monochromatycznie! założyliśmy nowy wątek

i my się przyłączamy!

Też jestem. Trzymam kciuki, myślę cieplutko i wierzę w Ciebie i w to, że będzie wszystko dobrze :ok:

Nie ważne, za którym razem- ważne, żeby wygrać batalię.

PS. Też jem czereśnie i mam wrażenie, że je szprycują wodą- są ciężkie ale bez smaku. Czasami się tylko taka "starego typu" trafi- aromatyczna i słodka.

PS2. Koty też mi się coraz namolniejsze robią... Myślałam, że za mało czasu im poświęcam- kupuję wersję "starość" :mrgreen:

I my jesteśmy mocno, mocno wierząc w powodzenie leczenia i powrót do zdrowia!

Magijko, przez cały czas :ok:

Moje stado też trzyma kciuki...

Też jestem Magdusiu!
Życzę powodzenia w leczeniu!!

pozdrawiamy i bardzo dobre myśli ślemy.

strasznie się cieszę, że wszyscy jesteście i myślicie o mnie
ja od poniedziałku jestem w szpitalu, zdecydowano się jednak na silniejszą niż poprzednio chemioterapię bo lekarze nie składają broni i próbują to dziadostwo zabić
jestem pełna wiary i spokoju w to, że wszystko będzie dobrze
bardzo pomagają mi leki od psychiatry, wyciszyły mnie i już nie myslę ciągle o śmierci

jest ciężko w domu bo wszystko na Maćka głowie, Bubulka co prawda u niezastąpionych bubulkowym coolcatków, ale reszta dodżersów siedzi w domu i Maciej musi przyjężdżać z pracy by je wyprowadzać po południu. Koszmarne mam wyrzuty sumienia z tego powodu bo żal mi wariatów, tak bardzo lubią biegać a tu kupa siku i do domu. Bardzo długo rozmyśłałam na tym by szukać dziewczynkom domu a Gizka dać do teściów (a Bubke wcisnąć Ani - hihi) a Loli poszukać czegoś super hiper ale Maciej nie potrafi oddać psa obcej osobie, wiem, że było by to w naszej sytuacji na prawdę dobrym rozwiązaniem, ale musiałabym znać te domy i tak jak Ani oddaję Bubulkę wiedząc, że jest tam najszczęśliwsza i na prawdę z całym sercem mogłabym ją tam pozostawić bo to najlepszy bubulkowy domek, tak tez nie jestem w stanie oddać Loli obcym - próbowałam takiej dziewczynie, która chciała ją od nas adoptować kiedy ona szukała domu, i jej byłabym w stanie bo to cudowny dom, ale oni mają teraz 3 buldożki i szczerze sobie pogadałyśmy i nie jest to dobre rozwiązanie... No cóż, nie wiem co będzie dalej, zobaczymy po prostu

Co do chemii jeszcze - czekają mnie znowu 4 cykle po ok. miesiącu w szpitalu więc w domu będę znów gościem, ciężko. Podobno schemat którym teraz idę mnie "położy" - cytat z doktora, ale mam nadzieję, że dam radę a raczej czuję spokój w tym temacie i już. Bardzo za to martwię się o swoje nerki bo źle pracują, zatrzymuję wodę i w moczu jest krew, to niedobrze, bardzo się tego boję.

Dziś za to miałam postrzyżyny i obcięłam swojego cudnego mini irokezika na łysą pałkę

Koty dobrze - Cyryl za to obróśł podobno już strasznie więc jakby ktoś mógł i umiał szybko strzyc (bo na żywca a Maciek to godzinę strzyże a to trzeba raz dwa) i mógł pomóc opierdzielić grubasa to pomóżcie Maćkowi pięknie proszę

magija, trzymaj się, dzielna dziewczyno :ok:

.

dasz radę. Tyle już przeszłaś, że masz wprawę.

Nie umiem strzyc niestety, ani szybko ani wolno też nie...

Madziu, wiem że będzie dobrze! :ok:

Moc dobrych fluidów ślę z MPikami :love:

Lideczka ['] 2006 - 21.04.2015

będzie dobrze Magijko!
strzyc niestety nie umiem, chyba że własnego chłopa, ale on spokojnie siedzi...

Raz w życiu strzygłam moją mamę. Odważna kobieta! Jak skończyłam, to się okazało, że nie ma co na wałki zakręcić. :lol:

Magdusiu

same pozytywne fluidy przesyłam. Trzymam kciuki, by ta kuracja okazała się skuteczna.

I my trzymamy i ślemy energii moc, Madziu :1luvu:

Specjalny, magiczny buziak dla Ciebie od Smużki :ok:

już po chemii jestem, spadek sterydowy więc dzisiaj nie będzie o chorowaniu tylko wspominki z domu
duuuużo zdjęć - moich poczwar paskudnych leni i nierobów
w letniej scenerii

no to zaczynamy
Gizek z Taurusem - niektórzy znają historię tego psa, no i kota także. Taurus to nasz górski dar - urodziła nam go wiejska kotka w pościeli i takim sposobem pojawił się nasz pierwszy kot we wspólnym życiu, pierwszy kot mojego męża. Kot nieustraszony, choć niepozorny, przyjaciel całego świata ale w kaszę sobie dmuchać nie da. Skończył właśnie 10 lat, bez mamimy bo mamina w szpitalu akurat. Ale pewnie wcale nie zauważył:) Uwielbia ponad wszystko być broszką i spędza z ludźmi cały czas - nieważne z kim, byle siedzieć na człowieku. Gizmo natomiast był moim prezentem dla mojego meża, który zawsze bardzo chciał mieć psa - dostał go w końcu jako nastolatek, badzo długo na niego czekał. Maciej psy kochał, chciał mieć, ale nigdy nie mogliśmy ze względu na Lukrecję, niepełnosprawną koteczkę z osteoporozą i niedoczynnością tarczycy. Kiedy Lukrecja odeszła, nie mógł dojść do siebie i wtedy ja postanowiłam przyjąć psa, długo szukałam. Wybór padł na tego osła. Trochę inne informacje o nim dostaliśmy od dt niż stan faktyczny przedstawiał. W każdym razie, delikatnie mówiąc przywieźliśmy kotożercę, który po wielkiej i długiej batalii z kotami żyje. Miłości nie ma, no, oprócz Taurusa - co widać na focie, bo to prawie jak rodzeństwo - jeden z drugim wiecznie razem, a to podgryzają się a to przytulają. Do Cyryla respekt, Denisem unikają się a czarne same prowokują to i pogoni. No tak już jest
Obrazek