Proszę Państwa, oto Krzyś - część pierwsza

[Katia K.]

Przypomniałam sobie o zdjęciach dokumentujących starcia, o których piszę:

Obydwa ujęcia oczywiście przypadkowe, na obydwu zdjęciach miał być sam Krzyś, a że mój telefon pracuje chyba na silnik Diesla taki ma zaskok - wyszły w ten sposób.


A tyle sierści wyczesuję Krzysiowi jednorazowo.

[Katia K.]

Bardzo się dziś wzruszyłam.
Od kiedy zmieniłam pracę w lipcu zeszłego roku, nie mogę jeździć zbyt często w miejsce, skąd pochodzi Krzysiek, do burych dziewczyn. Wiem, że micha z pobliskiej knajpy jest, kiedy już jadę, zwykle 2 razy w tygodniu, sobota i niedziela, staram się zawieźć same smakołyki. Jeżdżę bardzo wcześnie, między 5 i 6 rano. Teraz jest już ciemno... Kotki rzadko na mnie czekają, ale czasem są.
Beza w sierpniu:


Bezka czekała wczoraj, dziś jej nie było. Porozstawiałam miseczki i prawie pobiegłam z powrotem, w stronę przystanku, wiadomo, w niedzielę rano różnie to z autobusami bywa. Odeszłam już daleko, byłam może w połowie drogi, nagle mój wzrok przykuł ruch. Beza biegła obok mnie! Cichutko, dobrze, że ją zauważyłam w miarę szybko, zanim odeszłyśmy całkiem poza jej, domniemany przeze mnie, teren. Stanęłam, ona też. Myślę, że szła pod śmietnik, zobaczyła mnie, kiedy byłam już w drodze powrotnej, no i pobiegła za mną. Sekunda zastanowienia (no przecież nie będzie mi się chciało czekać na inny autobus...) i zawróciłam. Żeby jej pokazać, że jedzenie już na nią czeka. Zaprowadziłam ją pod śmietnik, pokazałam pełne miski i pobiegłam na ten autobus. Zdążyłam, uff, w ostatniej chwili.
Ale muszę przyznać, ze naprawdę się wzruszyłam.
Beza była wysterylizowana 4 lata temu, teraz, w październiku mijają. W lecie urodziła trójkę, jedno maleństwo bez oka spadło z drzewa i zabiło się, jedno zaginęło (i przyszło później... sterylka dopiero w zeszłym roku w marcu po naprawdę długim polowaniu), jedna kociczka pojechała na sterylkę z matką. Przychodzi do dziś, ale widuję ją dużo rzadziej, niż Bezę.
W międzyczasie były też smutne chwile, w styczniu prawie dwa lata temu znalazłam zmasakrowane przez samochody ciałko dziecka tej zaginionej na początku kociczki, pisałam gdzieś o tym. Pojawił się też Krzyś.

Beza we wrześniu:

[Katia K.]

Wzięłam przykład z dagmary-olgi i zaproszę tu do zainteresowania się kalendarzem, którego bohaterami są koty wybierane w kolejnych miesięcznych edycjach Wyborów Miss i Mistera: viewtopic.php?f=20&t=146842 Z każdego egzemplarza 5 zł pójdzie "na koty".
Moja Niunia została wybrana miss w listopadzie, w pierwszej edycji Wyborów

[Katia K.]

Niby jest to wątek Krzysia, ale mam pozwolenie na opisywanie w nim kocich historii z mojego "podwórka".
Ludzie są "miłosierni", to wiadomo nie od dziś. U mojej mamy w budynku został wczoraj znaleziony kot, młoda, kilkumiesięczna kotka, czyściutka, grzeczna, ugniatająca. Kiedy rano ludzie przyszli do pracy, siedziała w jednym z (zamkniętych) pokojów pod biurkiem. Sprzątaczka? Robotnicy - budynek jest od kilku miesięcy w remoncie? Jedna z dziewczyn ją wzięła do domu.
Dobrze się skończyło, ale ja mam niesmak. Dobry czlowiek, mógł przecież na mróz i śnieg wyrzucić...

[Katia K.]

Koty przesypiają zimę. Trochę się w ich i moim życiu zmieniło, przed świętami grudniowymi "podziękowano" mi za współpracę w firmie, w której pracowałam od półtora roku. Tak więc na razie "siedzę" w domu. Ostatnio naprawdę, zachorowałam pierwszy raz tak poważnie w dorosłym życiu, mam powoli dosyć
Poza tym mają kogoś nowego do: kochania/miziania/denerwowania/proszenia o jedzenie. Średnio raz na dwa tygodnie przyjeżdża mój TŻ, który oczywiście z kotami do czynienia nigdy nie miał, a one go kochają, naprawdę, i zachowują się przy nim bardzo swobodnie, nawet Chrapek nie udaje, jak przed moją rodziną, że jest grzecznym kotkiem, tylko tłucze Niunię i Krzysia równo...
Poza tym - ciągle zima. Ale już coraz bliżej do końca
Krzyś przesypiający zimę:



oraz Chrapek i Niunia przesypiający zimę:

[ewar]

Kochane są

[Lemoniada]

Cudne koty Krzyś wygląda jak puchata, okrągła poduszeczka, aż chciałoby się oprzeć o niego głowę, przytulić się...

[Katia K.]

Trafiłaś w sedno Kasiu, z Krzysiem można zrobić wszystko, pewnie położyć głowę i spać na nim też Nie pisałam jeszcze tego, ale niedawno, chcąc odkurzyć fotel, odkurzyłam przy okazji Krzysia. No nie chciał zejść, prosiłam, zdejmowałam, nie i nie, on musi spać na fotelu. No to został odkurzony Wyczesywanie uwielbia, mogłabym to robić bez przerwy. W ogóle pieszczocha z niego. Najbardziej mnie zadziwia, że tak polubił mojego chłopaka, tak naprawdę, jest on pierwszą osobą, której Krzyś, oprócz mnie, zaufał i której nie daje spokoju Bo przylepka z niego wielka, wystarczy usiąść, a ładuje się na kolana, w nocy przytula się jak największą powierzchnią (a ma tę powierzchnię... już dawno przegonił Chrapka, który waży teraz "tylko" 5,5 kg, podczas gdy Krzyś nie schodzi poniżej 6 kg). Tylko z tymi oczami wciąż i niezmiennie jest problem Ale będąc ostatnio u weterynarza po odrobaczacze, pytałam i o to. Skoro wszystkie dotychczasowe kuracje, a było ich sporo, i badania nic nie wskórały, zostawiamy to, przemywam mu tylko oczy (jeśli pozwoli, bo akurat tego bardzo nie lubi). Chrapek się nie zaraził, Niunia ma swój zestaw bakterii odpornych na wszystko w oczach, trudno.

[Katia K.]

No i gdzie ta Wiosna?



Wiosny brak, przyroda wariuje. U mnie w parku ptaków wiosenno-letnich zatrzęsienie, nie wiedzą, co się dzieje Dzisiaj miałam taką smutną przygodę... Idąc do śmietnika, zobaczyłam na altance srokę. A obok, na chodniku, małego ptaka. Myślę - pisklę uczy się latać? Niemożliwe... Nagle sroka do niego zleciała i zaczęła tłuc go dziobem po łebku. Szybko podeszłam, sroka przepłoszyła się, uciekła. Na chodniku kos, już bez oka, zamiast niego krwawa miazga, z krwawiącym łebkiem Żyje, ale słabiutko oddycha. Nawet się nie poruszył, kiedy go wzięłam. Do domu, transporter, ręczniki papierowe, do Kliniki. Myślałam, że w autobusie przestanie oddychać, ale nie. Doktor w Klinice przyniósł morbital, nie było czego ratować Wyczytałam w wikipedii, że to nie jest zachowanie typowe dla srok... Przykra przygoda

[puszatek]

miło Cię znowu czytać smutne to wszystko...może była głodna i dlatego agresywna

[Katia K.]

Cześć Puszatku, piszę rzadziej, rzadko bywam na Forum.
Może masz rację, może była głodna. Ptaki są zdezorientowane takimi niespodziewanymi okolicznościami przyrody. Ale powiem szczerze, że ta "przygoda" mnie przybiła. Mam jakiś "dar" przyciągania ptasich nieszczęść, 4 historie w zeszłym roku, 3 z nich z udziałem moich kotów, pisałam o nich. Dwa razy jeździłam do Kliniki (dobrze, że jest w mieście takie miejsce), na szczęście ani razu stan ptaka nie był tak fatalny, żeby trzeba było użyć morbitalu. A wczoraj - niestety

[Lemoniada]

Strasznie przykro Ja kiedyś widziałam, jak wielki gawron polował na pisklę wróbla, które dopiero co wyfrunęło z gniazda i uczyło się latać, trzymał je za pióra na ogonie, a ono rozpaczliwie próbowało się wyrwać... Nie mogłam nic zrobić Prawa natury są okrutne, ale mimo wszystko łatwiej mi się pogodzić z tym, że drapieżnik zabija, by zaspokoić głód, niż z tym, jaki horror zwierzętom gotują ludzie co dnia

[Katia K.]

Masz rację Kasia. Na szczęście dziś świeci ładne słońce i chociaż śniegu jeszcze całe góry, to zawiało optymizmem. Może wiosna w końcu nadejdzie i przyroda odpocznie.

A w temacie - 'przyjaźń' Chrapka z Krzysiem i Niunią. Niestety, na co dzień tak ładnie to nie wygląda, Chrapek jest zazdrośnikiem i wojownikiem, koty nie mają z nim lekkiego życia...

[puszatek]

ale chociaż śpią w jako takiej bliskości... trzy futrzaste kule
u nas od wczoraj słonecznie i ciepło

[ewar]

Zdjęcia przeczą temu, co piszesz Koty są takie wyluzowane, nawet przez ekran komputera emanuje z nich jakieś ciepło.