Broszka & Company cz.3

[welina]

Czytam ,ale nie piszę -padłam Pozdrawiam dwie Broszeczki

[Broszka]

UWAGA NA SALMONELLĘ w karmie TOTW!
viewtopic.php?f=10&t=141952

[olafen]

Witam się i zapytuje o zdrowie
- kobyłki w rui i czy jej już przeszło,
- seniorki wymiotującej i
- właścicielki całego tego towarzystwa ?

[Broszka]

Witam się i zapytuje o zdrowie
- kobyłki w rui i czy jej już przeszło,
- seniorki wymiotującej i
- właścicielki całego tego towarzystwa ?

Witam i dziękuję

Seniorka się zatkała i po parafinie już jest lepiej
Kobyłki rujkują od wiosny do jesieni, więc co jakiś czas donośne kwikanie rozlega się po okolicy - ale to już leciwa seniorka i mam wrażenie że rujki ma coraz rzadziej - na szczęście
Ja jeszcze dycham

Wczoraj upiekłam pierwszy tegoroczny placek z naszym rabarbarem - pychota

[jasia0245]

To smacznego.

[olafen]

No to super, ze wszystko powoli wraca do normy
Smacznego

[ewan]

Broszeczko u Ciebie jak zwykle coś się dzieje. Ale Ty dzielna kobieta jesteś i dasz radę Przede wszystkim dbaj o siebie, choć wiem, że to trudne bo ja też mam taką naturę, że o sobie myślę na końcu, a to wcale nie jest bohaterstwo tylko głupota niestety bo się człowiek nacierpi.
Miłej niedzieli z dobrym placuszkiem - też muszę upiec bo uwielbiam z rabarbarem. Jakie piekłaś kruche?
Buziaczki

[Broszka]

Tradycyjny placek na kruchym spodzie z kruszonką
Rabarbar w tym roku wyjątkowo bujnie się puścił a taki cierpki że przy pierwszym kęsie ciasta dostałam szczękościsku

Ewan, nie czuję się dzielna
Staram się dbać o siebie i nie przeginać z robotą ponad siły, ale nie zawsze się udaje
Tym bardziej że chłopak wynajmowany do ciężkiej pracy porzucił robotę i nikogo nie ma chętnego - a trzeba przecież to zrobić
Ratuje mnie jedynie systematyczna mrówcza praca - chłopak przychodził co dwa tyg i bach, bach wszystko zrobił w kilka godzin. Ja nie mam siły i muszę dziubać codziennie, bo jak tylko odpuszczę dzień, dwa to potem się nie wygrzebię z zaległości...
Tylko żeby cholerne schorzenia nie dawały do wiwatu to daję radę
Gorzej kiedy tu strzyknie tam przeskoczy - albo ugryzie wredna meszka i trzeba mocno przystopować ...

Ale szczerze mówiąc coraz poważniej myślę o zmniejszeniu liczby koni lub nawet likwidacji stajni bo na dłuższą metę nie dam rady fizycznie...

[olafen]

Może warto zatrudnić kogoś ze wschodu. Tak jak kiedyś Polacy pracowali u Niemców, wykonując takie prace, jak u Ciebie, teraz kogoś zza wschodniej granicy. Tam jest taka bieda, że aż piszczy, więc mogą być nawet wdzięczni.

Ja kiedyś w wakacje tak pracowałam, spałam w malutkim pokoiku w stodole, i byłam szczęśliwa, ze na studia mogę sobie zarobić.

[Broszka]

Nie stać nas na to żeby zatrudnić kogoś na stałe z zamieszkaniem - tym bardziej że oprócz najcieższych prac np przy sprzątaniu stajni i wybiegu z obornika resztę przy koniach robię bez problemu sama. Praca osoby wynajętej ogranicza się do kilku godzin dzień, dwa ale co dwa tyg, ew dochodzi naprawa ogrodzeń itp ale to już nie są stałe roboty do wykonania tylko np raz do roku na wiosnę.

[olafen]

No to inna sprawa.
Szkoda, że młodym ludziom nie zależy żeby sobie troszkę dorobić.

Ja sobie czasem myślę, co nas czeka na starość. Kto koło nas będzie coś robił.
Gdy byłam dzieckiem zrywałam porzeczki, żeby do kieszonkowego sobie dorobić, potem obierałam krewetki a potem jeździłam na wakacje do Niemiec, żeby na studia zarobić.

Teraz, owszem, roznosi młodzież ulotki, czasami dziewczyny pracują jako kelnerki, ale ciężkich prac boją się wykonać, żeby się nie spocić, czy zmęczyć.
Pół mojej klasy na wf nie ćwiczy, bo potem są spoceni. A mają prysznice do dyspozycji, ale cóż.

[Broszka]

No właśnie - teraz młodzież ma zupełnie inne podejście do pracy niż my kiedyś

A co do starości to czasem jak o tym pomyślę to bardzo się boję co to będzie jak zostanę sama...
Na razie staram sie o tym nie myśleć

[olafen]

Ja też się tego boję. Próbkę miałam teraz po operacji. Dobrze, ze koleżanka przychodziła, ale wtedy wiedziałam, że będzie lepiej, a na starość nie ma takiej opcji.

[Broszka]

Ja nie mam nawet takiej koleżanki tu na miejscu... Zresztą samotnej starości tu na wsi nie wyorbażam sobie
Mam nadzieję że będę miała zaplecze w mieście żeby kiedyś tam się przenieść - tzn zostanie mi mieszkanie po rodzicach i mam nadzieję że uda mi się je zachować, ale w tym mieście i tak nie mam już praktycznie żadnych przyjaciół...

[olafen]

Ja mieszkam w mieście, w Śródmieściu, i tak, pomimo, ze ja chętnie innym pomagam, tylko jedna koleżanka mi pomagała.
Takie życie, ludzie zabiegani, skupieni na sobie, na zarabianiu pieniędzy i fakt, ze nie jest łatwo obecnie żyć w Polsce.