DT u Hani, czyli..-Nasze FelViki+ tak sobie żyjemy...

Haniu, Januszu - zrobiliście co było możliwe.

Czasem się nie da po prostu.

Przytulam.

Kołeczku (*)
Haniu jest sens w tym co robimy ,jest :ok:

Współczuję

Kołeczku[*]

[*]
trzymajcie się tam!

Hania66 pisze:W takim momencie zawsze myślę czy to ma sens...

Haniu, wiesz przecież, że to ma sens i to ogromny! Pomyśl o tych wszystkich futerkach, które dzięki Tobie mają dobre życie!

i88888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888888887uyh7uyh7uyh7uyh7uyh7uyh7uyh34l888887

Jak na zawołanie, powyżej masz wiadomość od Brysi. To dowód, że Wasze działanie ma sens.

ale się Brysia rozpisała :ryk:

Haniu, przytulam. Wiem, że daliście mu wszystko, co się dało.

Haniu - dopiero przeczytałam . Tak mi przykro

.
Przytulam mocno Ciebie i Janusza.
Biegaj za TM mały Kołeczku[*]

I znowu mam czas na poranną kawę przed komputerem

Jak umiera chory kot, to nagle pojawia się tak dużo wolnego czasu, że aż nie wiem na początku co z nim robić.
W miarę postępu choroby nawet nie zauważam kolejnych dodatkowych zajęć i obowiązków i dopiero gdy ich nagle nie ma, robi się jakoś dziwnie...

Dzisiaj mogę już trochę spokojniej myśleć i pisać o Koleczku, choć gula wciąż jeszcze jest w gardle.

Przede wszystkim bardzo dziękuję Ci Agnieszko, bo to dzięki Tobie mały mógł mieć zapewnioną tak fachową pomoc specjalistyczną -bez Ciebie byłoby to niemożliwe.
Dziękuję Ci też za możliwość długich rozmów o różnych późnych porach i "wygadania się" w tych najtrudniejszych dla mnie chwilach.
Kołeczek był u nas tak krótko, ale zabrał duży kawał naszych serc ze sobą.
Dopiero co, bo to tylko niecałe dwa miesiące temu odszedł Tercet, a teraz Kołeczek, obaj byli Felv(+).

Na razie pozostała trójka felvików ma się dobrze, jedzą, bawią się i biorą Interferon.
We wtorek idziemy z Taktem na kontrolę do dr.Czubek.
Reszta futerek też w zasadzie dobrze, choć ciągle ktoś pokichuje lub pokasłuję, ale nie ma tragedii.
Wyniki analizy moczu Napka wyszły dobrze, więc doktorostwo kazali odstawić leki i za miesiąc kolejna kontrola.
Oczko Rysi wciąż brzydkie (po niedzielnej wizycie u lekarza znów się pogorszyło), ale wciąż daję zestaw kropli i mam nadzieję, że powoli wyjdziemy na prostą.
Zauważyłam, że kilkoro znowu robi gorsze qupy i mam tylko nadzieję, że nie jest to objaw kolejnej infekcji...
Wciąż ładuję w stado tonę uodparniaczy i biotyków.

**Adopcje: 10 >>**

Taki bezruch, tyle wolnego czasu jeszcze bardziej pogłębia żal i smutek.Boli.
Haniu, przytulam mocno.

Dopiero doczytałam

Ogromnie mi przykro.
Trzymajcie się, kochani...

Chcę bardzo podziękować za wpłatę Ani, która po śmierci Kołeczka postanowiła wirtualnie adoptować rudego Takta-felvika :1luvu:

Teraz już dwójka z trójki naszych kotków specjalnej troski ma swoje wirtualne mamy

Pani Haniu,
jak wszyscy, wiem że z mężem zrobiliście WSZYSTKO co możliwe żeby ratować Kołeczka. Wasza miłość dała mu i tak wiele wspaniałych chwil w życiu, dała mu wiele siły w walce z ta straszną chorobą ale nie zawsze to wystarcza, niestety.
Ja też tak walczyłam i przegrałam po 1,5 roku i dlatego straszną pustkę po stracie mojej Jaszki musiałam jak najszybciej zastąpić nową istotką. Taka pustka jest okropna ,dlatego jak tylko mogłam wzięłam, od Pani własnie Anie i Kajtusia.
Teraz ta dwójka jest dla mnie najważniejsza, a Jaszka, już "z góry" pilnuje mnie żeby to się nie zmieniło.

Macie takie pokaźne stadko pod opieką że "jest w co ręce włożyć" i gdzie przelać miłość.
Takie jest niestety życie, zabiera to co kochamy i nie pyta czy damy radę z tym żyć.
Dlatego trzymam za Was kciuki i życzę żeby już wszystko było dobrze, a Wasze smutki szybko uciekły.

A Kołeczkowi........niech śmiga już bez bólu "w górze" i nadzoruje życie "na dole".

Witam Pani Renato i bardzo dziękuję za miłe słowa

Daliście z mężem Ani i Kajtusiowi taki domek, o jakim można marzyć dla każdego z naszych tymczasków -nieustająco dzięki wielkie :1luvu:

U nas dosyć spokojnie.
Doleczamy oczko Rysi, we środę (mam nadzieję) skończymy kłucie Takta tym bolesnym świństwem, no i jeszcze trzy dni męczę felviki prochami na robale (dwa razy dziennie łapię i wpycham do kocich paszczęk gorzką pigułę).

Wczoraj wieczorem i w nocy stracha napędziła mi Tara, bo postanowiła zainteresować mnie swoją osobą i miałam rzygu-rzygu do sprzątania.
Bałam się, że rano czeka nas wyprawa do kochanego weta, ale na razie jest spokój, mała na śniadanie stawiła się z ogonkiem w górze, a potem szalała z resztą futer -może to tylko coś jej zaszkodziło.

Wczoraj rano bawiłam się w qupowego kopciuszka zbierając z pokojowych kuwet próbki do pojemniczka.
Zawieźliśmy to do vet-labu i czekamy na wyniki -oby były ujemne, bo ponowne łapanie kilkunastu kotów (w tym Syczka, Tary czy czarnych-gupków) przez kilka dni z rzędu i pakowanie im do paszczy wielkich prochów to średnia przyjemność.

Po odejściu Terceta a teraz Kołeczka patrzę na te nasze kochane felviki i myślę sobie jak to będzie, kto następny...., a może uda się i pobędziemy razem dłużej....
A jeśli pojawi się jakiś sensowny dom, czy mogę narażać kociaki na stres, który może ich zabić (przecież Karolkę też ledwo wyciągnęliśmy zza TM).
Kurcze jakie to wszystko trudne....

**Adopcje: 10 >>**

Trudne

Trzymaj się z groamdką :ok:

DT u Hani, czyli..-Nasze FelViki+ tak sobie żyjemy...

Kto przegląda forum