to się skończy.

Rokko się nie przejmuj. On nie rozumie, że największą karą dla właściciela zwierzątka, które odeszło, jest bicie się z własnymi myślami.

[Agusia]

Eulalio, nie zadręczaj się. Jest mi bardzo, bardzo przykro z powodu straty, którą odniosłaś. Bardzo podobał mi się Dzidek, kot, który się dziwi.. To naprawdę nie Twoja wina, że tak się stało. Myślę cieplutko o Tobie.

[eve69]

Eulaio, bardzo mi przykro.
Biedne kociatko.

[loeb]

Tylko niech mi rokko nie pisze z ironią, że jakiś nowy kotek z pewnością się niebawem u mnie pojawi. Kocham koty i nie wyobrażam sobie domu bez nich, ale boję się nawet myśleć, że wezmę nowego kota, którego potem przygniotę w łóżku i zabiję, albo wyjdę na pięć minut i pozwolę, żeby zrzucił na siebie wrzątek, albo otworzę lufcik i się powiesi..

dla wiadomosci rokko - owszem pojawi sie. i ja go nawet znam. i to nawet bardzo dobrze. i w pelni swiadomie sie u eulalii pojawi.. i nie wpadajmy prosze w skrajnosci..

[harpia]

Eulalio to nie jest Twoja wina, nie jesteś wszystkowiedząca, nie mozesz wszystkiego przewidzieć, skąd miałaś wiedzieć, ze malec nigdy tam nie wchodzący akurat teraz wskoczy?

Może szanowny rokki jeszcze uczepi się mnie, bo moją kotke karmie tragicznie, mało się nią zajmuje a kiedyś chciałam oddać bo naszczała na dywan.
No czekam.

Kolego, mam nadzieje, ze kiedyś poczujesz choć namiastke tego, co czuje eulalia czytając Twoje wypociny.

Tak, żal kota, jak każdego żywego stworzenia, tylko czasami lepiej ugryść się w język niż skrobnąć te kilka niepotrzebnych słów.

[@sica]

Bardzo mi przykro

[tomola]

Eulalio, bardzo bardzo mocno Cię tulę.
Ogromnie Ci współczuję i mam wielką nadzieję, że już wkrótce dojdziesz do
siebie. Nie obwiniaj się! To nie ma sensu! Przeciez nie jesteśmy w stanie
przewidzieć wszystkiego.
Smutne chwile Dzidka ocieplałaś mu swoją obecnością- to bezcenne uczucie,
zapewniłaś mu je.
Jedyną osobą, która w tej historii powinna się wstydzić i mieć poważne
wyrzuty sumienia jest weterynarz.

Jestem z Tobą myślami!

[Blue]

Eulalio - sporadycznie sie zdarza ze podczas smierci zwierzecia, u jego opiekuna ktory go kochal nie pojawiaja sie mysli typu: jestem winny, moglem zrobic wiecej, moglem zrobic inaczej, moglem do tego nie dopuscic. Moglem isc do innego weta, moglem tego tam nie klasc, moglem to wczesniej zauwazyc, dlaczego tego nie dopilnowalem.
Kilka razy tylko jakiemus nieprawdopodobnemu szczesciu zawdzieczam ze moje koty wyszly calo z opresji - a o ilu razach nawet nie wiem - bo np. nie bylo mnie w domu?
Polozona na stole pusta torebka po zelatynie niemal stala sie przyczyna okrutnej smierci mojej kotki ktora wsadzila do srodka glowe a torebka sie zassala. Gdybym w tym momencie nie weszla do kuchni - po kilku minutach zastalabym martwa kotke.
Wypastowana podloga? I kot ktory widzial to po raz pierwszy w zyciu? Efekt - bardzo silne uderzenie w glowe po niewyhamowaniu przed sciana, utrata przytomnosci, zero szans na weta o tej porze, w tamtej sytuacji.
Naprawde - nie da sie uniknac wszystkiego. To jest po prostu niemozliwe.
Wazne jest zeby wyciagac wnioski i uczyc sie na bledach.

Strasznie zal kocurka
Ale moze jemu bylo pisane tak krotkie zycie? Nie tak powinien na pewno wygladac jego koniec - ale tutaj to juz na pewno nie ma zadnej Twojej winy - zrobilas wszystko co moglas. Ktos inny Dzidka zawiodl...