Klaus - okolice Warszawy

[marta-po]

Klausik

[saintpaulia]

Rozbrajający ma ten wąsik.

[marta-po]

Klausik to kotek taki trochę gapowaty, ciapowaty, bardzo łagodny i przyjacielski. Bardzo prokoci. Ludzi też lubi, pręży grzbiet przy głaskaniu, tylko odrobinkę jest nieufny, gdy wyciągnięta ręka idzie w jego stronę. Ale gdy zaczyna się drapanie za uszkiem to podnosi zadowolony główkę. I uwielbia się bawić zabawką na wędce. Nigdy nie ma dość.

[Iwlajn]

Z tego wynika, że obie krówki są do siebie podobne z charakteru. Ciekawe czy to ogólna cecha krówek - tak jak buraski ganiają koty, tak krówki są łagodne i nieśmiałe.

[marta-po]

Chyba coś w tym jest, z tymi łaciatkami. Do tego często są bardzo ciekawskie. Znane przeze mnie łaciatki w większości były takie trochę niezaradne, nieśmiałe, gapowate, ale w takim słodkim sensie.

[Iwlajn]

Co słychać u Klausika, jak zdrówko?

[marta-po]

Nie narzekamy. Klausik ma się dobrze. Bawi się z Klarcią. Szkoda, że ona nie adopcyjna. Byłby fajny dwupak.

[Iwlajn]

I nic się w tej sprawie nie da zrobić, to taka dzikuska na amen?

[marta-po]

Uwierz, że próbuję. Nawet jej patyczkiem ruszam przed łapkami, ale wtedy patrzy gdzieś w bok: mnie tu nie ma, to mnie nie dotyczy. I tak na razie jej nie wypuszczę na mróz, po tym ropomaciczu. Niech się wzmocni.

[Iwlajn]

Wierzę, że próbujesz Marto. Liczyłam, że napiszesz, że powolutku coś tam się zmienia w dobrym kierunku. No ale skoro to taka dzikuska z przekonania to nic nie poradzisz, wolność jej pisana.

[marta-po]

Coś tam u Klarci drgnęło. Dziś po raz pierwszy nie uciekła do klatki gdy byłam w kocim pokoju. Leżała na klatce ale bardzo przyczajona i gotowa do ucieczki.
U weta dziś na zdjęciu szwów bardzo warczała zawinięta w stary sweter. Ale sam fakt, że została położona na plecy i trzymana przeze mnie i drugiego weta, a później puszczona po tym ubezwłasnowolnieniu, też ma znaczenie. Wie, że była w naszej mocy, ale nic jej nie zrobiliśmy.

[Iwlajn]

Marta, czy wyjaśniła się kwestia domku dla Klausika i Romanka? Jak ich zdrówko?

[marta-po]

Nie, pani się rozmyśliła. Wciąż czekają na domki