Wszystkie koty jamnika Melona III- Leoś odkrywa ogona...

MK ma zdumiewający spokój.co mnie i martwi i cieszy.
Ja się za to czuję ,jakby mnie ktos skopał i do lodówki wsadził...rozmowa kosztowała mnie sporo nerwów.

Alab, ona tak ma.Bedzie wyła w nocy aż jej nie minie.U mnie robi to Fiona.
Na początku robiła co noc, potem raz w tygodniu ,teraz dwa-trzy w miesiącu.Sądzę ( i Neigh też tak myslała),że ona sobie przypomina jakieś rzeczy ze swojej przeszłości i się ich boi.
Ja wstawałam, przytulałam i szła spać.

2800- piękny wynik!

Wiesz kotkinsie, wnerwiłam się.
A nie powinnam.
Bo każdy rodzic ma inną wrażliwość/odporność.
Każde dziecko inne zdolności i inne umiejętności radzenia sobie ze szkołą.
Nie wiem czy MK też tak zależy na celujących ocenach :?:

Które z Was bardziej cierpi?
Z internetu wygląda mi, że cierpi kotkins, MK ma spokój i się uczy, ale internet wprowadza często w błąd.
Pytanie o cierpienie i spokój zostawiam kotkinsom, nie muszę tego wiedzieć, byleby kotkinsy odpowiedziały sobie szczerze na nie.

Idę jeszcze raz poczytać sobie o Leosiu i Amelce, to uspokaja mnie.

Nie dam rady, muszę to napisać:
MK trzymaj się! Ja w Ciebie wierzę!

A ja wstaję przytulam, biorę do łóżka, ona sobie idzie i za chwilę znowu labidzi, no to wstaje mąż i ją zanosi do jej pokoju. Za chwilę labidzi, wstaje córka i ją uspokaja a ona znowu labidzi.

Bolkowa pisze:Wiesz kotkinsie, wnerwiłam się.
A nie powinnam.
Bo każdy rodzic ma inną wrażliwość/odporność.
Każde dziecko inne zdolności i inne umiejętności radzenia sobie ze szkołą.
Nie wiem czy MK też tak zależy na celujących ocenach
Które z Was bardziej cierpi?
Z internetu wygląda mi, że cierpi kotkins, MK ma spokój i się uczy, ale internet wprowadza często w błąd.
Pytanie o cierpienie i spokój zostawiam kotkinsom, nie muszę tego wiedzieć, byleby kotkinsy odpowiedziały sobie szczerze na nie.

Idę jeszcze raz poczytać sobie o Leosiu i Amelce, to uspokaja mnie.

Nie dam rady, muszę to napisać:
MK trzymaj się! Ja w Ciebie wierzę!

Bolkowa...wychowawczyni sugeruje zmianę na inne liceum...wiesz , ja nie chcę średniej 6, 0 .
Ja bym chciała,żeby nie przeżywał tego,że "wszyscy sobie poradzili oprócz mnie" ,a ja "nie umiałam mu pomoc".
Bycie najgorszym to stres.
A MK slabo znosi stresy...podono "co nas nie zabije to zahartuje" .

Gdybym nie wierzyla,że on się pozbiera to bym o to tak nie walczyła.
A w liceum oceny nie ważne, ważna wiedza na maturę.

MK jest dzielny.
To,że sobie radzi w tej sytuacji świadczy o dzielności...wiem to.Ale mi Go żal.

Kurka, Amelka i Ofelia rzeczywiście mają ze sobą dużo wspólnego

. Ofelia ze dwa dni temu próbowała powąchać żarówkę. Świecącą się, oczywiście. Nochalek był ze dwa milimetry od gorącej żarówki.

Co do MK i jego osiągnięć naukowych, to myślę, że większość rodziców trzęsie się nad ocenami i sukcesami lub porażkami swoich pociech bardziej niż owe pociechy. U mnie też tak było, chociaż problemów z nauką nie miałam.
A mam kuzyna, któremu chyba cała rodzina próbowała pomagać w nauce, wszyscy stawali na uszach, żeby go podciągnąć - a on, z tego co zaobserwowałam, był ewidentnym leserem i nauka zwisała mu kalafiorem. Zamiast pomyśleć, pokombinować, wolał powiedzieć: "nie wiem, nie rozumiem". Jakoś zdał maturę, nawet poszedł na studia - kierunek artystyczny, pracę ma, kasę ma, więc ujdzie. Mnie w pewnym momencie, jak był w liceum, wkurzało zaangażowanie całej rodziny w jego naukę - bo on ewidentnie totalnie wszystko olewał, uczył się bo go pilnowano i niemal zmuszano, żeby się uczył.
Ale nie, nie, to powyższe to nie jakaś aluzja do MK. To tylko taka historyjka rodzinna, przykład jak to czasami wygląda, niestety. Bo co do MK - wierzę że w pewnym momencie stanie na nogi - i to na własne nogi - i spokojnie przejdzie przez liceum i maturę. Choćby z dwójką z fizyki. W końcu fizyka to nie pępek świata - prawda? A zresztą Reymont w szkole obrywał pały z polskiego, a później dostał literacką nagrodę nobla. Któż to wie, co jeszcze z MK wyrośnie.

Optymistycznie - koleżanka jakiś czas temu przygarnęła małego kociaczka. Długo się nie przyznawała, bo nie chciała zapeszyć - kociak był chory, wymagał leczenia, a ona niedawno straciła też przygarniętego kociaczka (najpewniej panleukopenia). No ale w końcu się przyznała. Wczoraj widziałam maluszka - niespełna kilogramowa kruszynka (choć przysięgłabym, że waży tyle co piórko), śliczny burasek z białymi dodatkami. Już zdrowy, choć nadal traktowany jako rekonwalescent. Do zacałowania. I tak oto zostało uratowane kolejne kocie życie. Nic tylko się cieszyć.

Dziekuje wszystkim za pamiec o Lotosie.
Boje sie wchodzic na forum,musze sie otrzasnac.
Tak bardzo nam Go brakuje...

lolav, przytulam i współczuję Ci z całego serca. Też niedawno przeżyłam takie pożegnanie, więc wiem jak potwornie to boli. Lotos [*] był wspaniałym, pięknym kotem i wszyscy mieliśmy nadzieję, że będziecie się sobą cieszyć długie lata.

lolav, mocno Cię ściskam i współczuję!

Trzymaj się Lolav.
Myslę o Was ciągle, jakoś czuję się związana...rodzinnie...

Choć trudno w to uwierzyć "będą jeszcze inne tęcze" jak mawiała Ania z Zielonego Wzgórza...

Puk, puk my tu z wizytą do cioci kotkins. Angelina została wyczesana, oczki zakropione, uszka także. Pozdrawiamy,

Pięknota szuka domu.!!!

Bella Angelina!!!!

A jak tam zdróweczko szanowne?

Zdróweczko szanowne= ogólne nic się nie dzieje, oczka troszę łzawią . Apetyt dopisuje, bawi się , jeśli jutro będzie mój wet to pojedziemy, jeśli nie to po niedzieli. Chodzi mi o ten jej grzbiet. Dzwoniłam do schroniska , pytałam czy tam też,tak chodziła. Powiedzieli ,że czasami tak..