Powody oddania kota...

[Agn]

Nie wiem, czy to kwestia poświęcenia alergi i kot.
Ja nie traktuję swojego postepowania jako poświęcenia (a alergie mam głównie na koty)
Tak jak pisze Monika - trzeba miec do tego zdrowy stosunek - nie da się żyć w środowisku kompletnie odizolowanym od alergenów. A jeden alergen w te czy w tę...
Dla mnie to też nie jest powód do oddania kotów. (Dla mnie to nawet nie był powód żeby kotów nie brać.

[Ivette]

Mni enic a nic nie skłoniłoby do oddania kota...
Ale...moja mama chyba cos knuje ...
tak dziwnie sie patrzy, gdy jej wielki kwiatek z parapetu leci lotem ślizgowym w kierunku dywanu
Ale kwiatek niedługo juz powie pa pa. Jak nikt chętny do adopcji kwiatka sie nie zwajdzie, to ja mu domestosa do doniczki wleję, w końcu dobro kota ważniejsze

[iwona_35]

I najgorsze jest to, ze ucza tego dzieci "nie martw sie, wezmiemy innego"... Dzieci biora z nas przyklad, wiec niech niektorzy sie pozniej nie zdziwia, ze te same dzieci beda chcialy pozbyc sie problemu z domu... nas, kiedy juz bedziemy starzy i niedolezni..

Oj tak ! Ja przez całe życie wpajałam córce że nie można zostawić zwierzęcia bez pomocy. Widziała jak dbamy i ratujemy ,a w domu traktujemy je jak członków rodziny.Dziś po 15 latach stwierdziłam z dumą że wychowałam córkę bardzo wrażliwą która nie zostawi żadnego zwierzaka bez udzielenia pomocy. Ostatnio gdy znalazłam kotkę ,niestety była pobita zaniosłam ją do domu a córa zajeła sie nią wspaniale.Nawet oddała swoje pieniądze z urodzin na sterelizacje. Po zabiegu spała przy jej posłaniu.
Jestem pewna że gdy będzie dorosła w jej domu bedzie miejsce dla bezdomnych kociaków.I oto chodzi.
pozdrawiam iwona

[MonikaZ]

MonikaZ masz rację, ale Twój argument jest z rodzaju "dbam o dobre samopoczucie (zdrowie itd) moich kotów/kota. Też musiałam umieścić Killera na tymczasowym u mojej mamy, bo by mi sie towarzystwo wzajemnie z kłaków ogoliło.

Ale to, o czym piszesz wynika ze znajomości konkretnego kota i kotów w ogóle, a nie dlatego, że kot załatwiając się w nocy do kuwetki 'szura żwirkiem, aż nie da się zasnąć'

Tak,dlatego napisałam że powody zamieszczone na poczatku watku są totalnym brakiem odpowiedzilaności.Na to nie ma tłumaczenia-to ludzka głupota.Jeśli człowiek nie szanuje zwierząt to bardzo trudno jest go tego nauczyć:(Jest grono ludzi,którzy kiedy tracimy swojego pupila uważa ,że to tylko kot/pies o co tyle szumu).Pewne rzeczy mamy zakodowane dla mnie takie zachowanie jest niewyobrażalne dla innej osoby to błachostka po której przejdzie do porządku dziennego.Ja chciałam pokazac inny aspekt "oddania" ukochanego kota-przez osobę dla której jest to bardzo cieżka decyzja.Takie sytuacje tez się zdarzają i tak samo są ludzie ,którzy od poczatku to planowali-zwierze nie sprawdziło się hodowlanie i są osoby ,które chcą zatrzymywać kastraty a sytuacja na to nie pozwala,bo zwierze jest nieszczęśliwe.
Inna kwestia po co kotkowi właściciel,który będzie się wiecznie wściekał o zachaczone firanki lub rozsypany żwirek-oby takie koty miały szczęście trafić do innego domu.Powiecie kot tęskni-i owszem ale jeśli z piekiełka trafia do kochającego domu odzyskuje równowagę i co najwazniejsze jest szczęśliwy.

A moje cudowne woalkowe firanki w sypialni-szkoda gadać najlepsza zabawa dla kociaków i mojego nowego domownika-sa pozaciągane na potęgę a ja nadal zastanawiam się o co mam się wściekac -przeciez sama je powiesiłam wiedząc doskonale jakie będa tego konsekwencje

Kwintesencją tematu jest to ,ze to w ludziach, w nas jest problem.Z jednej strony chcemy cudowną mruczącą przytulankę bez jakichkolwiek konsekwencji.Kazdy nowy domownik czy to ludzki czy zwierzęcy wprowadza do domu zamieszanie-i już nie jest jak dawniej-jest inaczej

[Agn]

Te Twoje firanki - to tak jak u mnie
Ale to samo dotyczy np. posiadania kwiatów - mam na balkonie róże! Ile mnie wysiłku i nerwów kosztuje utrzymanie kotów z dala od pączków, od grzebania w ziemi. Mogę nie mieć kwiatów i jak bym nie dawała rady to bym się pozbyła... róż.

Myślę, że jedyne akceptowalne powody to dobrze rozumiane dobro kota.

[Monika L]

o tak jest inaczej gdy w domu jest kot, a jak ceni sie sen jak mam noc przespaną to jestem zadowolona ,a le bywają noce że kicia skacze po mnie i budzę się z pazurkiem na twarzy ale cóż nei robię problemu, ważne jest nasze nastawienie

[amelka]

]


oczywisie to jest powiązne ze sobą dzieci od nas sie uczą wrażliwości i pomagać innym , ja gdy przygarnełam kotkę z ulicy to owszem chodziło mi o dobro kota ale też bodźcem były dzieci ,gdybym nie przygarneła jej to napewno bym dużo straciła w oczach dzieci i pewnie one by kiedyś nie były zdolne do ofiarności , moja córka zawsze marzyła o yorkujako prezent komunijny , a teraz gdy mamy kotke bezdomną , moja córka mówi nie bede już chciała Yorka bo jego ktoś i tak pokocha , tylko sobie weżmiemy małego kociaka albo mówi wiesz chce na komnuie kundla ze schroniska , tak zaraziłam dzieci lekturą z forum

jejku Monika to cudowne dla ciebie i Twoich dzieci, bardzo mnnie poruszyło jak zmieniły się poglądy twojej córci...
ja kituni też nie oddam, ale moi bliscy mówią gdy pragnę następnych-całego świata nie zbawisz...macie na to jakieś argumenty

[piegusek]

No wlasnie... ja slyszalam juz rozne powody, zeby oddac kota, miedzy innymi taki, ze kot sie w nocy zalatwia i glosno drapie w kuwecie
U mnie panienki czasem zawiesza sie na firankach (lepsze pozdejmowalam), czasem biegaja po nas w nocy, podgryzaja (szczegolnie jak Przytula byla sama - wzielismy rodzenstwo ), zrzucaja rzeczy z polek notorycznie (poprzekladalam), grzebia w kwiatach, (przeznaczylam im jeden do zabaw, reszte staram sie jakos ocalic), glosno drapia w kuwete w nocy - (ja sie przyzwyczilam, TZ nosi stopery ).

Do tego mam na nie alergie - kicham sobie, szczegolnie jak Lavi spi na mojej glowie, ale bede sie odczulac i ani razu nie przeszla mi przez glowe mysl, zeby je oddac. Ale to kwestia podejscia - pamietam jak taksowkarz mnie kiedys zapytal jak jechalam przed 24 do lecznicy z Kawa czy to rasowy kotek (mial pewnosc w glosie, ze tak) - jak uslyszal, ze nie, to sie zdziwil... przykre

[amelka]

ja wzięłam malutką dla taty, wiedziałam że alergię mam wielką, tata się trochę wystraszył obowiązku-chociaż ciągle chciał kota i mała mimo alergii została u mnie, tata się zastanowił i chciał ją wziąć ale nie oddałam, tak ją kocham że nie było dla mnie koszmarem bieganie po firankach-też zdjęłam moje ulubione z motylkami, motylki bardzo kotka nęciły, zdjęłam dużo szpargałów, w tym roku miałam wykręt aby nie ubierać korzyści...jakoś jej wszystko wybaczam, i alergia mi jakimś tajemniczym sposobem prawie minęła a była bardzo uciążliwa, teraz zdarzają się tylko czerwone oczka, kichnięcie i opuchlizna po podrapaniu ale to 1/10 tego co kiedyś
śmieję się ze z miłości mi przeszło
i jestem na drodze do następnych kitków

[Monika L]

]


oczywisie to jest powiązne ze sobą dzieci od nas sie uczą wrażliwości i pomagać innym , ja gdy przygarnełam kotkę z ulicy to owszem chodziło mi o dobro kota ale też bodźcem były dzieci ,gdybym nie przygarneła jej to napewno bym dużo straciła w oczach dzieci i pewnie one by kiedyś nie były zdolne do ofiarności , moja córka zawsze marzyła o yorkujako prezent komunijny , a teraz gdy mamy kotke bezdomną , moja córka mówi nie bede już chciała Yorka bo jego ktoś i tak pokocha , tylko sobie weżmiemy małego kociaka albo mówi wiesz chce na komnuie kundla ze schroniska , tak zaraziłam dzieci lekturą z forum

jejku Monika to cudowne dla ciebie i Twoich dzieci, bardzo mnnie poruszyło jak zmieniły się poglądy twojej córci...
ja kituni też nie oddam, ale moi bliscy mówią gdy pragnę następnych-całego świata nie zbawisz...macie na to jakieś argumenty

dziękuję w imieniu swoim i córki ,kwiatek jest cudowny , poprzez kitkę zmieniło się nie tylko nasze nastwienie ale i odpali znajomi ,którzy nie rozumieli jak mogłam pogardzić i pseudo persem a wziełam "śmieciarza". może jestem dziwna że jest to dla mnie wyznacznikiem , ale nie mogę obcować z ludzmi nie wrażliwymi , a jeżeli ktoś mi mówi że nie zbawię świata to odpowiadam sama nie ale na forum kocim są ludzie ,którzy pomagają i tworzymy taką wielką rodzinę i wszyscy pomagamy, wiec każde znas dokłada sie do zabwienia świata i ocalenia kociaków , wszystko przed nami,

[Mariejo]

Wybaczcie kota sie bierze na dobre i na zle a nie dla kaprysu.

[piegusek]

tiaaa, zeby tak kazdy myslal... wystarczy zajrzec na Kociarnie, zeby przekonac sie, ze tak niestety nie jest

[koteknaplotek]

Mój mąż też ma alergię, taką że czasem oddychac nie może, coż, jak mówicie to bywa dziedziczne.... Moja Teściowa również alergiczka, z astmą oskrzelową, pouczulana na wszystkie rodzaje sierści, przez 14 lat miała w domu Mimkę - kochaną suczkę - którą długo leczyła z cukrzycy a w ostatnim okresie życia wynosiła na rękach co godzinę na spacer w dzień i w nocy. Jak Mamie się objawy nasilały to się odczulała, albo głaskała Mimkę w rekawiczce
U mnie w domu było tak samo. Alergii nikt nie miał co prawda, ale nie jeden raz zarzało się że jechalismy z psem w środku nocy do weta, zwłaśzcza z Krausem, on ciagle chorował, różne cuda mu sie działy ale walczyliśmy o niego - skutecznie.
Ostatnio wzielismy drugiego kota, i powiem szczerze że był moment kiedy chciałam szukać mu nowego domu, ale na pewno nie z powodu firanek, jednak okazało się że (mam nadzieję i oby tak dalej) czas to najlepsze lekarstwo, na stres zwłaszacza. A te powody, które wymieniłaś na początku, to nic innego jak wymówki mało odpowiedzialnych ludzi.
Dla mnie jedynym powodem oddania jakiegokolwiek zwirzęcia, jest tylko i wyłącznie jego dobro. I to tylko w takiej sytuacji, kiedy mamy pewnosc że w nowym miejscu bedzie mu lepiej.
A firanki mam podarte - takie też są ładne

[eurydyka]

a ja sie wlasnie dowiedzialam, ze przed chwila pewien pan przyjechal oddac swojego kastrowanego pieszczoszka dwulatka do schroniska bo sie mu drugie dziecko urodzilo

pan plakal, corka 15 letnia tez, a kot z domu wyladowal w schronisku na mrozie...

gdyby sie na mnie natkal, chyba bym mu cos rozwalila w tej glupiej glowce

[m0i]

Ale to kwestia podejscia - pamietam jak taksowkarz mnie kiedys zapytal jak jechalam przed 24 do lecznicy z Kawa czy to rasowy kotek (mial pewnosc w glosie, ze tak) - jak uslyszal, ze nie, to sie zdziwil... przykre

Tia, temat alergii też znam już dogłębnie

A my, z racji tego, że jechaliśmy po koty z azylu aż do Krakowa (a to spory kawałek od nas), też byliśmy podejrzewani przez różne osoby o branie "hipersupermega rasowych" kotów.
Mhm, akurat. I się nie dało wytłumaczyć zauroczeniem "od pierwszego wejrzenia". Wg opini innych trzeba było "wyjść na podwórko i nałapać ile kotów się chce".

Nagrodą było to, że nasza kotka weszła sama do transporterka (jakkolwiek by to interpretować) i "stereofonią" miauczenia z tylnego siedzenia.
I tą wspólną radością którą mamy dziś w naszym mieszkaniu i mieszkaniu koleżanki