u nas

Zupełnie inaczej przeżyłam rozstanie ze Skandalem. Wiedziałam, że ma już swoje lata. Miałam czas, na przygotowanie się do jego odejścia. Nie wiem, jak to nazwać. Nie kochałam go mniej, ale wytworzyłam w sobie taki bufor bezpieczeństwa. Dużo spokoju wewnętrznego dawało mi to, że on przez dwadzieścia lat był szczęśliwym, kochanym i kochającym psem.
A Frania - kocie dzieciątko. Szok.
Tęsknię i za Skandalem, ale za nim inaczej. Gdy o nim myślę czuję smutek, ale i wewnętrzny spokój.

pięknie opisujesz swoje wspomnienia :ok:

Nawet nie chcę myśleć, co przeżywaliście po stracie Frani. Ważne, że macie wiele wspaniałych wspomnień związanych z jej obecnością, że żyje w Waszych sercach i głowach - że ją spotkaliście na swojej drodze.

Ja bardzo przeżyłam odejście mojej suńki jamniczki, Perełki - musieliśmy ją uśpić w wieku ośmiu lat, bo miała raka i były już liczne przeżuty, męczyła się tylko strasznie. Oj wiele nocy przepłakałam, tak jak rodzice i siostra.
Ale nieraz się uśmiecham jak przypominam sobie jej wybryki i jestem wdzięczna losowi, że miałam ją przez te lata, mimo że odejście było nagłe i też nie dane mi się z nią było pożegnać.

Smutna historia, lecz nie masz za co się obwiniać Ilonko, skoro to był FIP i tak nie mogłaś nic zrobić.
Nagłe odejścia są najgorsze, człowiek nawet nie ma jak się na to przygotować...

historia Franciszki piękna, ale smutna

czasami nic od nas nie zależy...

melduję się z kciukami :ok:

Ariel miło mi, że dołączyłaś z kciukami, tego nigdy nie za wiele. Muszę opracować metodę na spokojne podróżowanie i faktycznie wybrać się do tamtej wetki. Serdeczne dzięki za kocimiętkę. A może to piesimiętka? Bo suńki oszalały. :mrgreen:

Nasza niespełna umysłu Primutka naćpała się równo. Na Brawusię też zadziałało pobudzająco. Gajka przyjęła zapach z zaciekawieniem, ale niezbyt silnie. A maluszek, dla którego ją chciałam, oczywiście olał.

Brawunia szaleje teraz po całym mieszkaniu z myszką natartą kocimiętkowym sokiem. Primek... zachowuje się dziwniej niż zwykle. A Nazirek na szelkach na balkonie z TŻ.

Franusia pozostanie moją wielką kocią miłością. Za Filemonem też tęsknię. Raj byłby dla mnie miejscem, gdzie spotkam je wszystkie i gdzie będziemy już zawsze razem. :oops:

Miałam dziś zaszczyt i niewątpliwą przyjemność poznać pięknego Edwarda i oczywiście Koczi, jego bardzo opiekuńczą Pańcię.
Edziowi i Koczi dziękujemy za śliczne piłeczki, które na razie nie znalazły zainteresowania wśród zaspanej braci. Zmęczeni, więc tylko jakieś kulinarne wonie mogłyby je rozruszać. Co po szaleństwach związanych z ćpaniem kocimiętki nie dziwne.
Mam jednak nadzieję, że jeszcze dziś wieczorem przekonam się, czy zabawki się podobają.
No dlaczego one nie chcą się obudzić... :twisted:

sama poodbijaj, też dobra zabawa jak się odbijają na wszystkie strony :twisted:

dzięki za filcokulkę, Edek już gdzieś ją wcisnął

Edek już chyba nie pamięta, ze jechał autobusem, biega rozwrzeszczany po domu XD

Szkoda, że Naz jest typem mniej energicznym, a bardziej filozoficznym. Ale Prima nadrabia. :twisted:

Chyba faktycznie sama sobie poodbijam, a co se będę żałowała. :mrgreen:

już dosyć późny wieczór, udało się namówić kociaste do zabawy? :>

Myślę o Was i nadal czytam co się dzieje u Nazirka,a po fotce widać że będzie mocno kudłaty :1luvu:

Kciuki są i będą.Pięknie opisane przeżycia :cry:

wzruszyły mnie.

Pozdrawiamy Ciocię i całą gromadkę...i donosimy,że goopia Mafia pozazdrościła Nazirkowi choroby i chodzi ze śpikiem do pasa. Dzisiaj była u doktora...dostała kłuja i piguły....Nadal jednak to Duża trzyma kciuki, bo nam Ciociu pazurki są bardzo potrzebne w ciągu dnia, np. Mafia robi nimi Patyczkowi masaż z akupunkturą. Ale jak zasypiamy to zaciskamy pazurki z całych sił.....
Bździagwy

Jestesmy ...nadal trzymamy :ok:

Moje koty się tych piłeczek... boją. Bo taka piłka odbijając się na wszystkie strony kota atakuje. :mrgreen:

Może przywykną, bo zainteresowanie jest.

Dziękuję wszystkim za odwiedziny.

Mafia biedna moja dymna kruszynka. Mam nadzieję, że to szybko minie. Moc głasków dla Was Bździągwy-Słoneczka.

Nam właśnie Brawusia zwymiotowała śniadanie. Ale nosek ma zimny, obzka brystre. Mam nadzieję, że to chwilowe niedomaganie, niemniej, jak to przy "chorobie" pierworodnej jestem cała w nerwach.

u nas

Kto przegląda forum