Jak to się stało, że zawładnęły moim sercem ? Proszę o radę!

Ale piękna historia! Aż dziw, że taką piękną koteczką nikt się nie zainteresował przez te 2 miesiące... No, ale jak widać szukała tych odpowiednich :wink:

Dokocenie to nie łatwa sprawa, Eranka widocznie potrzebuje czasu. Chłopaki też. U mnie też się towarzystwo nie raz lało jak wściekłe. Do teraz nie ma pełnej harmonii między nimi, ale żyją obok siebie i jakoś się wzajemnie tolerują. Do wszystkiego trzeba czasu. Także trzymam kciuki :ok:

I dziękuję, że wzieliście Erankę :1luvu:

Piękna historia.

joszko89 pisze:Ale piękna historia! Aż dziw, że taką piękną koteczką nikt się nie zainteresował przez te 2 miesiące... No, ale jak widać szukała tych odpowiednich

Nikt się nie interesował, ale przynajmniej nasze zainteresowanie spotkało się ze zrozumieniem i u niektórych z radością. Załamała mnie tylko pani recepcjonistka, która przy naszym wyjeździe, żegnając Erankę powiedzaiła: jak będą małe koteczki, to ja jestem chętna

hah... żal, ale cóż - też kiedyś usłyszałam od pewnej recepcjonistki, że jak będę miała małe kotki to ona by jednego wzięła - czyli recepcjonistki już tak mają :twisted:

A wydawałoby się, że to powinny być myślące istoty...

znam parę osób, które są chętne do rozmnażania. Zawodowo zajmują się różnymi rzeczami.

Eranka nadal w zamknięciu. Ma swój pokój póki co. W drodze do weta razem z Julciem płakali głośno i żałośnie. Za to po powrocie Eranka przestała całkiem na Julianka warczeć. Chyba ich zjednoczyła wspólna niedola

.
Na dzień dzisiejszy wygląda to tak: leczymy swierzba jeszcze tydzień, więc jeszcze musi być osobno, żeby moje kociaste nie pozarażać. Jak trzymałam na kolanach śpiącego Batmanka, a potem chciałam wziąć na kolana Erankę, dostałam łapką w głowę. I poszła sobie obrażona na fotel. Wygląda na to, że Eranka urodziła się jako królewna, ale nie wzięła pod uwagę, że jeszcze dwóch królewiczów jest w tym domu. Za to leki dousznie aplikować sobie pozwala bez większych problemów. Kochana jest i wdzięczna bardzo

Chodząc podnosi do góry ogonek, koniuszkiem wachlując w lewo i prawo. Łepek zadarty w górę i stąpa sobie prawie na paluszkach w tych swoich białych skarpeteczkach. No zupełnie jak koteczka z kreskówek, tylko jej wielkiej różowej kokardy pod szyjką brakuje

Ale jak warczeć zaczyna, to tygrys istny tkwi w tym małym ciałku

Czasem chłopcy chcą bardzo dostać się do pokoju Erankowego. Do soboty muszą wytrzymać, potem zobaczymy

kciuk za dalsze dokacanie

lutra pisze::) kciuk za dalsze dokacanie

dziękujemy

Super, że leki możesz podać. Kciuki trzymam.

Iza_ pisze:

hejka

całkiem spoko

dzięki.

Jeszcze jutro i pojutrze i idziemy do wetki z uszkami Erankowymi. Weźmiemy Batmanka, żeby troszkę niedoli wspólnej zasmakowali. Może lepiej będą się tolerować. A uszka wygladają już całkiem dobrze. Eranka łepkiem już nie wstrząsa, uszków nie drapie i świerzb już też nie wylatuje naokoło

Zobaczcie jakie mam uszka

Ale futerko wylatuje z niej całymi kłębkami. pani doktor powiedziała, że to z niedożywienia. jak podje dobrych rzeczy to minie. No to dajemy smakołyki i wszystkie koty dzięki temu zadowolone są

Powiem może głupio, ale niechcący Eranka bardzo mi pasuje do wystroju mieszkania :mrgreen:

Jedz, kiciuniu i o nic się już nie martw.

Eranka przepiękna , a Wy przewspaniali...

Jak to się stało, że zawładnęły moim sercem ? Proszę o radę!

Kto przegląda forum