Bez Bombilli i reszty - Kropcia i Tysia

Jak chyba pamiętamy, na początku lipca, jeździłyśmy do weta z Bisią na kroplówki i zastrzyki, aby opanować infekcję przewodu pokarmowego. Leczenie przyniosło wspaniały efekt, Bisia przeszła na jedzenie „naturalne” i szczęśliwe dożyłyśmy pierwszych dni sierpnia.
Niestety, jakieś 2 tygodnie temu Bisia zaczęła robić rzadkie kupki, do tego z krwią, ale nie była to biegunka, bo kupki były raz na dzień lub co drugi dzień. Bisia nie wymiotowała, ale apetyt bardzo jej się popsuł. Winiłam wołowinę i siebie, że dawałam jej to do jedzenia.

W niedzielę 12 sierpnia pojechałam do lecznicy, opisałam wetowi sytuację (mój wet był na urlopie) i dostałam antybiotyk dopyszczny. Zaczęłam go podawać Bisi, a że Bisia nie chciała jeść niczego poza białym serem, dałam go jej do jedzenia w niedzielę i poniedziałek.
Więc było tak, że Bisia brała antybiotyk, apetytu praktycznie w ogóle nie miała, widać było, że czuje się niezbyt dobrze, ale przestała robić rzadkie kupki. A mówiąc dokładnie – przestała robić kupki w ogóle. Nie zrobiła kupki w niedzielę, nie zrobiła w poniedziałek, ani we wtorek, więc doszłam do wniosku, że albo przytkał ją ten ser albo się zakłaczyła i podałam jej kilka razy parafinę i masowałam brzuszek. W brzuszku słychać było jakieś bulgoty i brzuszek był miękki, więc wszystko to razem wydawało się doprawdy dziwne. Dodatkowo Bisia zaczęła chodzić w taki sposób, jakby ją coś w brzuszku gniotło i utrudniało chodzenie.

W piątek i sobotę nie miałam w ogóle czasu, a także nie chciałam znowu ciągnąć Bisi do weta, więc dałam jej do picia trochę mleka, bo to zawsze działało.
I faktycznie – około 14-tej w sobotę, Bisia zrobiła wreszcie kupsko: na koc na łóżku (widocznie bolał ją brzuszek) – rzadką, kleistą, z niestrawionymi resztkami jedzenia. Ucieszyłam się mimo zdziwienia, że można było przytkać się rzadką kupką.

Niestety, zrobienie kupki niczego nie zmieniło. Bisia nadal nie czuła się dobrze, nie miała apetytu i dziwnie chodziła. W niedzielę znowu nie robiła kupki, natomiast zrobiła ją w poniedziałek o 23.30, w pokoju. Chciała ją zrobić na podstawę drapaka (miękkie futerko), ale zabrałam ją w ostatniej chwili. Kupka była rzadka, częściowo wręcz wodnista, z resztkami jedzenia i krwią. Oczywiście apetytu nie było nadal, nadal Bisia dziwnie chodziła, więc wyszłam wczoraj wcześniej z pracy i poszłam do mojego weta. Opisałam to wszystko i tym razem wet dał mi Sulfasalazynę, 1/10 tabletki raz dziennie – lek na wrzodziejące zapalenie jelita grubego.

c.d.
Po powrocie do domu od razu dałam Bisi pierwszą część. Po paru godzinach lek wyraźnie zaczął działać – Bisia zasnęła smacznie, a około 21-szej obudziła się i poszła na spacer do ogródka. Niestety nie chciała jeść, tylko piła jak smok wawelski, a wraz z upływem czasu robiła się jakaś niespokojna i nerwowa.
Poszłam spać o 23.30, Bisia położyła się na poduszce, ale nadal kręciła się nerwowo, więc spałam niespokojnie jak zając pod miedzą. W pewnej chwili obudziłam się i chciałam się ułożyć inaczej, podparłam się lewą ręką i poczułam, że w tym miejscu jest mokro. Wstałam (była 3.30), włączyłam światło i zobaczyłam, że Bisia zwróciła tę całą wypitą wodę. Zmieniłam prześcieradło, ale tak się zdenerwowałam, że zasnęłam już tylko na moment, tuż przed dzwonkiem budzika o 5.30. Zwlokłam się z łóżka i idąc do łazienki, zobaczyłam kupkę zrobioną częściowo na podłogę i częściowo na podstawę mniejszego drapaka, stojącego koło drzwi do pokoju. Na drapaku była wsiąknięta część wodnista, a na podłodze – część zestalona. Poszłam więc po papier toaletowy, żeby to zebrać z podłogi. Złapałam tę część kupki w kilka listków papieru… i nogi ugięły się pode mną, a włosy zjeżyły na głowie z przerażenia. To, co miałam w dłoni, było podłużne, twarde jak kamień i jakieś takie gruzłowate. Z zapartym tchem odchyliłam rożek papieru i prawie dostałam zawału. Moim oczom ukazał się łebek z kulistymi czarnymi oczami na czubku i wąsy jak u suma.
W panice wrzuciłam to coś do ustępu, ale nie spłukałam. Przez chwilę starałam się opanować, a potem dla uspokojenia wyszorowałam podłogę i drapak. Na koniec nie pozostało nic innego, jak spojrzeć prawdzie w oczy.
Wyciągnęłam to coś z WC drżącymi rękami, spojrzałam i zobaczyłam gigantyczną, co najmniej 7-mio centymetrową ćmę. Była nadtrawiona, ale cały twardy jak diabli, gruzłowaty kościec, głowa i skrzydła zostały nienaruszone.
Nie mam pojęcia jak i kiedy Bisia ją połknęła, ale musiało to być mniej więcej wtedy, gdy zaczęły się rzadkie kupki z krwią – to ten kościec o średnicy około 8-9 mm musiał kaleczyć Bisi jelita, a skrzydła nie pozwalały przemieszczać się w przewodzie pokarmowym i powodowały zatkania, więc ta ćma przechodziła przez jelita przez tyle dni. Jakie szczęście, że wlałam w Bisię tyle parafiny – bez poślizgu to by się chyba samo nie wydaliło.
Z pracy zadzwoniłam do weta – powiedział, żeby podawać dalej ten lek.
Przed chwilą Bisia trochę zjadła i zrobiła kupkę rzadkawą, ale w normalny sposób.
No i chodzi normalnie – ta ćma musiała ją uwierać w dolnym odcinku jelita grubego.

O swoim stanie i samopoczuciu pisać nie będę :wink:

Rany, współczuję... Oby się to wszystko złe skończyło wreszcie! :ok:

grrr... pisze: Rany, współczuję... Oby się to wszystko złe skończyło wreszcie!

Też bym tego chciała - moja wytrzymałość psychiczna jest w tym roku wystawiana przez koty na zbyt duże próby :crying:

O, Bosz! Co za horror!!! :strach:

Kot jest drapieżnikiem, może Bisia upolowała to coś w ogródku? Tak czy siak, szczęście, że byłaś czujna, bo Bisia wyraźnie sama sobie nie radziła z tym świństwem. A w toalecie to już byłaś najdzielniejsza z dzielnych! Potworność!!

weatherwax pisze:O, Bosz! Co za horror!!!
Kot jest drapieżnikiem, może Bisia upolowała to coś w ogródku? Tak czy siak, szczęście, że byłaś czujna, bo Bisia wyraźnie sama sobie nie radziła z tym świństwem. A w toalecie to już byłaś najdzielniejsza z dzielnych! Potworność!!

Bez tej ilości parafiny samo by nie wyszło.
A wydobywania operacyjnego Bisia by na pewno nie przeżyła.

W ubiegłym roku Kropcia podobną ćmę obżarła ze skrzydeł i przyniosła żywą do mieszkania. Musiałam ją topić w WC :crying:

O rany

Dobra jest ta Sulfasalazyna.
Jak wczoraj wróciłam do domu to Bisia nienajlepiej się czuła i ewidentnie miala gorączkę, a po tym leku gorączka od razu spada i kocisko odżywa.

Dzisiaj rano już nawet zjadła trochę z własnej woli, ale jeszcze to wszystko ją boli, bo nawet boli ją przy robieniu siusiu i nie siusia do kuwety, tylko wieczorem wysiusiała się na łóżko, załatwiając za jednym zamachem poduszkę, prześcieradło i koce.
Tak więc nadal mamy jak w pralni ekologicznej :wink:

Chyba Wasze nowe miejsce musi być bezćmowe...
Obrzydlistwo... :oops:

Biedna Bisia. Czemu te koty są takie łakome... Ostatnio znalazłam na balkonie ohydny, żółty rzyg. W środku były rozszarpane zwłoki jakiejś wielkiej muchy. bleee.

Pomiziaj ode mnie Dziewczynki. Poszarpania futra od Marka nie przekazuję. :wink:

Oby nadeszła wkrótce chwila, gdy cała Twoja pościel była sucha... :ok:

grrr... pisze:Chyba Wasze nowe miejsce musi być bezćmowe...
Obrzydlistwo...

Biedna Bisia. Czemu te koty są takie łakome... Ostatnio znalazłam na balkonie ohydny, żółty rzyg. W środku były rozszarpane zwłoki jakiejś wielkiej muchy. bleee.

Pomiziaj ode mnie Dziewczynki. Poszarpania futra od Marka nie przekazuję. Oby nadeszła wkrótce chwila, gdy cała Twoja pościel była sucha...

Dziękujemy

Mizianki przekażę po powrocie, a tym, którzy byli niegrzeczni, mogę i futro trochę poszarpać :lol:

Mnie najbardziej dziwi to, że Bisia, która jada tylko na porcelanowych spodkach i trzeba jej wszystko rozdrabniać na maciupkie kawałeczki, bo większych nie chce zjadać, jest w stanie połknąć coś takiego :strach:

No i nigdy do tej pory nie przejawiała zamiłowań łowieckich - akurat musiała zapolować teraz, gdy wreszcie miała tak ładnie zaleczone jelitka :evil:

mb pisze:No i nigdy do tej pory nie przejawiała zamiłowań łowieckich - akurat musiała zapolować teraz, gdy wreszcie miała tak ładnie zaleczone jelitka

No właśnie! Poczuła sie zdrowa, silna, sprawna i postanowiła pokazać, co potrafi. Zapolować potrafi i to skutecznie. Szkoda tylko, że obiekt wybrala taki... hmm... trochę przerastający jej możliwości trawienne.

weatherwax pisze:Poczuła sie zdrowa, silna, sprawna i postanowiła pokazać, co potrafi. Zapolować potrafi i to skutecznie.

Powiedziałabym, że nawet zbyt skutecznie :evil:

Rozważałam nawet możliwość sporządzenia dla niej kagańca na pyszczek z jakiegoś np. tiulu, żeby był miękki - zdejmowanego tylko do jedzenia i picia :wink:

Na wypadek, gdyby znowu zechciała zapolować :twisted:

O rety

Co to za paskudne ćmy, brrr

Że też akurat na coś takiego zapolowała, zamiast łowić zwykłe muszki i żuczki.

ryśka pisze:O rety Co to za paskudne ćmy, brrr Że też akurat na coś takiego zapolowała, zamiast łowić zwykłe muszki i żuczki.

Widocznie muszki i żuczki to za mała skala dla Bisi.
Bisia od razu wystartowała jak jej więksi kuzyni, np. gepard lub jaguar.
Niby dlaczego miała się ograniczać :?:

Dziewczyna nie ma kompleksów po prostu :wink:

Jak wczoraj wróciłam do domu i znalazłam drapak cały zlany przez Bisię, z zewnątrz i w środku domku (kołderki z "miśka"), a siuśki intensywnie zalatywały (normalnie są bezwonne), to doszłam do wniosku, że to raczej science-fiction wyobrażać sobie, że takie siusianie jest spowodowane przejściami z przewodem pokarmowym.
Jak kot siusia na miękkie to jako pierwszą trzeba rozważać przyczynę najbardziej prawdopodobną. Toteż od razu dałam Bisi 1/2 Urofuraginu, a wieczorem następną, no i kolejne siusiu zostało wykonane już w kuwecie.

Prawda jest taka, że Bisię te przejścia z ćmą zrujnowały fizycznie. Dodatkowo dostawała przez 5 dni antybiotyk, kiedy wydawało się, że to tylko zwykła infekcja przewodu pokarmowego i odporność musiała jej siąść ostatecznie - dlatego podłapała jeszcze infekcję pęcherza.

Całe szczęście, że dostała od weta tę Sulfasalazynę, bo to jest sulfonamid, a nie antybiotyk. Antybiotyki w tej sytuacji rozłożyłyby biedaczkę zupełnie.
Będziemy kontynuować furagin, dzisiaj kupię pastę Aptus Reconvalescent Cat i tabletki Rumen Tabs, bo flora bakteryjna w jelitach jest totalnie zniszczona i może jakoś wyjdziemy z tego dołka, ale faktem jest, że startujemy z najniższego możliwego poziomu.
Gdyby cała sprawa trwała jeszcze dłużej, gdybym nie wlała w Bisię tyle parafiny, wbrew logice - myśląc, że przy rzadkich kupkach problem rozwiąże się sam - to chyba już byśmy się pożegnały.

Bez Bombilli i reszty - Kropcia i Tysia

Kto przegląda forum