Na przekór...(II)

[agusiaw]

[Anja]

zawsze towarzyszy nam wielki zal, gdy odchodzi Przyjaciel, a zarazem Czlonek Rodziny

[bechet]

Kaszmir jest dosyć przytomny. Głównie leży w kuwecie (już go nawet nie wyciągam), teraz wyniosłam go na balkon, na słońce. Zaraz przygotuję mu coś dobrego do jedzenia. Może rybkę?
Mówię do niego a on słucha.
Wierzę, że rozumie.

[Gretta]

Mówię do niego a on słucha.
Wierzę, że rozumie.

na pewno

[Femka]

bardzo dobrze rozumie... odchodzi szczęśliwy, bezpieczny, kochany... dobrze to czuje, wiem to na pewno...

[mjs]

Kaszmir jest dosyć przytomny. Głównie leży w kuwecie (już go nawet nie wyciągam), teraz wyniosłam go na balkon, na słońce. Zaraz przygotuję mu coś dobrego do jedzenia. Może rybkę?
Mówię do niego a on słucha.
Wierzę, że rozumie.

Rozumie, rozumie...I pewnie jest już strasznie zmęczony, biedulek....Daj Mu, Asiu, ode mnie buziaka.
Niech zaśnie w spokoju...Bardzo mi przykro

[MonaKicia]

Bardzo mi przykro, że ta historia nie kończy się cudem.
Sledziłam ten wątek, wypływa z niego tyle dobrej i mądrej miłości.
Miłości, która trwa do końca...
Życzę dużo sił w tych trudnych chwilach.

[pixie65]

Rudy Płomyczku cały czas o Tobie myślę....

[CoToMa]

tak smutno...

[Myszka.xww]

mysle o Was

[Slonko_Łódź]

Bechet- jestem . Przekaż Mu ode mnie, że ciotka Go nigdy nie zapomni. I ucałuj Go w noseczek jak zawsze na pożegnanie. Kaszmirku....

[smil]

Trzymajcie się w tych trudnych chwilach...

[Igulec]

- Ech, wy ludzie! - westchnął znużony. - Dlaczego wy nie potraficie żyć tak jak trzeba? Ciągle tylko planujecie, wybiegacie w przyszłość albo rozpamiętujecie stare sprawy i tkwicie w przeszłości. A tymczasem prawdziwe życie umyka wam niezauważone. A wystarczy skupić się na tym co jest i wszystko od razu stanie się proste.
- Nie, to nie tak - odpowiedziałam zmieszana - czasem chciałabym po prostu umieć zatrzymać czas - dodałam cicho.
Spojrzał na mnie przeciągle.
- Chodź tu - powiedział.
- Po co?
- No chodź. Nauczę cię.
Podeszłam.
- Jeśli chcesz, to tak się stanie - wyszeptał -zamknij oczy. Będą mijały tygodnie, miesiące, lata, a my ciągle będziemy siedzieli przytuleniu do siebie na tym parapecie. Widzisz nas? Widzisz?

Kaszmirku

[nan]

Nasze Wieczne Sloneczko...

[Agn]

Asiu, jestem.

A drzwi też już są gotowe. Dla Ziutki - dopiero; dla Kaszmira - już. I są niebieskie, tak jak powinny.

Kaszmir, przepraszam, ale dzięki Tobie mogę opłakać Ziutkę. W końcu...