Norbi [']

[czarnekoty123]

Wczoraj do mnie rodzice takim tekstem: a mówiłaś, że koty potrzebują czasu na adaptację - drugi kot i drugi raz od razu czuje się jak w domu i wszystkich lubi... coś ci ludzie chyba ściemniają z tą adaptacją i że od razu nie chcą jeść itd.. No... jakby to powiedzieć... na moim krześle od kompa i laptopie (już obadane) są ślady Mokate - może zaznaczyła, że tu jest fajnie i mam takiego naturalnego Feliwaya? No Jej nikt nie znaczył... no nie wiem - w każdym razie się cieszę, że On się czuje jak u siebie. Właśnie śpi na dywaniku, który mam pod biurkiem - w końcu się zdrzemnął (bezsenny kot jest podejrzany), bo od rana cały czas chodził i jadł naprzemian z chwilami przerwy na kolanka. Co do jedzenia - jak na razie co Mu dam, to je: może i wybredny, ale gust kulinarny mamy chyba podobny

[wiolka06]

Jak wspaniale się czyta o takiej sielance

[czitka]

Podczytuję od samego początku tak po cichutku, ale już muszę się odezwać
Cudowna historia, jesteś Aniołem i masz Cudownych Rodziców
Norbiś jest przepięknym i bardzo mądrym kotem, on wie, na czym mu zależy i czego chce, a jak tu widać i słychać najbardziej chce pieścić się, jeść, chodzić i kochać I tak trzymać

[czarnekoty123]

Myślę, że On musiał mieć kogoś, kto Go kochał i rozpieszczał... i później stało się jakieś straszne coś: może ktoś umarł, a rodzina Go wywaliła? Albo nie wiem... w każdym razie jest taki przytulak, że szok! Wczoraj kazał się dwa razy wsadzić do wanny i patrzył na kurki, a wody się nie boi i nie ucieka (sprawdziłam robiąc małą kałużę w pobliżu - wlazł do niej) - coś mi się zdaje, że On był przyzwyczajony do kąpieli. Na razie tego sprawdzać nie będę, ale mam takie jakieś wrażenie... no kąpiel w ziołach by mu nie zaszkodziła - zobaczymy za kilka dni.

[czitka]

A ja myślę, że to straszne coś wcale nie musiało być dziełem rąk ludzkich. Mógł wypaść z jakiegoś okna, mógł nie wrócić, nie trafić, mógł przestraszony uciec w czasie podróży z transporterka, jest całe mnóstwo ewentualności. Takiego Cudaka nikt by nie wyrzucił z domu, nie chcę w to wierzyć.
Ale to już przeszłość, nie ważne, kochamy Go tu wszyscy teraz

[WarKotka]

Najważniejsze, że już jest szczęśliwy

Norbi, wszystkiego najlepszego dla Ciebie

[Anatolek]

Tez myślę, że należy zamknąć rozdział pod tytułem "Przeszłość"

Nowy rozdział już się zaczął Słodka teraźniejszość i wspaniała przyszłość

[Animus]

Oj, będziesz Ty miała za swoje z tym Kotem I jeszcze łyżką będziesz musiała karmić hrabiego
Grażynko, Wy byliście sobie przeznaczeni

Ja też tak uważam
Niesamowita historia, Norbuś zakochał się od pierwszego wejrzenia w Grażynce
Szok pozytywny oczywiście

[Słupek]

Cokolwiek napiszę, to będzie za mało.
To szczęście, prawda?

[zuzia96]

no proszę, co dom robi z kota Norbi, tak trzymaj

gpolomska, wielki SZACUN Pozdrowienia dla Rodziców

[Animus]

Logiczny ciąg wydarzeń w życiu, Norbi nie jest przypadkiem....

[Blekitny.Irys]

No fantastycznie
Myślę, że on już dawno sobie Ciebie wybrał. A że ma oczy maga, czarodzieja...
Miałeś szczęście chłopaku - dostałeś najlepszy z najlepszych domek na świecie a przede wszystkim duuużo miłości.

Całuski dla Was obojga i dla Twoich cudownych Rodziców

[czarnekoty123]

No przeszłości już nie odkryjemy... nie jest ona taka całkiem nieistotna, bo wpływa pośrednio na teraźniejsze Jego samopoczucie; wątpię czy uciekł - prędzej wypadł lub jest po kimś zmarłym.chorym (nie każdy lubi koty - niektórzy ich nienawidzą z zasady, więc dla takiego kogoś byłby tylko niepotrzebnym przedmiotem w domu; wiem co było jak robiłąm w SM i pozostawały zwierzaki po zmarłych - nie każdy się pofatygował choć do schroniska), ale widzę, że ewidentnie jest zadowolony (szczególnie jak mruży oczy przy głaskaniu), wiec niezależnie, co było, zagoi się i to myślę, że dość szybko. Teraz drzemie spokojnie w promieniach słońca (tak, pierwszy raz od kilku tygodni świeci tu piękne słońce - jakby na zamówienie dla Niego).

On ze mną zostanie - chyba, że będzie mu brakować ogrodu itp., ale jeśli nie, to zostanie na stałe: albo w tym domu, albo w innym, ale ze mną. On już chodzi za mną jak piesek i nieważne gdzie jest - zawołam Norbi, a za chwilę siedzi obok. A nie ma jeszcze 24 godzin.

Jest chudy strasznie i futro urodą na razie nie grzeszy, ale dojdzie do siebie; Mokate też była chuda i futerko miała bardzo takie sobie, a chodziła też kiepsko: gdyby nie białaczka, to dzisiaj by tu mruczała w swoim błyszczącym futerku skacząc jak zupełnie zdrowy kot z czterema łapkami. Zerknęłam na Jego wyniki z 20.01. (choć wstępnie wczoraj Pani doktor mi powiedziała, co tam jest): poza obniżoną hemoglobiną (ale tylko trochę) to wyniki On ma lepsze niż miała Mokate kiedykolwiek (po prostu Ona nie miała szczęścia trafić pod opiekę Fundacji i dlatego nie wiedziano w jakim jest stanie). Skoro Ona stanęła na nogi ze stanu ogólnego, a po prostu w pewnym momencie białaczka była silniejsza, to On tym bardziej powinien stanąć. Wiadomo, że stawy nawet jak się zregenerują, to idealne nie będą, a oko się raczej nie naprawi (uszkodzona tylna komora oka, jest mętnawe), ale poza tym ma szansę być silnym i zupełnie zdrowym kotem. Jeszcze tylko niech ten drugi PCR na FeLV wyjdzie ujemny, to już będzie całkiem fajnie.

Trochę te żółte kupy martwią, ale może to z jedzenia - najpierw musi się przestawić na coś dla kotów, a nie fast food, to wtedy jak się nie poprawią, to się będziemy martwić. Musi dostawać zastrzyki na stawy - trzy już dostał z 10, które minimum powinien; następny 27.02. muszę z nim iść (one są co 10 dni). W każdym razie to bardzo miły i grzeczny kotek - tylko bardzo potrzebujący uwagi i głaskania - najlepiej non stop poza tym, kiedy drzemie. Po południu będę mu robić masaże jak sobie odpocznie. Chodzi bez zachęcania sam po całym mieszkaniu (miałam zaznaczone, że ma być tylko z moim pokoju i w ogóle - teraz sami za nim łażą: lepiej, bo 72m2 to nie 12m2 i więcej ciekawych rzeczy do zobaczenia - więc więcej powodów, żeby chodzić).

Wczoraj jak przyjechałam, to mnie zmierzył wzrokiem jakby chciał powiedzieć To na Ciebie czekałem. Tak wyglądasz. Może być. i podszedł po głaskanie - od razu wtulił główkę w ręce. W transporterku też od razu siedział grzecznie. Jakby normalnie czekał... nie wiem czy na mnie, czy na kogokolwiek, ale wygląda na zadowolonego, że ma domek.

[Anatolek]

gpolomska

[czarnekoty123]

Śpi jak zabity - aż się musiałam przyjrzeć, czy oddycha... chyba mu stres trochę puszcza... dobrze, że śpi, bo kiedyś muszę pracować trochę mam tyły przez tą wczorajszą podróż, ale co zrobić (ojciec, zawodowy kierowca kiedyś, jak mnie nie było, to dymił równo, że mama mnie nie umiała przekonać i w taką pogodę jechałam jakbym nie mogła poczekać kilka dni i jakby tam co najmniej ktoś umierał; na mnie patrzy jeszcze dzisiaj z pode łba i się nie odzywa, ale kotusia lubi - to najważniejsze; przejdzie mu kiedyś w końcu). Gdyby pogoda się na pewno poprawiła za 2-3 dni, to bym poczekała, ale kto da gwarancję, że nie będzie jeszcze gorsza? A kilka tygodni czekanie na wiosnę to dla Niego byłoby za dużo - tutaj od rana chodzi (najchętniej po dywanach, bo jest ciepło i stabilnie), a do tego chodzi kiedy tylko zechce i gdzie zechce.