Milusia wreszcie w swoim domku na Śląsku:)

Faktycznie taki bezdomny maluch o tej porze roku to trochę nietypowe, chyba że kociak uciekł komuś z domu...
Wcale się nie dziwię , że Milusia tak reaguje, czuje od Ciebie zapach tej małej i jest zazdrosna. Ja miałam tak samo jak przyniosłam do domu Felka. Nawet teraz już prawie po ponad 7 miesiącach jego bytności u nas, Sońka potrafi pokazać swoje niezadowolenie z faktu, że zajmujemy się może "za bardzo" maluchem. Ciągle traktuje go jak intruza.

To masz jeszcze jedną gębusię do wyżywienia, może już teraz zrób ogłoszenia , a nowy domek zadba o opiekę weterynaryjną.

Czy Mila domaga się może wychodzenia na zewnątrz?

Trzymam kciuki za ogarnięcie tej gromadki

Uciekła, albo ktoś ją wyrzucił. Rozwiesiłam swoje ogłoszenia, sprawdziłam portale internetowe i nic. Myślę, że gdyby kogoś interesował jej los, sam poczyniłby jakieś kroki, żeby ją odnaleźć.

Na szczęście dla Milusi to tylko sytuacja przejściowa. Mam nadzieję, że malutka szybko znajdzie dom. Nawet jeśli nie uda się znaleźć domu ekspresowo, to nie powinno być problemu z akceptacją małej przez chłopaków. Także Mila niedługo odzyska swoje włości.

Mila zaczęła wchodzić na parapety, podziwia widoki, interesują ją ptaki. Zaczęła przepychać się pod nogami na korytarz, ale robi kilka kroków i ucieka z powrotem do środka.

Oglądałam na Animal Planet program o agresywnej kotce.Zajmował się nią Jackson, koci behawiorysta.Okazało się, że kotka nie jest agresywna, ale przerażona tym, że może stracić dom, bo była zwracana już z adopcji.Broniła swojego terytorium, drapała każdego, kto obok przechodził.Jakoś myślałam wtedy o Milusi.

Ewar, możesz mieć rację. Milusia jak ją zabierałam z ulicy nie wykazywała żadnej agresji czy niezadowolenia. Sama przecież weszła do kontenerka. Jakby czekala na to, że zabiorę ją z tej ulicy do domu. Jak jechaliśmy do pierwszego ds to już pomrukiwała, bo może przyzwyczaiła się do swojej klatki w Policach. Ale jak zostawiałam ją w tozie w Szczecinie to nie chciała wyjść z transporterka, zapierała się wszystkimi łapkami.
Przez okres pół roku zmieniła kilkukrotnie swoje miejsce, które może już uważała za swój dom. Stąd może takie jej zachowanie.

W pierwszym ds. Milusia też wychodziła na klatkę schodową, witała przychodzących gości, ale wcale nie ciągnęło ją na zewnątrz, raz zapędziła się nawet na sam parter, ale wróciła sama do mieszkania na 3 piętrze. Stąd uważam, że Milusia jest kotką domową i bardzo przywiązuje się do miejsca, gdzie jest jej dobrze. A u Ciebie Alyss teraz jest jej najlepiej

Wsadzenie obecnie Mili do transportera to nie lada wyzwanie, ona się nigdzie nie rusza i koniec. Zresztą tak samo z wyciąganiem, u weta została wręcz wytrzęsiona.
Myślę, że ona zbyt wiele razy zmieniała miejsce, uważam że i tak sobie z tym świetnie poradziła.

Oglądam często "Kota z piekła rodem" i zawsze się śmieję, że Milusia to jednak oaza spokojności. Czasami wysyła sprzeczne sygnały, mruczy, ociera się, a potem chce mnie użreć. Jednak jest to coraz rzadsze i ataki nie powodują już konieczności opatrywania ran :lol:

Ona uwielbia człowiekowi towarzyszyć przy codziennych czynnościach, ale nie robi tego nachalnie.

Dzisiaj Milusia odzyskała swoje włości. Mała czarna, jak się okazało Luna, została odstawiona do swojego domu. Zgubiła się, podobno nigdy wcześniej nie oddalała się od ogródka, a tu psikus. Boję się o nią, jest wypuszczana niby w spokojnej okolicy, ale obok jest park gdzie ludzie spuszczają psy, niedaleko ruchliwa droga. Według mnie ma świerzb, oczywiście nie szczepiona :evil:

Bardzo się zdziwiłam jak pani powiedziała mi, że jest u nich od lata. Czyli ma minimum 9 miesięcy. Dałabym sobie rękę uciąć, że nie ma nawet pół roku. Była dwa razy mniejsza od mojego 7 miesięcznego Mikiego. Tłumaczyłam kobiecie, że w takim razie mała może zaciążyć, a sama przecież wygląda jak kociątko, że trzeba ją zaszczepić i lepiej nie wypuszczać, nie wiem ile do niej trafiło. Podobno mają jeszcze jedną kotkę, wysterylizowaną. Przepraszam, że tak zaśmiecam, ale muszę się gdzieś wyżalić, bo ciągle nie wiem czy dobrze zrobiłam oddając im kotkę. Z drugiej strony nie miałam prawa jej zatrzymać. Mogłam tylko próbować tłumaczyć i uświadamiać.

Alyss pisze: Mogłam tylko próbować tłumaczyć i uświadamiać.

Nie Ty jedna masz takie dylematy.Paradoksalnie prościej jest z kotami wolno żyjącymi.Łapie się, ciacha i już.Te domowe mają często gorzej.Krew mnie zalewa, gdy słyszę jak uciążliwa jest rujka i jak LUDZIE się z nią męczą, ale o sterylce nie chcą słyszeć.Bo szkoda im kotki, nic do nich nie dociera, beton i tyle.
A Milusia chyba naprawdę boi się, że kolejny raz straci dom, a jest jej teraz tak dobrze.Trzeba jeszcze czasu.

Też miałam takie takie sytuacje. babka wzięła kotkę rosyjską od siostrzenicy, ale jej nie wysterylizowała, nie wiem na co liczyła? Ciągle użalała się na jej rujki i traktowała ja wrednie w tym okresie, tłukła przedmiotami i zamykała w jednym pokoju. Jak powiedziałam że powinna wysterylizować i kotka nie będzie się męczyła to powiedziała, że woli te pieniądze przeznaczyć na kosmetyczkę a nie na zabieg sterylizacji kotki. Wreszcie jak powiedziałam, że mogę ją wziąć i znajdę jej nowy dom, to ją zmobilizowało i kotkę wysterylizowała ale i tak powiedziała że woli psy.
Z koeli w Sylwestra "ukradłam" kocurka ok. 4-5 miesięcznego babce, która wzięła go z jakiejś piwnicy i bardzo go kochała, tylko że nie miała nawet na jedzenie dla tego kota a odroczyłam go ja, zawsze tłumaczyła że jak dostanie rentę to go odrobaczy, pójdzie do weterynarza. Wypuszczała go na zewnątrz, gdzie rezyduje tez kot podwórkowy i ten maluch czekał, aż tamten zostawi mu cos w misce do jedzenia. I jak po raz kolejny zostawiła go na kilka dni z chorym synem, który miał w nosie to czy kot jadł czy nie, zabrałam go stamtąd bez jej wiedzy (choć wcześniej przebąkiwała że może znalazłabym dla nie go inny dom) i teraz kocurek jest w super domku, wykastrowany, zaszczepiony i przede wszystkim zadbany i kochany. Miałam wyrzuty sumienia czy dobrze zrobiłam, ale teraz jestem pewna, że tak.

Mam nadzieję, że ta koteczka też będzie zadbana, że coś dotarło do właścicielki.
Dla Milusi :1luvu:

Fruuwam dziś migiem po wątkach zaprzyjaźnionych i kukam co słychać.
A u was obfitość kocia :twisted:

jak widzę , obrodziło tymczaską nową, po czym wróciła do domku.
Luna - to od księżycowej Pani - więc skłonności do nocnego lunatykowania pewnie zaważyły na tym, że kotka się
zagubiła. Z drugiej strony domek mało dbający o podstawy - fakt.
No ale - lepiej uświadamiać moim zdaniem niż nie oddawać, może dobrze rokują i dotrze coś do Państwa.
Inaczej wzięliby następnego kota i dalej to samo.
:ok:

Milusia ma cmoki ode mnie

Pogodnych Świąt Wielkanocnych
życzą Monika, Borys i Yoko.

Z Milusią i chłopakami życzymy wszystkim zdrowych, spokojnych Świąt Wielkanocnych :1luvu:

U nas tak biało, że nie jestem pewna, czy mi się Święta nie pokiełbasiły

Milusia wróciła już do równowagi, po wizycie nieoczekiwanego gościa. Postaram się o jakieś zdjęcia

I Wam dziewczyny Wesołych Świąt i Mokrego Dyngusa i dal chłopaków też

Napiszesz coś więcej o tej wizycie?

Mówiąc gościa miałam na myśli małą, czarną Lunę. Milusia troszkę się rozstroiła, kilka razy chciała mnie zjeść :twisted:

Teraz znowu jest wyluzowaną panią domu i jej zachowanie wróciło do normy.

Oczywiście gdzieś tam po drodze musiała nakrzyczeć na Kubę i Mikiego. Jednak ich nie atakuje, a to najważniejsze. Mieszkają sobie w dwóch różnych częściach domu i myślę, że obie strony zaakceptowały ten układ.

Jeżeli chodzi o ludzkich gości, to akurat Mila jest bardzo towarzyska. Szczególnie upodobała sobie jednego z kolegów brata, który troszkę się jej boi, a ona zawsze ładuje mu się na kolana. Ostatnio nawet zawarła znajomość z moim dziadkiem, który nie przepada za kotami. Dziadek ze względu na chorobę sporo czasu spędza w łóżku, a Milusia przychodzi do niego się położyć. Jak to pierwszy raz zobaczyłam, to miałam oczy jak pięć złotych :lol:

Dobra dziewczynka, po prostu dotrzymuje towarzystwa dziadkowi, żeby nie było mu smutno samemu w tym łóżku, a przy okazji podgrzeje dupcię na kołderce

Chyba Milusia przejrzała stery i rządzi - oby tylko woda sodowa jej nie uderzyła do tej główki

Pozdrawiam serdecznie i jak zwykle głaski dla Milusi :1luvu:

Milusia robi Dziadkowi okłady z... kota:)

Jak to wiele zależy od podejścia człowieka do kota! Tam Mila była złem wcielonym, a tu podgrzewa Ci Dziadka:)

Tato jednej dziewczyny, której wyadoptowałam kota był temu bardzo przeciwny ( nie mieszkają razem).Zwierzę w domu, w dodatku kot, za którymi nie przepadał, protestował więc bardzo.Po jakimś czasie było " Proszę, podaj mi kawę, bo widzisz, że mam kota na kolanach".Zauważyłam też, że koty często podchodzą do ludzi, którzy deklarują pewną niechęć do nich, tak jakby chciały ich do siebie przekonać.

Milusia wreszcie w swoim domku na Śląsku:)

Kto przegląda forum