Ringo - czy ktoś mnie jeszcze pokocha... JUŻ WE WŁASNYM DOMU

Kacperek [*] 02.12.2016 r.

Oby nic mu się nie stało i bezpiecznie dojechał do Gosi.

Też bym już chciała...nie dośc, że zimno, to jeszcze leje

.

Ja wiem, że to marne pocieszenie, ale skoro Ringo przetrwał zeszłoroczne zimowe mrozy, deszcze i zimna wiosenne tegoroczne, to te kilka dni to pestka, tylko, że on jeszcze o tym nie wie :wink:

my wiemy i trzeba mysleć pozytywnie, a normalnie jak vip napiszesz, że Ringo leży na twoich kolanach, to chyba się upiję ze szczęścia :lol:

strasznie mi ten psiak na sercu leżał, bo widziałam w nim swoją sunię Rudą, ona też to wszystko przeszła

i mimo, że jest z nami sześć lat, czasem potrafi zaskoczyć jakimś negatywnym odruchem, ale jest najukochańszą i najłagodniejszą istotą na świecie :1luvu:

choć jak nasza córcia pojawila się na świecie trzeba było pracować nad powarkiwaniem, ale wiedzieliśmy, że to obawa i zazdrość, a może przez dziecko straciła dom, obecnie Natalka ma niespełna szesć lat, i Ruda ją kocha głównie jak chodzimy na długie spacery, albo jak mała coś je :lol:

a takto nie wchodzą sobie w drogę, Ruda jej unika, nie lubi dzieci, ale wiem, że jej nie ugryzie. Jest to dowód na to, że zawsze jest jakieś rozwiązanie i wcale to rozwiązanie nie oznacza pozbycia się klopotliwego zwierzaka, każdy szanuje swoją przestrzeń i już :wink:

Droga dilah, mam nadzieję, że będzie tak, jak piszesz :ok:

.
Że czeka, że nic się nie stanie, że przyjedzie i już tutaj zostanie, ze mną

.
Nigdy nie zrozumiem ludzi, którzy pozbywają się zwierzaka, bo nie jest taki, jakiego sobie wymarzyli.
Swojego Alusia mam z forum, pani oddała go po roku, wynyślając mnóstwo bezsensownych i jak sie potem okazało, nieprawdziwych przyczyn. Przyznam, że przeżyłam moment zawahania przed jego przyjazdem...bo według opisu pani sprowadzałam do domu istnego potwora i sadystę w kociej skórze.
Fakt, nie od poczatku było różowo, Ali syczał, warczał, o pogłaskaniu nie bylo mowy...
Ale nawet przez chwile nie przyszło mi do głowy, żeby go oddać.
Zreszta wierzę, że sercem, uczuciem, czasem, a nade wszystko miłością i cierpliwością można dokonac cudów.
Poryczałam sie jak głupia, kiedy Ali pierwszy raz walnął mnie wielkim łbem domagając się mizianek, kiedy pierwszy raz zamruczał. Nigdy nie będzie chyba kotem nakolankowym, ale jest kochany :1luvu:

. A zresztą, kto wie? W końcu raz tak było...wskoczył mi na kolana, ale bardzo sie zawstydził i zaraz zeskoczył. :mrgreen:

Kiedy gosiaa zapytała mnie, czy jestem pewna, to nie wahałam się. Byłam, jestem i będę pewna.
Wiem, że mój domek bedzie dla Ringo dobry, mam nadzieję, że ja też okażę się godna jego przywiązania.
Zrobie wszystko, aby tak było :ok:

.

Dilah, widziałaś Ringusia?

Erin pisze:Dilah, widziałaś Ringusia?

Jestem tylko podczytywaczem wątku, nie jestem tam na miejscu

Wczoraj rozmawiałam z tatą, który pojechał na wieś.
U Ringo wszystko w porządku, jak tylko zobaczył tatę podbiegł do niego i potuptał za nim do sklepu

Dostał wędzoną kość schabową i cały szczęśliwy zajął się jej konsumowaniem.
Ze zdrówkiem wszystko OK, tzn na tyle na ile tata potrafi ocenić, nie ma jakichś widocznych oznak że coś jest nie tak.

Rozmawiałam z Panią Jagodą odnośnie szczepienia, powiedziałam że jak nie ma tych ogólnych to przynajmniej przeciwko wściekliźnie musi być zaszczepiony i koniecznie zaświadczenie.
Problem jest taki, że weterynarz jest spory kawałek od domu Pani Jagody, nawet jak by się jakoś udało tam Ringo zaprowadzić (samochodu nie ma), weta pewnie nie będzie, on raczej jeździ po gospodarstwach, ciągle w ruchu.
Powiedziałam żeby poprosiła weta żeby podjechał do niej i zaszczepił, ale to znowu nie wiadomo czy Ringo będzie na miejscu.
W każdym razie dzisiaj będą organizować to szczepienie.

Zła jestem strasznie, bo przecież szczepienie to błahostka, a tymczasem, jak się okazje, jak Cie nie ma na miejscu, bardzo to wszystko skomplikowane.