Kot Życzeń i Ciemność - wspólne życie

Kciuki trzymam. Ja też na początku bałam się zostawić Ofelię i Carmen choć na chwilę razem, ale jak się okazało że po moim powrocie koty żyją, wszystko jest na swoim miejscu (na czele z telewizorem - o który się najbardziej bałam), to wyluzowałam. Musi być dobrze! :ok:

Wróciłam i oba koty żyją (choć Shar znowu wydaje się być przerażona jak przez pierwsze dni...

ech)

. Zniszczeń żadnych też nie dostrzegłam, więc prawdopodobnie kotka już nie wychodziła jak zniknęła, gdy się ubierałam, a Yrael spał swoim zwyczajem :wink:

.

Hm... chyba zaczynam rozumieć co się tutaj dzieje... Yrael znowu zmienił swoje podejście - tak jak rano jeszcze prał Shar, na jej syczenie z daleka reagował zaś ignorowaniem (położyć się na boku i patrzeć z wyższością w stylu "I tak nic mi nie zrobisz, bo jestem lepszy"), tak teraz kompletna odmiana. Obserwuje ją, a gdy ona skupia uwagę na nim to zaczyna się bawić i wyraźnie zachęca ją do przyłączenia się

na zaczepki zaś nie odpowiada tylko odskakuje. Ona niestety wciąż buczy na niego, chociaż przynajmniej po wczorajszym nie próbuje go atakować, raczej kładzie się nisko, szczerzy kły, warczy i ewentualnie ucieka...

On na to zachowanie próbuje różnych przyjacielskich sztuczek. Dał jej nawet spokojnie zjeść, gdy wyszła (wczoraj ją trochę gonił od jedzenia), a dziś grzecznie czekał pod moim krzesłem uważnie obserwując.
Jeśli miałabym próbować przetłumaczyć co Yrael stara się powiedzieć zrobiłabym to tak:
Komunikaty sprzed dnia wczorajszego: "Witaj w moim domu, zaprzyjaźnimy się? Potrzebujesz więcej czasu..? No rozumiem... Ale ja naprawdę bardzo chciałbym się zakolegować... Tu jest moja miseczka, tu kuwetka, a tu moi Duzi - oni są fajni

. Korzystaj z czego chcesz, ale bądź proszę miła. Dlaczego ciągle na mnie krzyczysz?

"
Wczorajsza noc: "Wciąż się na mnie wydzierasz, bierzesz co chcesz i nic od siebie nie dajesz! Traktujesz mnie jak coś gorszego, ale to ja jestem silniejszy i ci to udowodnię!"
Dziś: "No to jak będzie? Już rozumiesz, że ze mną nie wygrasz. Ale ja nie chcę z tobą walczyć. Wszystko tu jest moje, ale chcę się z tobą podzielić. Zaprzyjaźnijmy się i nie kłóćmy się więcej. Dużym też jest przykro, gdy walczymy. Chciałbym się z tobą pobawić i przytulić się

."

Z komunikatów pro ludzkich - Shar głośno mruczy w czasie drapanka, a wczoraj pokazała TŻtowi brzuszek i dała go wymiziać (całą noc siedział więc miał czas

), mi pokazała go na chwilę dziś.

Edit: Och jej... Ten mój Yrcio potrafi wyglądać jak prawdziwy Pan i Władca. Shar go zaatakowała. On nie warczał, ani nie krzyczał, ona szybko znalazła się na dole w pozycji defensywnej, znowu musiała uciekać. Ale ta postawa i spojrzenie kocura po walce... Lord błękitnej krwi jak się patrzy

, trochę jakby zmęczony i zawiedziony jej zachowaniem. Po dłuższej chwili spokoju znowu słodkie gruchanie, takie pytające "Dlaczego nie chcesz się zaprzyjaźnić?" a w odpowiedzi tylko warki i burczenia

.
Jestem pod wrażeniem jak szybko opanował zdolności walki... Ona starsza, często ponoć bawiła się w udawane walki z innymi kotami w DT, spodziewam się, że na wolności to samo, być może tam nawet parę prawdziwych walk, a on? Z klatki, w której robił za najsmutniejszą kuleczkę świata zabrałam go, gdy miał 2 miesiące! Wiem, że ma to w genach, no ale doświadczenie przecież też nie jest bez znaczenia. Zdolną mam bestię

.

Raport nocny, bo koty spać nie dają

Yrcio kontynuuje taktykę pokojowo-zabawową, Shar na zbytnią poufałość reaguje zaś warcząco-łapkowo :roll:

. Ale odkryłam wczoraj, która droga prowadzi do jej żołądka (a wedle przysłowia więc i do serca :wink:

). Zniechęcona jej brakiem ochoty na podroby otworzyłam pozostałą puszkę (Butchers Classic - marketowa karma, ale kiedyś skusiła mnie niską ceną, dużą zawartością mięska - 47%, i brakiem negatywnych opinii na necie). Yrael, który kiedyś się nią zajadał w pewnym momencie zmienił zdanie i teraz jej nie tknie, wczoraj upewnił się na tym stanowisku. A Shar? Szaleństwo! Zjadła ze smakiem na jednym posiedzeniu więcej niż zwykle, a w przeciągu godziny opróżniła obie miseczki (fakt, faktem, że nie nałożyłam wiele, ale jednak jak na nią to sporo

)! Yrael co ciekawe chętnie wylizał miseczki, z których ona jadła ( :?:

).
Dodatkowo dziś się okazało, że Shar jest kotem "dołóżkowym". Kładąc się spać popatrzałam na nią siedzącą na komodzie w pobliżu i postanowiłam znowu zaryzykować. Wstałam, kota w rękę, wracamy do łóżka i zaczynamy drapać. I jak zwykle obraża się za noszenie i szybko odchodzi, tak teraz uznała wyższość miękkiej powierzchni pod łapkami i zaczęła się łasić kładąc się na pościeli

, pokazując brzuszek i wyraźnie ciesząc się z uwagi i lokalizacji. Zgaszenie światła też jej nie zdeprymowało, w końcu przestała uciekać przed moim "barankowaniem" (swoją drogą nie wiem czemu tak strasznie się bała jak przybliżałam do niej głowę). W końcu ułożyła się mi nad głową na poduszce. I tak mogłybyśmy zasnąć, ale niestety Yrael był trochę smutny z braku uwagi, więc cóż... palimy światło i zajmujemy maluchem. W pewnym momencie wskoczył też na łóżko i już miał próbować zabawy z koleżanką, gdy znalazła się Lady Owca! Sir Yrael nie mógł nie wykonać ratującego skoku przechwytującego rzuconą w powietrze ukochaną :ok:

. I tak udało mi się bawić z nim szmacianką, potem nastąpiło ciumkanie ulubionej zabawki, dzięki czemu mogłam spokojnie zgasić światło. Niestety niewiele wody upłynęło jak kocurek opuścił teren łóżkowy, a Shar po tym poszła sprawdzić czym jest Lady Owca. Zainteresowanie nie zaiskrzyło i kotka też opuściła łóżko (no cóż trudno się mówi, ale wszystko wskazuje na to, że będę mieć kota "dołóżkowego", gdy już w końcu zapanuje zgoda :piwa:

).
Gdy wstałam i poszłam z miseczkami do kuchni kotka w końcu zareagowała na moje cmokanie mówiące "Zaraz będzie coś dobrego" i jak dzika pchała mi się na blat, aby dotrzeć do miseczki i puszkowej zawartości :ok:

. Ogólnie już przestaje się bać, gdy wyciągam w jej kierunku rękę więc spodziewam się, że już całkiem niedługo będzie całkowicie z nami oswojona

. Żebym tylko mogła jakoś przyśpieszyć ich wspólne zaprzyjaźnienie to byłoby wprost idealnie... ech...

Cierpliwości :wink:

. Ja też, jak tylko Ofelia przestała syczeć na Małą Czarną, westchnęłam sobie że marzy mi się mycie uszek. I co? I mam mycie uszek, i nie tylko! Grunt to trochę poczekać. Musi być dobrze :ok:

Miziawki dla kociaków.

Chciałam nieśmiało nadmienić :wink:

że u kotów pozycja leżenia na boku podczas konfrontacji nie jest pozycją defensywną to jest pokazanie całego możliwego uzbrojenia - wszystkie łapy (uzbrojone w pazury) są w tej pozycji do wykorzystania :wink:

vivien pisze:Chciałam nieśmiało nadmienić że u kotów pozycja leżenia na boku podczas konfrontacji nie jest pozycją defensywną to jest pokazanie całego możliwego uzbrojenia - wszystkie łapy (uzbrojone w pazury) są w tej pozycji do wykorzystania

Hm... no w sumie to ma sens :wink:

.

Domyślam się Ofelio, że to kwestia czasu

, dlatego nic nie popędzam i akceptuję, że nic nie mogę zrobić (co jednak nie zmienia faktu, że mam ochotę :ok:

). Ale i tak cieszę się, że być może będzie kot "dołóżkowy"

Yrael ostatecznie zdecydował, że woli fotel

.

Jakie nowiny z frontu

?

Nic nowego, nic miłego (no może poza tym, że znalazłam coś co Shar łaskawie je w sensownych ilościach

). Yrael zaczyna mi doła łapać (przez co nic sensownego w ciągu dnia nie mogę zrobić bo prosi mnie o pocieszenie), ja coraz mniej śpię znowu, a Shar warczy i syczy na kocura, czasami atakując... We wtorek minął tydzień

. Martwi mnie jeszcze, że poza tamtym jednym razem kotka nie zostawiała grubszych niespodzianek, ani w kuwecie ani nigdzie indziej (a przynajmniej takowych nie znalazłam), sioo jest co noc zostawiane więc raczej nie chodzi o strach przed chodzeniem do kuwety... No ale mało do tej pory jadła więc jeszcze nie alarmuję (zmartwię się poważnie jeśli dziś nic nie zostawi

).

Tradycyjnie - za kupala :ok:

Ja kiedyś martwiłam się strasznie, że małe kocię nie kupka, już się wybierałam do weta, gdy znalazłam mały prezencik zakopany w mojej apaszce

. Nie wiedziałam, czy się śmiać, czy wściekać.

Jak zaczną ganiać się po całym mieszkaniu, to chwile kiedy Shar siedziała w ukryciu, będziesz wspominać z rozrzewnieniem :ryk:

Kupala wciąż brak, zanim jednak zacznę uderzać do weta spróbujmy czegoś innego... Pytanie więc - jak najlepiej podać jej przetarte siemię lniane - od Yraela wiem, że w kocim menu nie jest to ulubiony przysmak

? Zastanawiam się też nad podaniem odrobiny mleka krowiego (w końcu wszędzie piszecie, że nie należy, bo może spowodować biegunkę - czyli w aktualnym momencie dokładnie to o co mi chodzi

). Może ma zwyczajnie zaparcie od nerwów? Chociaż wieczorem rozbroję jej bunkier i tam sprawdzimy (tak ładnie kuwetkuje, że szczerze wątpię aby gdzieś indziej narobiła - ale w kryjówce? Kto wie - mogła mieć potrzebę ale za bardzo bała się wyjść...), teraz niestety jestem zbyt zdechła, a o normalniejszej godzinie kryjówka jest okupowana.
Planuję dziś wyciągnąć ją z kryjówki za pomocą puchy koło południa - kciuki mile widziane

. Nie ma siedzenia cały dzień za szafką

.

Ogólnie muszę stwierdzić, że DT pomylił się nieco co do tej kotki... To zdecydowanie nie jest kot, który czasem lubi się trochę popieścić... To kotka, która mogłaby być 24/7 miziana i wciąż nie byłoby do końca dość :ryk:

. Jak widzi, że patrzę ja lub TŻ w jej stronę to przekrzywia śmiesznie główkę zwracając uwagę. Jak widzi, że ktoś wstał i udaje się mniej więcej w jej kierunku to zaraz zakręca ogonek i cichutko, prawie bezgłośnie pomiaukuje (czasami brzmi jakby się śmiała :wink:

). Jak już się dotknie tego futerka... człowiek przepadł - kotka skacze do ręki, ociera się i tak smutno patrzy jak się próbuje odejść :1luvu:

. Niestety wciąż trochę się boi jeśli próbuje się szybko przejść obok... no cóż - trochę pracy i to też jej przejdzie.
Także dziewczyny nie boję się, że koty będą hałasować zabawą, boję się, że stracę kolana na rzecz tej pieszczochy :ryk: