Jest wciąż zestresowana, obrażona, smutna. Zaczyna mniej jeść.
Nic się nie dzieje, tzn. normalnie, prawidłowo załatwia się, nie wygląda na chorą. Ale jest przybita. Dzisiaj była u mnie Mrata. widziała Elfinkę. Tak napisała o tym w moim wątku:
Mrata pisze:Taaaak... obejrzeliśmy sobie Elfinkę, sykliwo-pazurzastą, ewidentnie obrażoną na cały świat panienkę, nosek nakryty ogonem, zwinięta w kłębuszek w kącie klatki. Dała się Ani pomiziać i nagle kły i pazury. Potem już tylko syknęła tak sobie, dla porządku i znów kłębuszek, ogonek na nosek i foch totalny. Ale pyszczek ma rzeczywiście delikatny i urokliwy.
Myślę, że zabrana z dworu była pierwsze dni w szoku, a teraz się otrząsnęła. No i się zaczęło... Na razie nawet nie daje się wyciągnąć z klatki na sprzątanie, ale nie miota się, nie płacze. Po prostu zrezygnowana, obrażona burasia. Oj, głupiątko, nawet nie wiesz, jakie szczęście cię spotkało ! Na szczęście je, pije i wydala normalnie.
Tak to mniej więcej wygląda. W dodatku zbiegło się w czasie z moim wyjazdem na tydzień. Wyjeżdżam odetchnąć ciszą i spokojem, tak to wygląda. Bardzo tego potrzebuję. W ostatnim czasie moje życie przybrało tempo nadtoż szybkie, sprzedaż mieszkania, zakup nowego, trudne problemy rodzinne z tym związane, różne odpowiedzialności. Po prostu muszę się zatrzymać na chwilę, zdystansować, bo oszaleję. Ten przystanek był dawno zaplanowany i wiem, że nie mogę zrezygnować. Ale... w związku z tym zostawię też moje dwie tymczasowe panienki. W tym Elfinkę
. Myślałam, że wypuszczę z klatki po szczepieniu. Ale trochę się boję. A jak zaczną sie jakieś bójki? Elfinka syczy na moje równo. A w domu będą w większości same. Tzn. trzy razy dziennie będą odwiedzane, bieda im nie będzie, ale jednak więcej czasu nie będzie nikigo. Martwię się tym wszystkim co nieco.Nie żałuuję, że wzięłam Elfinkę. Obiecałam jej to dawno. Tylko teraz tak się to wszystko nałożyło w czasie. Najbardziej martwię się żeby nie przestała jeść
