Kotinowy zwierzyniec 7+2

[Kotina]

Dziękujemy bardzo

[Kotina]

Ostatnie w starym roku fotki moich ulubieńców


Tinka - pstynka


Tysia vel Tychunek sikająca inaczej


Tośka - chuligan kochany


Tola - pieszczoch namolniaczka


Dziunieczka - pięknota


Fituś vel Fistaszek vel Fitula z koleżanką


Szira - wspaniała sunia, kochająca nas całym swoim psim serduchem



Oby ten Nowy Rok był wspaniały, szczęśliwy, pełen pozytywnych wrażeń, bogaty i niezapomniany

[AnnAArczyK]

W Nowym 2013 roku, życzymy wszystkiego, co najlepsze!!!


A futerka jak zwykle, Cudowne!!!

[dorcia44]

SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU

[Miraclle]

Witam
Jak one ślicznie wychodzą na fotach
Moje małpiszony nie chcą tak pozować

Jak futerka przeżyły noc sylwestrową ?

[meg1]

właśnie, jak tam zoo po zabawie??

[Kotina]

Z nowym rokiem … z nowym spojrzeniem


Moje zwierzaki wyjątkowo dobrze zniosły sylwestra Fituś spał koło moich nóg na podłodze, a ja oglądałam sobie filmy. Było tak do kilku minut przed północą. Hałasowali jakoś umiarkowanie i przy głośno nastawionym TV Fituś się nie denerwował, koty – też spokojnie spały. Potem zaczęło się szaleństwo. Szira szczekała do okna, ale dość szybko dała się uciszyć. Dziunia natychmiast schowała się do pojemnika na pościel pod łóżkiem, gdzie może się zmieścić tylko taki dłuuugi i chudy kotek Cynamon uciekł w panice pod stół, gdzie ostatnio ma swoją gawrę. Reszta kotów przebudziła się i z zainteresowaniem patrzyła w okna. One jednak były szczelnie zasłonięte roletami. Tak koło 1:30 mogłam już położyć się spać. Fitula poszedł dygotać do swojego pańcia …. zawsze co chłop to chłop … lepszy z niego obrońca niż z baby – taką zasadę wyznaje Fistaszkowy i, gdy się boi, śpi z panem. Ku mojemu zadowoleniu

[meg1]

grunt, że zbyt wielu, zbyt długich stresów nie było

[Kotina]

Styczniowy kotinowy raport

Zacznę od kotów, które wg mnie bardzo różnią się od pozostałych, są po prostu INNE ….

Timorka – ruda ok. 12 (14)-lenia kotka, trafiła do mnie 21.12.2010. Od samego początku była problemowa. Pominę tu problemy z oddychaniem, które to wymuszają co najmniej raz w roku kontrolne RTG płuc, ponieważ żadnemu wet nie udało się jej zdiagnozować. Timorka nie dawała się szczotkować i do tej pory potwornie się awanturuje, gdy trzeba ją wyczesać. Aby nie miała kołtunów, muszę jeździć z nią do centrum (dojazd – to horror komunikacyjny o każdej porze) do kociego fryzjera na golenie. Ta „impreza” kosztuje mnie każdorazowo 80.- Do tego ta @ upodobała sobie wannę na koopala i często siczki. Czort wie dlaczego, początkowo tego nie robiła. Coś pomieszało jej się w łepetynie ? Pewnikiem tak. Timorka nie jest kotem kontaktowym. Jedyny kontakt z nią jest wtedy, gdy ONA chce dostać jedzenie. Wtedy przychodzi i „wymusza” gapieniem się na mnie jak sroka w gnat. Początkowo bawiło mnie to i latałam jak goopia, aby koteczce dać papu. Dzisiaj może sobie „wymuszać” długo i namiętnie. Nie jestem na jej żądanie. Jak za długo się naprzykrza, to ją zdejmuję i stawiam na podłodze, robię to tak długo dopóki ta "rozgarnięta inaczej" nie zakapuje o co chodzi. Może bym jej i ustępowała, ale ona nie odwzajemnia się niczym. Timorka nic od siebie nie daje. Nie wolno jej nosić na rekach, nigdy nie przyszła na kolana, nie lubi żadnych głasów (z wyjątkiem po bródką, gdy ONA ma na to ochotę), potrafi przywalić uzbrojoną łapą, a nawet próbuje gryźć. Jednym słowem kot dla konesera – jak mówią jedni, a wg mnie dla kogoś kto kota traktuje jak maskotkę, bo ona "jest a jako by jej nie było". Timorka je, śpi, kuwetkuje, czasami „łapie głupawkę”, ale dla opiekującego się nią człowieka nie ma żadnych uczuć.

Oto moja ruda maskotka

[Kotina]

Cynamon – też już kilkuletni kocur. Pojawił się u mnie 4.10.2011. Po przeszło roku przebywania w idealnych warunkach, jakie mu stworzyłam, nadal jest wielkim cykorem. Niby wylazł wreszcie ze swojej kryjówki pod moim łóżkiem, ale nadal lubi zaciszne i osłonięte miejsca. Moje kotki właściwie przestały go już atakować, ale on i tak najczęściej sam ucieka na ich widok. Do tego zaczął obszczywać kuwetę po bocznych ściankach, często wtedy jego siki lądują poza kuweta. Myłam kuwety raz na miesiąc, a odkąd Cynamon korzysta z różnych, to robię to co tydzień Muszę kupować proszek antybakteryjny do żwirku, aby nie było czuć jego śmierdzącego moczu. Cynamon ma lekkość nosorożca. Gdy biegnie to jak tabun koni, a gdy skoczy mi na kolana, to aż sprawia ból. Nie wynika to wcale z jego wagi (ok. 6 kg), bo moja Tinusia ma zbliżoną wagę, a wskakuje na kolana lekko jak przystało na kota i za laserkiem biega i skacze jak sarenka. Tinka ma wrodzona lekkość kota mimo, że od maleńkiego wychowywała się z psem. A Cynamon jest ciężkim, zwalistym kocurem, którego paraliżuje jakiś wewnętrzny strach (przed czym ?) On sprawia wrażenie jakby się cały czas bał, że go coś porwie z podłogi. Oczywiście mowy nie ma o braniu na ręce. Nikt tego zresztą nie robi. Ja to robię tylko sporadycznie, gdy jest to bezwarunkowo konieczne. Cynamon wskakuje na kolana, aby się pomiziać i nadstawia łepetynę (sukces osiągnięty po roku), ale wystarczy poruszyć nogą, albo sięgnąć ręką po filiżankę z kawę stojącą tuż obok, aby w panice zeskakiwał na podłogę. Będąc w jego pobliżu trzeba się zachowywać ze szczególną ostrożnością, aby znowu się czegoś nie przestraszył. Jest gruby, bo prawie w ogóle nie ma ruchu. Parę razy - gdy reszta kotek spała - widziałam jak bawił się, ale krótko. On nawet podczas zabawy jest czujny i zwarty. Aż strach pomyśleć co to kocisko musiało przejść, skoro tak mocno ten strach w nim tkwi.

Cynamon sylwestrowy

[Kotina]

Reszta moich kotów jest zupełnie inna. Widać, że bardzo są z nami związane. Łaszą się, przytulają, domagają pieszczot - nawet w nocy. Przychodzą witać się, gdy wracamy do domu, okazują wtedy wielką kocią radość. Nigdy jednak wśród nich nie ma Timorki czy Cynamona. Moje kocice przychodzą nawet wtedy, gdy jestem po prostu smutna. Widać, że są z nami bardzo zżyte. Może to tylko kwestia czasu. Może za kilka lat Cynamon też będzie 100% kocurkiem – naszym kocurkiem. Bo w to, że Timorka się zmieni, to ja nie wierzę. Ona nie lubi ludzi, ledwo ich toleruje obok siebie i to tylko jako służbę, inne koty też są jej obojętne, pod warunkiem jednak, że nie próbują się z nią spoufalać.

Kocice też mają różne wady, ale są nasze i to się czuje, one cały czas starają się nam o tym przypominać.
Tinka i Tolka gdy są u weta po prostu wtulają się we mnie czy mojego małża jak małe dzieci, które boją się lekarza. Szukają u nas pocieszenia, to miłe. Tinka czasami śpi ze mną lub moim małżem, ale tylko w nogach łóżka. Tola zaś zawsze wtula się pod pachę i mruczy, mruczy – bardzo głośno. Poza tym Tola uwielbia mojego małża, ona reaguje głośnym „nadzieraniem” się, gdy tylko usłyszy jego głos, domaga się brania na ręce i noszenia jej jakby była małym dzieckiem. To urocze
Tysiaczek uwielbia być na rękach, a gdy tylko ma okazję wskakuje któremuś z nas na plecy i przytula się ocierając łepetynką o twarz. Śpi z nami i leczy swoim ciepełkiem gdy jesteśmy chorzy.
Dziunieczka, wita nas cichutkim „miau”, za każdym razem gdy wchodzimy do pokoju, w którym ona jest, bardzo często przychodzi pospać na naszych kolanach. Czasami też śpi w łóżku, ale tylko w nogach. To inteligentna kotka, rozumie prawie tyle pies. Gdy długo szaleje na drapakach, wołam do niej aby przestała i Dziunia przestaje i grzecznie kładzie się odpoczywać. Przychodzi, gdy ja wołamy i prawie zawsze towarzyszy mi przy kompie albo przy pracy w kuchni, chociaż w ogóle nie jada ludzkiego jedzenia, mięsa surowego też zresztą nie tknie. Gdy wołam „Dziuńka, szczotkowanko”, leci szybciutko i „wali” się na moje łóżko, gdzie zawsze ją szczotkuje, brzuszkiem do góry
W nocy Tośka zawsze śpi ze mną lub na mnie. Ona nie lubi noszenia na rękach, ale za to pcha się na kolana nie tylko do nas, ale do każdego kto nas odwiedza. To bardzo inteligentna kotka. Zawsze potrafi nam „pokazać” czego akurat w danej chwili chce. Bardzo sprytna z niej bestyjka

[Kotina]

Tinka .............................................................Tysia



Tośka .................................................................. Tolcia



Dziunia

[dorcia44]

tak skąpo tych zdjęć dałaś

[Miraclle]

tak skąpo tych zdjęć dałaś

Co za zachłanność

[Kotina]

tak skąpo tych zdjęć dałaś

Oj, Dorotko, bo siem dopiero w tym roku rozkręcam .... pomalutku, obiecuje, że będzie więcej

Wszystko dla wiernych i miłych przyjaciół oraz "podglądaczo-zaglądaczy" kotinowego domku, dla których chce się tu bywać