nareszcie znalazłam chwilę, żeby się przedstawić, choć podglądam Was od co najmniej miesiąca
. To ciekawe, że moje koty już dawno są Wam znane (zaraz wszystko się wyjaśni), a ja jeszcze nie. Czas to nadrobić...
Mam na imię bynajmniej nie kukunia, tylko Asia, bliżej mi do 30tki niż 20tki, mieszkam w Krakowie wraz z moim TŻ-tem Piotrem, a na co dzień staram się nie gnębić studentów na szacownym Uniwersytecie. Do października 2003 roku życie upływało nam spokojnie, aż nagle pojawił się pewien łaciaty, wąsaty, rozgadany Jegomość, zwany Bąblem. Wywrócił świat do góry nogami lub też odwrócił go ogonem
W ten sposób poznaliśmy smak okocenia.
Minął roczek i dokociliśmy się wspaniale przy pomocy trochę inaczej łaciatego Antosia, ale co trzy koty to nie dwa, więc postanowiliśmy przygarnąć najsłodszego na świecie, niemniej łaciatego od reszty Milusia. Tak, tak, właśnie tego z forum. Dzięki Corn i olbrzymiemu zaangażowaniu mary24 i jej TŻ-ta (dzięki Wam za to!!!!!), nasza rodzina się powiększyła. Wet trochę struchlał ostatnio
) z powodu przyrostu ilości naszych kotów, nie wspominając nawet o szanownych rodzicach oczekujących "wnuków" trochę mniej łaciatych i futrzastych 
To by było na tyle, przynajmniej na razie. Cieszę się, że możemy być wśród Was...
j.
. Jestesmy przygarnięci przez:
,
.
. Robiliśmy mu więc z synem sesje psychoteraopełtyczne - mówiąc, jaki jest cudowny i kochany. Opal zaś karmiła Kasię do 7 mieś. I Kasia - niestety ślepa na jedno oczko, została. Kiedy zaczęła 6 mieś. do domu wzięłam jej prawdziwą piwniczną mamę, żeby wysterylizować i znaleźć dom - wraz z jej nowymi dziećmi i kiedy one poszły do domków, a Micia miała jeszcze pokarm, chciała ją karmić - i co - i liczyła się już tylko Opal i najlepsze było jej mleczko. Kasia fuczała na prawdziwą mamę i kochała tylko Opal, Marmura i nas.
, zagorzała psiara, powoli dająca uwieść sie kotom 
droga Szwagierko 
