Trójka drombo i ona, pies i nowy mały duży :)

Cześć, Haniu

Co u Was słychać?

Jejku, Madziu nawet nie widziałam, że pisałaś, przepraszam!

długo mnie nie było, choć od jakiegoś czasu podczytuję wątki, więc jestem w miarę na bieżąco.. ale tu zaglądać jakoś mi się nie chciało.. :oops:

dziś piszę tu, by wylać swój żal i smutek, bo wiem, że zostanę zrozumiana.. nadszedł czas pożegnania.. za 11 dni stałby się pełnoletni.. mój przyjaciel z lat nastoletnich.. dużo razem przeżyliśmy.. wczoraj Urwisek nas opuścił, ruszył za Tęczowy Most, gdzie, mam nadzieję, spotkał się z przyjaciółmi z młodości - Tobim i Bambusem.
niby człowiek jest świadomy, że w końcu to nastąpi.. ale przecież ON był wieczny! o ja naiwna.. Urwisek od jakiegoś czasu słabł... niby nic mu nie było, ale siły mu brakło... od paru dni już leżał i nie miał siły się podnieść. z pomocą szedł do miski z wodą czy do kuwety.. gdzie się kładł.. nie chciał jeść.. ale umysł miał jasny. widziałam go w niedzielę, podczas jednodniowej wizyty bez mojego towarzystwa. zdążył nas okrzyczeć, że zostawiliśmy go samego w domu na parę godzin. Cieszę się, że miałam okazję się z nim pożegnać. choć i tak miałam cichą nadzieję, że jeszcze go zobaczę. ale nie. Urwiska nie ma.. trudno mi w to uwierzyć, a jeszcze gorzej się z tym pogodzić.

Urwisku, do zobaczenia.. bądź szczęśliwy, jak tu..

Przykro. Urwiniu[']

(*)

Przytulam

(*)

Do zobaczenia Urwisku!
Poszukaj Rycha i Czarka - był taki jak Ty, dogadacie się na pewno w tym lepszym świecie - czekajcie tam na nas ...

Dziękuję, że przyszłyście go pożegnać.. Mam nadzieję, że spotkał swoich przyjaciół i czeka na nas...

Ja już sobie popłakałam i mi lepiej, choć pewnie dopiero wizyta u rodziców uświadomi mi dobitnie, że nie ma z nami tej czarnej mordki.. mam jednak czas się z tym pogodzić. i tak jak pamiętam jeszcze buźkę Pokera, gdy się z nim żegnałam wychodząc z domu, tak zapamiętam Urwiska, jeszcze trzeźwe spojrzenie czarnego diabełka.

głaski dla Waszych futerek! pozdrawiam!

Ojej.. przykro mi

Urwisku [*]

U nas 10 maja zmarł Maksio, piesek mieszkający u moich rodziców. Miał 16 lat.
Tak samo, jak Urwis parę dni wcześniej bardzo osłabł. Powoli przestawał jeść i pić.

My mieliśmy okazję 1 maja się z nim pożegnać (byliśmy w Chojnicach).. tak jakby czekał na nas... aby nas ostatni raz zobaczyć...

Święta nadchodzą, czas uaktualnić wątek

będzie dłuuuugo..

Jana czytasz? domyślam się, że zainteresuje Cię, że Kacper ma się świetnie. Wygląda na to, że problemy pęcherzowe opuściły nas na dłużej. Mijają 2 lata odkąd poszły precz. Reszta kotów też ma się dobrze. Pies też. Powiększyliśmy mieszkanie, doszły 2 pokoje - mieszkamy na poddaszu, więc przebiliśmy ścianę i "dobraliśmy" więcej poddasza dla nas

koty więc mają prawie 40 m kw więcej do biegania i wygląda na to, że są szczęśliwe z tego powodu.

W ogóle rok 2012 był rokiem dużych zmian w naszej rodzinie. 02 października 2012 nasza rodzina powiększyła się o jednego członka, tym razem dwunożnego

Właśnie ze względu na niego powiększaliśmy lokum o naszą sypialnię i jego pokój. Niestety, nie wszystko poszło tak jak planowaliśmy, Jasiu główką przygniótł sobie pępowinę, w wyniku czego przestałam czuć ruchy. Zaniepokojona pojechałam do szpitala, gdzie okazało się, że muszą rozwiązać ciążę przez cesarkę ratującą życie dziecka. W rezultacie Jasiek się dość podstępnie, ale i poważnie niedotlenił, dostał 3 pkt Apgar, potem 6. Lekarze nie ukrywali, że jego stan był ciężki i że może być różnie, łącznie ze stratą dziecka. Koszmar.. Następnego dnia przewieźli go do najlepszego szpitala w Poznaniu ratującego życie noworodków, gdzie spędził 5 tygodni... Pierwszy tydzień na Oddziale Intensywnej Terapii Noworodka, kolejne 4 na Opiece Ciągłej. Codziennie go odwiedzaliśmy. Na szczęście z każdym dniem ubywało przy nim rurek i kabelków, jego stan z każdym dniem się lekko poprawiał, kolejne dolegliwości uciekały, inne się pojawiały... aż w końcu mógł pójść do domu

Jego wypis ze szpitala to niemal książka, wszyscy się chwytają za głowę czytając go. Ale i patrząc na małego, bo nic po nim nie widać co przeszedł. I całe szczęście! Ale i tak jest pod opieką masy specjalistów, musimy obserwować jego rozwój, bo kto wie, czy któraś część mózgu nie oberwała.. Do tego z badań przesiewowych wyszło, że ma wrodzoną niedoczynność tarczycy, więc już dostaje hormony, żeby mógł się rozwijać. Jest jeszcze szansa, że jest to przejściowe, ale dopiero w 3 roku życia robi się próbę odstawienia hormonów. Ja się jednak cieszę, że na razie rozwija się prawidłowo - oczywiście jest rehabilitowany od 2 tyg życia, obecnie kontynuujemy zabiegi, ale na dobrą sprawę obecnie jego problemem jest jedynie lekka asymetria i lekkie wzmożenie i zmniejszenie napięcia mięśniowego w niektórych partiach ciała. Bardzo ładnie jednak reaguje na ćwiczenia, więc wszystko idzie ku dobremu

a największy hit mojego synka polega na tym, że mimo takiego początku życia ciągnie cyca!!!

Pierwsze 3 tyg karmiony był kroplówką i sondą. Nie miał odruchu ssania, więc żeby mógł pić z butelki, był ćwiczony przez rehabilitantkę i logopedę. Gdzieś w 4 tyg zaczęłam próbować go przystawiać do piersi z nadzieją, że w domu choć częściowo będę mogła go karmić piersią... a tu niespodzianka - tak pokochał cyca, że wręcz nie chciał pić z butelki kiedy próbowaliśmy mu dać.. no więc nie dajemy

a od cyca chętnie by się nie odczepiał

nadrabia teraz stracone 5 tyg kiedy biedak leżał w szpitalnym łóżeczku...

A że wątek o zwierzakach, to i je wrzucimy. Mogę krzyczeć i śpiewać i ogłaszać głośno, że koty, psy i dzieci mogą żyć razem bez żadnych obaw. Jeszcze nie mam zdjęć Jasia i kotów śpiących razem (mówię to z żalem..), bo koty małego omijają z daleka.. choć raz w nocy się zaskoczyłam - mały płacze w łóżeczku, więc idę, patrzę kocyk leży wzdłuż małego zwinięty, myślę, sobie zrzucił.. dotykam, a tu "oooo", kocyk nie ma futerka!

Kacper się ułożył wzdłuż Jaśka i go grzał

ale jak wzięłam małego do naszego łóżka by go nakarmić, Kacper zaraz zmienił lokum na nasze łóżko. W ogóle koty ani ani nie dają znać, by dziecko im przeszkadzało. Od początku Kacper z Benusiem śpią w naszym łóżku, pies ma też obok legowisko. W ogóle mam wrażenie, że koty się cieszą ze zmian, bo z upodobaniem korzystają z wszelkich nowych sprzętów jakie przybyły z Jasiem - okupują leżaczki, łóżeczko (jak jest puste), kołyskę, wózek, nawet przewijak i matę edukacyjną, na której bawią się wiszącymi zabawkami lepiej niż niejeden niemowlak - już myślałam, czy nie powinni w zoologach sprzedawać mat edukacyjnych

Pies też zaskoczył nas na plus, bo zawsze reagował pobudzeniem na piski, a jak mały płacze to go wcale nie rusza. Towarzyszy nam we wszystkich "zabiegach", chodzimy sobie z wózkiem na spacerki i wszystko gra

życzymy zdrowych i rodzinnych Świąt!

Dobrze Cię czytać Haniu

Gratuluję nowego członka rodziny. Życzę dużo zdrowia dla Jasia i dla Was. I dla futerek też ,oczywiście.
Życzę wspaniałego roku 2013.
I czekam na wspólne dzieciowo-kocie fotki

Cieszę się, Haniu że wszystko dobrze i Jaś jest z Wami

Zastanawiałam się, co tam z Twoją ciążą, bo od dawna byłaś niedostępna wszędzie.

Wesołych Świąt od naszej "czwórki" i kocurków

Dzięki dziewczyny, że wpadłyście i za życzenia. Mam nadzieję, że Wasze święta były udane. Ja uciekałam od rodziny po świętach czym prędzej.. tylu "dobrych" rad nie dostałam nigdy w życiu, zamąciły mi w głowie i tylko poczułam się jak najgorsza matka świata. Wolę jednak posiedzieć w swoim spokojnym świecie z Jasiem, tż'em i zwierzorami.. Po tym co przeszliśmy z Jasiem, rzecz jasna chcę dla niego jak najlepiej i stale boję się, że nie robię czegoś, co powinnam lub że robię coś, czego nie powinnam... dostęp do lekarzy jest różny, często niełatwy i trudno wybrać najlepszego, choć to też rzecz gustu, a przy tym dostępnego w niedługim czasie.. Obecnie szukam pediatry na NFZ, bo nasza dr nawet nie jest pediatrą, a lekarzem rodzinnym dla wszystkich i dotąd nie raczyła ocenić rozwoju Jasia, który zaraz kończy 3 miesiące i nie wiem czy to, że czegoś jeszcze nie robi to norma, czy już mam się martwić. Jestem przygotowana na to, że może różne rzeczy robić z opóźnieniem, ale wolałabym usłyszeć, że tak jest, że już powinien, ale przyjdzie z czasem, bądź, że to norma, że jeszcze ma czas.. bo sama sobie wkręcam, że coś jest nie tak i tylko się stresuję. Poza tym szukam neurologa dziecięcego, ale ten już chyba wybrany, tylko kwestia umówienia terminu wizyty.

Madziu faktycznie nie byłam dostępna, bo większość dnia spędzałam w szpitalu, a jak już Jasiu przybył w domu to sama wiesz:) Jest bardziej absorbujący niż pies i koty razem wzięte, więc się cieszę jak pośpi dłużej;) Dużo czasu też zajmują nam wizyty u lekarzy, bo póki co sporo mamy wizyt, badań.. Pewnie z czasem zmniejszy się ich częstotliwość, ale na razie mamy co robić.. a głowę mam jak arbuza. Zdjęcia jakieś wstawię zaraz, o ile mały się nie obudzi, a jeśli się nie uda to przy pierwszej nadarzającej się okazji

pozdrawiam odwiedzających

Haniu,
może poszukaj lekarza na znanylekarz.pl ja zawsze staram się tam poczytać opinie o lekarzu, zanim się do niego wybiorę

My teraz z Tymkiem wybieramy się do kardiologa, bo na serduszku jest ognisko hyperechogenne i lekarz prowadzący zalecił, aby dla spokoju kardiolog to obejrzał.

Trójka drombo i ona, pies i nowy mały duży :)

Kto przegląda forum