Kostek - Gacek zgasł ['][']['] - nikt nie jest bogiem :(

Nie każdemu zwierzęciu jesteśmy w stanie pomóc. Prakseda choć próbowała i gdyby nie ona, kot na pewno odszedłby wcześniej i w gorszych warunkach. Myślę, że Praksedzie ciężko się pogodzić ze śmiercią Kostka, złośliwości tutaj nic nie wnoszą i są nie na miejscu.

Istnieje coś takiego, co ja nazywam łaską dobrej śmierci.

Jeżeli nic innego nie możemy zrobić - uczyńmy tę łaskę.
Ale to bardzo boli.

Praksedo bardzo współczuję :cry:

myślę, że nie o to chodziło Marcelibu, raczej o to, że już wcześniej było wiadomo, że kot siedzi sam w mieszkaniu...ale to już nie ważne, co do sekcji, myślę, że w takich przypadkach warto robić ponieważ to daje wiedzę na przyszłość, ja podczytywałam wątek i strasznie smutno, że tak się stało, bo przecież nie tak miało być

Tak, jo.anna ma rację. Ze względu na szacunek dla Praksedy nie będę rozwijała tematu, bo będzie awantura, a nie o to chodzi.
W każdym razie bardzo źle się stało.
O łasce dobrej śmierci tematu poruszać nie będę, bo mam inne zdanie.

Marcelibu pisze:
alix76 pisze:Czy mam zmienić tytuł wątku ?

Tak, na nieudzielenie pomocy umierającemu zwierzęciu.

Marcelibu nie rozumiem - bijesz się tym postem w piersi, czy o co ci chodzi? Jesteś na miejscu, w Warszawie, nie masz sobie nic do zarzucenia?
I nie chodzi mi o dotychczasowe (niepodważalne zresztą) zasługi Praksedy tylko o tą konkretną sytuację - jaką masz o niej wiedzę? Jesteś jasnowidzem i wiesz co dokładnie dolegało kotu na wejściu do DT? Nie trzeba być super specjalistą, żeby wiedzieć, ze wyniki ogólne, morfologia, mocz, mogą nie pokazać prawdziwego stanu zdrowia - ani u ludzi, ani u kotów. Jest jeszcze całe mnóstwo innych czynników.
Ja też lubię wpłacić pieniądze na pomoc, tak jest znacznie fajniej niż przyjmować do domu "niewiadomoco" i często gościć przy okazji chorobę, brud, wreszcie śmierć i łzy. Każdy prawdziwy DT to wie. Być "darczyńcą" znacznie milej i estetyczniej. I ja to też wiem. Dlatego ani przez chwilę nie przyszło mi do głowy, że mam prawo porównywać się z ludźmi, którzy naprawdę coś robią - lub ich oceniać.

Marcelibu pisze:
alix76 pisze:Czy mam zmienić tytuł wątku ?

Tak, na nieudzielenie pomocy umierającemu zwierzęciu.

Przebieg zdarzeń:
Wiecie już, że wzięłam Kostka koszmarnie wychudzonego. Jednak na początku szło ku lepszemu.
Załamanie nastąpiło w poniedziałek wielkanocny, bo przestał jeść samodzielnie. We wtorek wizyta u weta, stwierdzono zapalenie krtani. Zalecono Synulox, Tolfine, no i karmienie na siłę (nie udawało się - pluł, zaciskał zęby), oraz karmienie sztuczne. Do ostatniego dnia dostawał w kroplówce płyn Ringera z glukozą, Duphalyte, Catosal i Combivit. Do tego środek odpornościowy scanomune.
Oczekiwany efekt działania antybiotyku nie pojawił się, w czwartek pod wieczór zadzwoniłam do weta z pytaniem co dalej. Zalecił zmianę antybiotyku na enrofloksacynę. Umówiliśmy się na piątek, na dalszą diagnostykę – ponowne pobranie krwi, rtg. Na sobotę wet umówił dochodzącą lekarkę, która robi usg. W piątek rano Kostek dostał posiłek w postaci kroplówki, nowy antybiotyk i środek przeciwzapalny i przeciwbólowy. Gdy wróciłam z pracy nie zył!

Marcelibu, jakie nie udzielenie pomocy? Co robiłam przez dwa tygodnie? Chodzi Ci o eutanazję?
Miałam nadzieję do samego końca. Oskarżasz mnie o nieodpowiedzialność, pisałaś mi, „ja bym nigdy tak nie zrobiła”. Jasne, bo najpierw musiałabyś znaleźć się w mojej sytuacji. W teorii wszystko jest łatwe. Jeśli zawsze masz niezachwianą pewność działania i gotową receptę na każdą sytuację, jeżeli uważasz się za bardziej odpowiednią do ratowania kota, to nic nie stało na przeszkodzie byś to zrobiła. Nie deklarowałaś wzięcia za niego odpowiedzialności.
Więc proszę teraz nie wywyższaj się, nie sądź!
Być może trzeba było zrobić coś inaczej. Nie jestem doskonała ani nieomylna. Dałam mu dom, moc uczuć i szansę na powrót do życia. Nie wiem komukolwiek mogło zależeć bardziej na jego życiu.
Nie każdego kota udaje się uratować. Osądzi mnie Najwyższa Instancja i sam Kostek, jeżeli być może spotkam się z nim na tęczowych łąkach.

To wszystko co mam do powiedzenia w sprawie śmierci Kostka. Nie odpisuj na rzucone tu pytania, nie będę kontynuować rozważań.

Wszystkim przesyłającym Kostkowi najlepsze myśli i wspierającym mnie bardzo serdecznie dziękuję. :1luvu:

Z uwagi na nieskuteczne leczenie kota, zwrócę wszystkie wpłaty przelane na moje konto, na ten cel.
Sponsorów uprzejmie proszę o potwierdzenie na pw, czy zwrotny przelew ma być dokonany na ten sam numer konta, z którego doszedł do mnie.

**Adopcje: 12 >>**

Przykro mi Agnieszko,że tak wyszło.
Ważne,że mały nie odszedł sam w pustym mieszkaniu. Miał szansę ale nie udało się.

Dalaka jestem od osądzania kogokolwiek kto nad biednym kotem się pochylił. To wielka odpowiedzialność i ciężar. Sama tymczasuję i wiem jak bywa trudno.
Niestety, bywa tak jak piszesz. Kot dobrze rokujący załamuje się praktycznie z godziny na godzinę. A potem to już jest równia pochyła. Albo się uda albo pójdzie za TM. Czasem mam wrażenie,że koty trzymają się jakoś, jak nie mają innego wyjścia. Zaopiekowane, nakarmione ,ukochane i utulone załamują się zdrowotnie. Jakby z ulgą przestawały walczyć o siebie.

Przykro mi bardzo bo wiem jak boli każde odejście zwierzaka.Bo do każdego nasze serca biją jak tylko trafią w nasze progi. Ile w człowieku zostaje wątpliwości i poczucia straty.

Przytulam mocno.

Marcelibu pisze:O łasce dobrej śmierci tematu poruszać nie będę, bo mam inne zdanie.

Może masz inne doświadczenia, niż ja?

Walczę do chwili, kiedy to ma sens. A nawet troszkę dłużej - bo emocje jednak grają u mnie sporą rolę.

A Twoją wypowiedź odebrałam dokładnie tak, jak Prakseda.

Praksedo - trzymaj się.
Doskonale wiem, co czujesz.

ASK@ pisze:Czasem mam wrażenie,że koty trzymają się jakoś, jak nie mają innego wyjścia. Zaopiekowane, nakarmione ,ukochane i utulone załamują się zdrowotnie. Jakby z ulgą przestawały walczyć o siebie.

Powiedziało mi o tym niezależnie dwóch wetów: zwierzak wzięty ze złych warunków często zaczyna chorować, gdy już poczuje się bezpiecznie i nie musi się spinać, by przeżyć.

ASK@ pisze:Ważne,że mały nie odszedł sam w pustym mieszkaniu.

Bodaj najważniejsze.
A jakoś kolejka się po niego nie ustawiała, prawda? :roll:

Trzymaj się, Praksedo.

"Powiedziało mi o tym niezależnie dwóch wetów: zwierzak wzięty ze złych warunków często zaczyna chorować, gdy już poczuje się bezpiecznie i nie musi się spinać, by przeżyć."

Właśnie. Ja też to usłyszałam.

Biorąc kota w stanie w jakim był Kostek, trudno było przewidzieć, co siedzi w kocie, co wyjdzie i co mu dolega. W mojej opinii była to niewiadoma. Forumowe wątki pełne są takich historii ze smutnym zakończeniem.
Jest to ryzyko wkalkulowane w ten rodzaj pomocy kotom.

Kostek dostał dom, jedyny, który dał mu szansę i jedyny, który wziął to ryzyko na siebie.

I jeszcze jedno - nie nalezy pomijac tego, ze Kostek przed zabraniem przez Agnieszkę żył w stanie cieżkiego, długotrwałego stresu. A nie muszę mówić, że stres dla kota jest zabójczy.
Do tego jego silne wycienczenie...
Nie zawsze pomoc jest skuteczna

Prakseda pisze:Z uwagi na nieskuteczne leczenie kota, zwrócę wszystkie wpłaty przelane na moje konto, na ten cel.
Sponsorów uprzejmie proszę o potwierdzenie na pw, czy zwrotny przelew ma być dokonany na ten sam numer konta, z którego doszedł do mnie.

A cóż to za pomysł :?:

Mam nadzieję, że nikt ze sponsorów się na to nie zgodzi :roll:

Poczytywałam sobie wątek . Jestem pełna podziwu dla Praksedy . :1luvu:

i uważam że nikt tak jak ona nie pomógł temu kotu.
I że czasami trzeba uważać na to co się pisze. Słowa bardzo ranią. Prakseda bardzo Ci dziękuje za Twoje serce dla kotów . Trzymaj się :1luvu:

Kostek - Gacek zgasł ['][']['] - nikt nie jest bogiem :(

Kto przegląda forum