ilgatto pisze:Gromadne Dzień dobry
Boże , co powiedzieć w takich sytuacjach? Myślę Miraclle, że masz dobre nastawienie. Trzeba być optymistą, bez tego trudno byłoby żyć. Ale realnym optymistą lub optymistycznym realistą...tak filozoficznieA chłopaki niech szaleją...to oznacza,że mają siły....I mam nadzieję,że Kubuś pozna w końcu swojego brata
czekam na opowieść
Podchodzę realnie jakaś szansa na ujemny test jest, bo w USA po virbagenie są takie przypadki. Tak koty tylko na tym leku są i nas nie liczne ze względu na ogromne koszta
Jak się nie uda i dalej będą dwie kreseczki, trudno, ważne żebym mogła im przedłużyć życie tak długo jak to jest tylko możliwe.
Kubuś brata zna, tylko mało miał okazji na spędzenie z nim czasu. Często jeżdżą razem do weta, wtedy dyskutują mrau i mrau, miau... całą drogę do weta i z powrotem skarżą się na mnie
Czasem uchylę im drzwi żeby na siebie popatrzyli, od razu wyciągają łapki do zabawy. Jak Kubuś był przed virbagenem chodzili razem na spacery, noskowali się wtedy.To tylko z spotkań, boję się trochę ich dopuścić do siebie po izolacji, nie chce ich stresować. Nie myślę o tym teraz jeszcze dużo czasu.
Kubuś po leczeniu jest na turbo motorku
Opowieść wieczorem o moim Batmanie, który jest w moim sercu... często o nim myślę
Może to i lepiej (z dwojga złego), że kotki nie znają się jeszcze za dobrze, bo gdyby były zżyte i nagle zaszła potrzeba je na tak długi czas od siebie odizolować pewnie nie zniosłyby tego tak dobrze. 
