Moje koty - moja miłość, radość, moje troski i kłopoty II

Odnoszę wrażenie, że smutno zrobiło się na forum. Czyżby zmęczenie wiosenne, czy może brakuje nam słońca. Fakt, pogoda nas nie rozpieszcza

Koty u mnie też jakieś mało aktywne, dużo śpią, jedzą i trawią

Ja myślę tylko o tym moim pobycie w szpitalu :evil:

Mam nadzieję, że nie będą mi robili jakichś paskudnych badań i szybko wypuszczą do domu, do moich kocików.
Zarcia i Lara są cudowne, ale pomimo że są siostrami, w ogóle nie utrzymują ze sobą "kontaktów towarzyskich" Wręcz przeciwnie, Zara biega, ale kiedy podchodzi do Lary, ta na nią fuka. Zarcia jest śmieszna, ponieważ ograniczyła swoje terytorium tylko do dwóch pokoi i przedpokoju. Do trzeciego w ogóle nie wchodzi, a kuchni chyba jeszcze nie widziała. Lara znowu tylko siedzi w moim pokoju, chociaż próbuje zaglądać dalej, ale szybko wycofuje się z powrotem. Ma swoje ulubione posłanko i bezpieczne miejsce pod narożnikiem. Klatka już złożona, kocia ma "swój" pokój i tu czuje się bezpieczna.
Jednak to jeszcze tchórz, nie mogę jej ani dotknąć, ani pogłaskać, zaraz chowa się do swojej kryjówki.
Zara za to nie schodziłaby z kolan, tylko ją pieścić i całować

Iwonko kochana dopiero doczytałam :oops:

co się dzieje, dzieciaku :?:

co z Tobą, co Ci znów dokucza :?:

powiedz tylko a rozprawię się z potforem :evil:

trzymaj sie iwoo w tym szpitalu, szybko wychodź, bo Zara i Lara będa tęskniły :ok:

Dziękuję dziewczynki :1luvu:

Coś mnie żre, ale się nie dam zeżreć potforowi :evil:

Idę na badania na neurologię, w końcu może coś znajdą i pomogą.

czyli to dalszy ciąg poprzednich dolegliwości gdy nie wiele znaleźli :?:

nie dawaj się potforowi, Iwonko :ok:

niech idzie precz

puszatek pisze:czyli to dalszy ciąg poprzednich dolegliwości gdy nie wiele znaleźli
nie dawaj się potforowi, Iwonko niech idzie precz

Tak Basiu, tamten pobyt w szpitalu był pomyłką :evil:

Może teraz wreszcie dojdą do tego, co mi jest. Byle szybko wracać do domu, nienawidzę szpitali :evil:

Mam być w środę, termin już ustalony. Ale bedę w kontakcie ze światem i oczywiście Wami

Bez komputera nie ruszam się na krok

choć cieplutkie myśli przesyłam, Iwonko....już dzisiaj :ok:

Iwonko, łączę się z Tobą w bólu, też nienawidzę szpitali, a przyszło mi tam leżeć 1,5 miesiąca. Wyobrażasz to sobie? :twisted:

Dobrze że jesteście i podtrzymujecie mnie na duchu

Mam nadzieję, że ten pobyt nie skończy się tak jak poprzedni. Nic mi nie pomogli, nawet nie zdiagnozowali.
Półtora miesiąca :strach:

nie wiem jak bym to wytrzymała, ale jak człowiek musi.........

półtora miesiąca spędziłam w szpitalu w Otwocku, miałam gruźlicę...ale choć wiedziałam co mi jest i byłam leczona

Iwonko, będzie dobrze :ok:

wiem, że to wyświechtane słowa, nie lubię ich używać ale w Twoim wypadku płyną z serca i nie ma innej opcji, będzie dobrze :ok:

puszatek pisze:półtora miesiąca spędziłam w szpitalu w Otwocku, miałam gruźlicę...ale choć wiedziałam co mi jest i byłam leczona

Iwonko, będzie dobrze wiem, że to wyświechtane słowa, nie lubię ich używać ale w Twoim wypadku płyną z serca i nie ma innej opcji, będzie dobrze

a jak wyjdziesz to se damy po :piwa:

lidka02 pisze:
puszatek pisze:półtora miesiąca spędziłam w szpitalu w Otwocku, miałam gruźlicę...ale choć wiedziałam co mi jest i byłam leczona

Iwonko, będzie dobrze wiem, że to wyświechtane słowa, nie lubię ich używać ale w Twoim wypadku płyną z serca i nie ma innej opcji, będzie dobrze

a jak wyjdziesz to se damy po

Właśnie o to chodzi, gdyby było wiadome co mi jest. Na razie tylko podejrzenia, ale neurologiczne choroby trudne są do zdiagnozowania. Najgorzej, kiedy nic nie boli a jesteś wrakiem. Nawet trudno jest mi lekarzowi opisać jak się czuję, co mi dolega, to paskudne.
To, jak się czuję, może wskazywać na różne choroby, zobaczę. Najgorzej boję się badań, oby nie były zbyt inwazyjne. Ale z takim samopoczuciem jak teraz, nie da się funkcjonować.

iwoo, powoli zaczynam zamieszczać zdjęcia.
to moja Calineczka

ciężko jest postawić diagnozę jak nawet nie można wytłumaczyć co człowiekowi dolega :cry:

gdy można to zobaczyć na RTG czy USG wtedy jest wiadome z czym mamy się zmierzyć, może tomografia komputerowa by coś wykazała :?:

Iwonko, kochanie...domyślam się jak musi Ci być ciężko ale nie poddawaj się dziewczyno, masz koty, nas, rodzinę......jesteś nam bardzo potrzebna, dlatego
musisz zawalczyć :ok: