Kardamon i przyjaciele, Tymczasy...

Widze ze trafil swoj na swego. U mnie to do Ciastka naleza wszystkie miski, jak tylko morgan sie na chwile odwroci, to Ciastek juz w jego misce siedzi. A tutaj Tinka przegonila Ciastka od porcji Morgana. Swojej nie skonczyla, a Ciastucha odepchnela. I dobrze, jej troche cialka nie zaszkodzi, a jemu nie zaszkodzi jak mu ubedzie. Olus na posilek sie nie zameldowal. A nie, w tej chwili uslyszalam mlaskanie przy misce Tinki, kiedy ona buszowala przy misce Morgana, a oba duze mam na oku.

Discordia pisze:No bo jak on taki dziki, i jeszcze mu siostre zabiora, to juz zupelnie.

Ciastek chce sie bawic. Wisi nad kociakiem polke wyzej na drapaku i paca lapka. Albo robi tak samo na schodach, bo kociaki wciskaja sie pod schody. Kociaki jeszcze zbyt zesteresowane zeby sie wyluzowac i bawic, ale grzecznie sie stukaja noskami.
Edit: Mam wrazenie, ze przytlacza je metraz. Tinka eksploruje z ogonkiem w gorze, po takim kocie widac ze gdzies bylo nieposprzatane, bo z wasa zwisa klebek kurzu, a Olusiowy "zszarzala" brodka. Po penym czasie zaczyna plakac - nawolywac, jakby sie zgubila po czym Olek jej odpowiada i do niej przybiega. Juz ze trzy razy tak bylo od mojego ostatniego posta.

Jak to dobrze, że wzięłaś ich oboje

Przyrost metrażu mają znaczny. Widziałaś moją „kanciapę”... Sama bym się pewnie pogubiła... :mrgreen:

Ciastuś za chwilę będzie miał fantastycznych kumpli. Jeszcze nie raz westchniesz do spokoju :lol:

https://www.facebook.com/photo.php?fbid ... =1&theater

Tinka juz zalapala jak mnie przyprawic o zawal. Na szczescie zawolana schodzi. Byla juz w polowie drogi na sama gore. Na kocim stoliku Morgan obserwuje dokad sie ona wybiera. On te droge doskonale zna.

Discordia pisze:Widze ze trafil swoj na swego. U mnie to do Ciastka naleza wszystkie miski, jak tylko morgan sie na chwile odwroci, to Ciastek juz w jego misce siedzi. A tutaj Tinka przegonila Ciastka od porcji Morgana. Swojej nie skonczyla, a Ciastucha odepchnela. I dobrze, jej troche cialka nie zaszkodzi, a jemu nie zaszkodzi jak mu ubedzie. Olus na posilek sie nie zameldowal. A nie, w tej chwili uslyszalam mlaskanie przy misce Tinki, kiedy ona buszowala przy misce Morgana, a oba duze mam na oku.

O, tak... Tinka to prawdziwy miskowy potwór... Oluś je... Cudnie!
Twoje starszaki będą się teraz musiały mobilizować przy michach :mrgreen:

Mały kot w wielkim domu... :1luvu:

Już sobie wrzuciłam do albumu

wow

http://dragcave.net/user/beznadziejna

Wow, jakie świetne wnętrze :ok:

Super że kociaki się aklimatyzują

Jak dobrze poczytać o takich happy-endach

Relacje rodzinne się bardzo przyjemnie ogląda. U mnie jest mama i synuś, ex-tymczasy, zostały przez zasiedzenie: Majusia dwukrotnie wracała z adopcji a Gucio to dzikusek. Zdecydowałam więc: albo razem do adopcji albo razem u mnie.
A wracając do sprawy: obserwowanie ich kontaktów daje mi tyle radości, Gucio jest już dorosły ale ciągle zachowuje się jak dzieciak, ociera się o nią, barankuje, przytula, naprawdę uroczo to wygląda. Dlatego nie miałabym sumienia ich rozdzielać.

Tinka bawila sie dzis laserkiem, ale nadal ostroznie, i trzeba cichutko oddychac, zeby sie nie sploszyla. Ktorys maluch ma niestrawnosc, podejrzewam stres i nowa karme, do ktorej dossaly sie jak glupie :1luvu:

W swoim watku wkleje trase, ktora przebylismy.

Wróciłam wczoraj czarną nocą od weta z czterema kociołkami. No, przesadziłam troszkę, Ludwiczek z Franusiem to jeszcze nie dwa...

Paulinko, dzięki za podwózkę :1luvu:

Helenka kaszlała brzydko. Byłam raz, ale osłuchowo wszystko było ok. Lekko powiększone węzły chłonne wzięliśmy na karb wymiany ząbków. Jednak nie podobało mi się dalej. Są początki zapalenia oskrzeli i leczymy się. Po pierwszych lekach wczoraj, małej wyraźnie się poprawiło. Rasras się uporamy. :ok:

Pojechała również srebrna Lusia ze złamaną (pękniętą) miednicą. Dostała leki przeciwbólowe. Przed nami wszystko. Odrobaczanie, szczepienie, sterylka... Przy sterylce będzie miała zrobione rtg, żeby zobaczyć z czym mamy do czynienia. Na razie siedzi w klatce. Przynajmniej do czasu, aż się zaszczepi.

Lusia (w kuwecie robi zawsze taką burzę piaskową, że wszystko jest do wymiany... :roll:

)

Chłopaki wprawili panią doktor w zachwyt. No ba! :mrgreen:

Wyglądają już prawie jak coś w rodzaju kotów :lol:

I, uwaga, uwaga! Przekroczyli już wagę jednego kilograma! Każdy z osobna, oczywiście! :mrgreen:

Pani doktor uznała, że zasłużyli na szczepienie i własne, osobiste książeczki zdrowia!

ASK@ pisze:Haniu, a może kokcydia mają?
Moze lamblie? One strasznie niszczą "włoski" w jelitach i koty mają problemy.
Robione kupale mieli?
Strasznie sie martwię o te dwa czarnuszki.Szczególnie o nie.
U Żunia Stoperol/Stoperan pomagał podawany 1 dziennie.

Wszystko było sprawdzane. Kupale troszkę lepsze, ale do samozachwytu jeszcze kawałek. Nadal wyłącznie intestinal i leki wciąż.
To dwie małe czarne dziury... no, dziurki.

Nie ma chyba ilości jedzenia, której by nie pożarli natychmiast. Dźwięki, jakie przy tym wydają, są nie do opisania. Stado wygłodniałych wampirów, pastwiących się nad ofiarą :strach:

Przyłapałam dziś Wiewiórkę sikającą na łóżko. Spłoszyła się na mój widok i zwiała, siejąc po drodze wężykiem po całym materacu.

Cóż mogę? Przeprosić tylko... Przytulić... Ugłaskać... Zrobiłam im z domu przytułek, nie pytając nikogo o zgodę. Fakt, tych wszystkich bid już dawno by pewnie nie było, ale co ich to obchodzi? Czy zgodziłabym się przyjąć do domu tylu bezdomnych ludzi? Jak bym zareagowała, gdyby mi ich ktoś wprowadził, nie pytając mnie o zdanie?...

saintpaulia pisze:jak wygląda niedocukrzenie, lub hiperglikemia u psa?

Czym miałabyś urazić?...
Myślę, że jest podobnie jak u ludzi...
Przy hiperglikemii jest bardzo pobudzony, niemal histeryczny, ma ogromne pragnienie, potem wielomocz, często niekontrolowany.
Przy niedocukrzeniu - widoczne, bardzo złe samopoczucie, omdlenia, zaburzenia równowagi i poczucia kierunku, ociężałość.
Zdecydowanie wolę hiperglikemię u niego - jakoś lepiej ją znosi (tak mi się wydaje). Mimo olewania wszystkiego. Niedocukrzenie jest okropne. Ciągle mam wrażenie, że za chwilę mogę go stracić...
Soser jako osoba obdarzona ułańską fantazją od ponad dwóch lat wodzi nas za nos, to wpadając w hiperglikemię, to w niedocukrzenie. Nawet jednego dnia... Potrafi zacząć dzień od ponad 590, a kończyć na 37. Innego dnia ma stale równo bardzo wysoki poziom cukru, a następnego bardzo niski, kiedy wydaje mi się, że każdy oddech go męczy...

Ma bardzo ściśle przestrzeganą dietę. Przyjmuję bardzo niewielu gości - w związku z tym jego życie jest bardzo stabilne i nudne... Jego cukrowe szaleństwa nie mają też nic wspólnego z liczbą i rotacją kotów, bo wszystkie akceptują go od progu, żadnego nie wpuszczam do stada na żywioł, a kiedy już zasilają szeregi na dłużej lub krócej, są przesiąknięci zapachem naszego domu. I wszystkie się do niego przymilają.
Na początku leczyłam go w lecznicy blisko domu, żeby oszczędzić mu stresu związanego z podróżami, ale wetka poddała się i zasugerowała... eutanazję...
Przeniosłam go do naszej wetki, mimo że dojazd jest dosyć upiorny przy braku samochodu i od półtora roku walczymy z Gamoniem. A on z nami.
Kiedy zachorował na padaczkę było tak samo. Nie reagował na żadne leki.
Nie zdaje sobie Matołek sprawy, że ktoś może być bardziej uparty od niego.

Oj masz co robić przy takiej gromadce...
Współczuję bo sama mam podobnie i wiem ile to pochłania energii, czasu i kasy niestety też

Kurduple fajnie wyszły na fotkach :1luvu:

Broszka pisze:Kurduple fajnie wyszły na fotkach

Kurduple na mój widok wrzeszczą: mama! mama! :strach:

hanelka pisze:
Broszka pisze:Kurduple fajnie wyszły na fotkach
Kurduple na mój widok wrzeszczą: mama! mama!

Kardamon i przyjaciele, Tymczasy...

Kto przegląda forum