Milusia wreszcie w swoim domku na Śląsku:)

Nie wiem skąd Ci weci te swoje mądrości biorą. Widocznie przy Milusi, któryś tak powiedział i sobie panna do serca wzięła.

U nas w sumie wszystko po staremu, Mila dawno nikogo nie chciała zjeść, właściwie teraz pozwala się głaskać nawet kiedy to ja wychodzę z inicjatywą. Kochana kocina z niej. Dzisiaj niestety troszkę mniej wygłaskana niż zwykle, bo mnie choróbsko do łóżka położyło.

Kaganiec w drodze, jestem bardzo ciekawa reakcji Mili.

Sądząc po opiniach tych, którzy te kagańce kupili jest to rzecz doskonała.
Naprawdę nie wierzę, że Milusia to agresor, z resztą jest chwilę dopiero w porządnym DT i jakie zrobiła postępy.Oby tak dalej :ok:

Alyss pisze: Dzisiaj niestety troszkę mniej wygłaskana niż zwykle, bo mnie choróbsko do łóżka położyło.

To akurat zupełnie tak jak u nas , zdrowiejcie :ok:

Założyłam Milusi kaganiec, zaczęła się miotać i z wszystkich sił próbowała się z niego uwolnić. Jak już pomogłam jej odczepić pazurki z kagańca, to się uspokoiła, pozwoliła mi wziąć do ręki łapeczkę, przy okazji pooglądałam jakie ma szpony w ramach testu i jak zobaczyłam jej uzbrojenie to nie dziwię się, że sieje taki postrach :twisted:

Tak nawet myślałam, czy jej nie przyciąć tych pazurków, przed wypuszczeniem jej do reszty towarzystwa. Do jej ewentualnego wychodzenia daleko, to zdążą odrosnąć. Kaganiec działa, na razie wypróbowany w warunkach domowych i z osobą, której już w jakimś stopniu ufa. Zobaczymy co będzie u weta :lol:

Jestem jednak dobrej myśli.

Ale jesteś dzielna

Myślę, że śmiało można jej pazurki przyciąć, zawsze to trochę bezpieczniej będzie

A odrosną szybko.
Sama nie słyszałam wcześniej o takim kagańcu, ale może się przydać czasami.
Myślę, że ona ufa Ci już i nie będzie się specjalnie szarpać, przy zakładaniu kagańca. Ale mimo wszystko jestem ciekawa jak zachowa się u weterynarza.
Głaski dla Milusi i ciągle jestem Ci wdzięczna za opiekę nad Milusią.

Pazurki... jeśli mogę wtrącić swoje trzy grosze to można spróbować jej obciąć, nawet same koncówki.
Zawsze to mniej... tego... ten... w razie wojny... :mrgreen:

A nam się udało wczoraj bezproblemowo podać pastylki na odrobaczanie

dwóm kotom , czego i wam życzę przy podawaniu pastylek.
Całym sercem , życzę
...żeby Milusia łykała pigułki ( jak musi) tak jak Yoko :ok:

Milusia w wyjątkowo zabawowym humorze dzisiaj, spędziłyśmy całe popołudnie i wieczór razem, bo ostatnio taka troszkę zaniedbana była przez moją chorobę. Słodko prowokuje mnie do zabawy, skacze mi na ramię lub głowę i obejmuje łapkami. Śmiesznie to wygląda. Wybawiłyśmy się myszką, wędką, a teraz za plecami słyszę, że dorwała jakieś opakowanie szeleszczące. Ja już nie mam sił, a ona jeszcze jak widać sporo

Choć Milusia od początku wydawała się wyluzowana, to jak tak ją dzisiaj obserwuję, to widać, że już całkowicie czuje się jak u siebie. Jest taka wesoła, pełna życia, kochana po prostu. Oczy się człowiekowi śmieją jak patrzy na jej szaleństwa, albo jak przychodzi się przytulić. Taka koteczka jak Mila daje podwójną satysfakcję.

Monika dzięki, przyda się jak trzeba będzie odrobaczanie podać niedługo.
W sumie ja zawsze obcinam końcówki tylko, bo nie umiem inaczej :oops:

a raczej obawiam się, że sprawię kotu niepotrzebny ból. Spokojnie to wystarcza przy moich rozrabiakach, nadal mogą się swobodnie wspinać, ale już nie mają takiej śmiercionośnej broni w łapce.
Jeszcze nie próbowałam z Milusią, na razie niech ma mnie czym straszyć.

Lula11, wygłaskałam Milusię od Ciebie i to ja dziękuję, że spotkałaś ją na swojej drodze i dzięki temu może włazić mi w moją drogę i to bardzo dosłownie :roll:

Nie wiem co ona ma z tym ocieraniem się o nogi 0.,,, to od Milusi, nie wiem czy to jakiś tajny kod, mam nadzieję, że się na mnie nie naskarżyła. Następna fanka laptopa się szykuje.

Milusia przekazała mi , że po prostu jest wreszcie w kochającym domku i jest szczęśliwa

Ocierać się o nogi zawsze lubiła, zanim zaczęła jeść to musiała się poobcierać i cały czas obserwowała podczas jedzenia, jak zbierałam się do odejścia to znowu i odprowadzała aż do przejścia, ile musiałam się natłumaczyć że idę przecież do pracy i nie mogę jej zabrać ze sobą... aż zabrałam i spotkała wreszcie Ciebie, długo czekała na takiego przyjaciela od serca jakim dla niej jesteś Ty :1luvu:

My pazurki obcinami tak, że mój TŻ bierze kota pod przednie pachy i do zwisu tzw . wysuniętego daleko do przodu przed czzłowieka. Wtedy na wyprostowanych łapkach ja spokojnie jego łapcie wysuwam ( pazury zobaczę i obcinam do tego różowego nie dalej, żeby nie zaciąć - Borys ma jasne więc widzę tkankę w środku.
On nauczony od małego więc tylko zawodzi jak Tantal , ale spokojnie daje.

Yoko ma białe pazury więc poszło łatwo tą samą metodą , starałam się być na luzie i jakoś zaskoczyła od poczatku. Troszkę bardziej się skarży i lekko wierci, ale szału nie ma. Jest lepiej za kaźdym razem.

Mysśę, że warto poćwiczyć wcześniej oddechowo spokój- udziela się kotu.
Nie rozczulać się zbytnio , głęboko oddychać i tylko robić swoje stanowczo acz delikatnie. jękami się nie przejmować, watę do uszu lub korki polecam.
Pazurki delikatnie wyciągasz z opuszek jedną reką a drugą ciach pewnie i w jasnym miejscu,
Po wszystkim przysmak co za nim przepada i moje zapominają w 3 sekundy o sprawie,

Życzę wam tego samego, ale lepiej w dwie osoby, jedna pod pachy kocie i na wyprostowanych rękach do przodu, żeby prawie zero ruchu było. Wiem mutant jest ciężki, ale to działa, ona nie ma zbyt ruchu jak wisi pod pachy. A i ugryźć nie może.
Inaczej się odpychają tylnymi skokami od klatki piersiowej jak są zbyt blisko trzymane. Grunt to niech se dół dynda i majta, ale góra pod pachami łapki unieruchamia przednie.
Skokami i drapią - gdy trzymasz zbyt blisko ciała.

Można też grubaśne ,stare, długie skórzane albo z dermy na łapy rękawice na poczatek włożyć, gdyby drapała tylnymi nogami.
I luz i ignorancja jęków i protestów , a na "po" na ziemię i od razu przysmak pod pysio. Taki żeby za nim szalała...
No :ok:

trzymam kciuki.

U mnie ten sposób działa bezbłędnie.

Tylko żeby kota nie zaciąć jak ma ciemne pazury to się bierze taki kąt :
Obrazek

zawsze lepiej mniej niż za dużo, bo się kota zrazi bólem i krwawieniem.

Alyss napisz o której będziecie ciąć - poślę wam - reiki na dobre i łatwe cięcie, może pomoże.

Nie mam zupełnie problemów z obcinaniem pazurków u Guci, Czarusia i Bohuna.Siedzą spokojnie na kolanach, nawet nie próbują zejść.Za to Mela :evil:

, ona ma grube pazury, nie pozwala sobie ich obcinać, tylko w tylnych łapkach, w przednich obcinam na spaniu i to po dwa, trzy, zanim się rozbudzi i zacznie dziko wrzeszczeć.Jestem pewna, że wydrapałaby mi oczy, gdybym próbowała to robić na siłę.Tak, Mela ze złości atakuje twarz.
Bardzo się cieszę z postępów Milusi :lol:

Ta kotka odżyła po prostu.

Moniko teorie znam, gorzej z praktyką :lol:

Na pewno nie potrafię tak krótko jak wet, a zresztą nawet nie chcę, bo mi koty potem spadają, bo nie mają czym się zaczepić. Wolę częściej im obcinać, ale mniej. O trzymaniu w zwisie nie wiedziałam, spróbuję.

Ło jejciu... mnie czeka masowe odrobaczanie, ale zaczekam do poniedziałku, bo nie lubię w trakcie weekendu jak wet zamknięty. Wczoraj znalazłam u Kuby na odbycie małe białe coś, przypominające ziarenko ryżu. Już czytałam, że to odnoga tasiemca prawdopodobnie

Muszę sprawdzić czy tabletki, które mam dla Milusi na tasiemce działają. Skąd się przyplątało paskudztwo nie mam pojęcia :/ Niby Mila miała kontakt tylko sporadyczny z Kubą, ale jak wszyscy to wszyscy.

Tak właśnie wygląda tasiemiec, kot może go też nabyć przez zapchlenie

Jak znalazłam Kubę to faktycznie był strasznie zapchlony, nawet przez trzy miesiące dostawał profilaktycznie krople na kark, gdyby jednak w domu coś przetrwało, ale potem był normalnie odrobaczony. We wrześniu ostatni raz, Dronalem (?) jak się nie mylę. Możliwe, że tasiemiec przetrwał? Jutro idę do weta po tabletki dla całego towarzystwa.

Alyss pisze:Moniko teorie znam, gorzej z praktyką

No wiesz Alyss czasem przyjemnie się jest powymądrzać na czyimś wątku, w związku z powyższym zagalopowałam się i koń mnie poniósł :mrgreen:

Dobrze, że choć z tym "zwisem" było nowością.

Trzymam kciuki za walkę z "obcymi" .
Yoko też ma bogate życie wewnętrzne, będziemy teraz 3-ci raz Milbemaxem oba koty a potem Strongholda na dobitkę.
Nigdy nie podejrzewałam się o tak mordercze instynkty jak w tym wypadku.

Obrazek

Gińcie ... takie syny...robale

Zwycięstwa i wam życzy nasza puchata banda :ok:

Milusia wreszcie w swoim domku na Śląsku:)

Kto przegląda forum