Poradźcie-czy oddać Kota?

[J.D.]

to prawda-mootylek-może dasz radę z ludzką pomocą a z kocurkiem przy boku to chorować mniej straszno

[mootyl]

Cześć, minął już rok a ja starałam się sobie poradzić zgodnie z Waszymi radami. Niestety, jest coraz gorzej i nie dam rady zająć się dłużej Kotem. Serce mi pęka, ale wiem, że nie poradzę sobie, nawet z pomocą rodziny. Nie wiem czy ktoś to jeszcze przeczyta, czy założyć nowy temat. Ale jeśli ktoś z Was tu zajrzy to bardzo proszę o pomoc w znalezieniu mu domu. Założę temat w dziale "Adopcja", ale najpierw chciałam wpisać się tu.
Jestem z Warszawy, mogę dowieźć malca jeśli będzie taka potrzeba razem z jego rzeczami. Jest w domu bez wychodzenia, więc musi trafić do takiego właśnie.
Nie mam siły bo serce mi pęka, jeśli ktoś tu jest proszę o odpowiedź, założę później temat w dziale "Adopcja".
Pozdrawiam

[J.D.]

potrzebne ogłoszenia na portalach ogłoszeniowych-napisz do CatAngel-za niewielką sumę robi do 150ogłoszeń a pieniążki idą na bezdomniaki,którymi się opiekuje...
przydałby się event na fb...
tu raczej trudno o dom dla kota...wszyscy zapchani po dach

[vega013]

Bardzo Ci współczuję.

Do ogłoszeń potrzebne są piękne fotki i fajny tekst o kocie. Gdybyś potrzebowała, chętnie pomogę. Ten materiał musi otrzymać CatAngel, która porobi ogłoszenia.

Czy będziesz w stanie samodzielnie weryfikować domki?

[MalgWroclaw]

mootyl, współczuję serdecznie. Mieszkam we Wrocławiu, więc jeśli chodzi o pomoc, to jedyne, co mi przychodzi do głowy, to jeśli znajdzie się dom we Wrocławiu, pójdę na wizytę przed adopcją, będę pomagać nowemu człowiekowi.

[mootyl]

Najbardziej mi zależy żeby trafił w dobre ręce. Ogłoszenie napiszę, to nie problem. A z tą weryfikacją to nie wiem, tzn wiem jakie mam wymagania czyli dom bez wychodzenia, siatki w oknach itp. ale nic więcej nie wiem. Powinnam pojechać do takiego domu, czy tylko przeprowadzić wywiad? Ogłoszenie i fotki zrobię niedługo.
Najgorsza jest strona psychiczna, serce pęka i tyle. Chciałabym mieć chociaż pewność, że to będzie dobry dom i już na zawsze.
Dzięki za pomoc, napiszę ogłoszenie.

[vega013]

Najbardziej mi zależy żeby trafił w dobre ręce. Ogłoszenie napiszę, to nie problem. A z tą weryfikacją to nie wiem, tzn wiem jakie mam wymagania czyli dom bez wychodzenia, siatki w oknach itp. ale nic więcej nie wiem. Powinnam pojechać do takiego domu, czy tylko przeprowadzić wywiad? Ogłoszenie i fotki zrobię niedługo.
Najgorsza jest strona psychiczna, serce pęka i tyle. Chciałabym mieć chociaż pewność, że to będzie dobry dom i już na zawsze.
Dzięki za pomoc, napiszę ogłoszenie.

Powinnaś pojechać, osobiście wszystko obejrzeć, na miejscu porozmawiać face to face. Jeżeli nie sprawdzisz, to mogą Ci różne bzdury wcisnąć.

Współczuję Ci bardzo. Nawet nie potrafię wyobrazić sobie, jak potwornie bym się czuła, gdybym musiała rozstać się z którymś z kociarstwa. Trzymaj się

[serotoninka]

Bardzo Ci współczuję...
I tak sobie myślę,jest nas z Warszawy tu trochę... W której części miasta mieszkasz? Może jakieś dyżury pomocowe aby kotek mógł zostać u Ciebie? Ja spokojnie raz w tygodniu mogłabym podjechać,sprzątnąć kuwetę, zrobić kocie zakupy...Do weterynarza w razie potrzeby teżmogę ze zwierzakiem pojechać.
Poza tym nie rozumiem... Przecież kot nie wymaga zajmowania się nim wiele... Takiego w sensie fizycznej pracy. To nie pies, z którym trzeba wyjść 3 razy dziennie. Dalej mieszkasz sama? Bo skoro radzisz sobie sama w swoich codziennych czynnościach, potrafisz sobie przygotować jedzenie, umyć się itp to moim zdaniem właściwie zadbasz i o kota - może przeceniasz jego potrzeby? Skoro jesteś w stanie zrobić sobie śniadanie to i kotu umiesz je podać. Pełna miska,czysta kuweta - czego więcej trzeba? Tylko porcji głaskania, przytulenia się... Dla Twojego kota Twoja choroba naprawdę nie ma znaczenia. A jeśli Ty w codziennych czynnościach potrzebujesz opieki, to opiekun, któremu na Tobie naprawdę zależy, poświęci przecież dodatkowo te 10 min dziennie żeby dać kotu jeść i wybrać z kuwety... Ewentualnie dyżury z forum, o których wspomniałam... Myślę, że znajdą się chętni.
Spotkało Cię nieszczęście - nie dokładaj sobie cierpienia. Przecież potrzebujesz kociego przyjaciela. Może da się to jeszcze rozwiązać w pozytywny sposób, bez dramatycznych, ostatecznych decyzji?

[vega013]

Bardzo Ci współczuję...
I tak sobie myślę,jest nas z Warszawy tu trochę... W której części miasta mieszkasz? Może jakieś dyżury pomocowe aby kotek mógł zostać u Ciebie? Ja spokojnie raz w tygodniu mogłabym podjechać,sprzątnąć kuwetę, zrobić kocie zakupy...Do weterynarza w razie potrzeby teżmogę ze zwierzakiem pojechać.
Poza tym nie rozumiem... Przecież kot nie wymaga zajmowania się nim wiele... Takiego w sensie fizycznej pracy. To nie pies, z którym trzeba wyjść 3 razy dziennie. Dalej mieszkasz sama? Bo skoro radzisz sobie sama w swoich codziennych czynnościach, potrafisz sobie przygotować jedzenie, umyć się itp to moim zdaniem właściwie zadbasz i o kota - może przeceniasz jego potrzeby? Skoro jesteś w stanie zrobić sobie śniadanie to i kotu umiesz je podać. Pełna miska,czysta kuweta - czego więcej trzeba? Tylko porcji głaskania, przytulenia się... Dla Twojego kota Twoja choroba naprawdę nie ma znaczenia. A jeśli Ty w codziennych czynnościach potrzebujesz opieki, to opiekun, któremu na Tobie naprawdę zależy, poświęci przecież dodatkowo te 10 min dziennie żeby dać kotu jeść i wybrać z kuwety... Ewentualnie dyżury z forum, o których wspomniałam... Myślę, że znajdą się chętni.
Spotkało Cię nieszczęście - nie dokładaj sobie cierpienia. Przecież potrzebujesz kociego przyjaciela. Może da się to jeszcze rozwiązać w pozytywny sposób, bez dramatycznych, ostatecznych decyzji?

Chętnych do pomocy nie zabraknie

[spinca]

Wiecie, ale z drugiej strony temat wrócił po roku. Może to jednak czas na spokojne szukanie nowego domu dla kociska, żeby nie było później "dom na cito, Pani w szpitalu, nie ma opiekuna!"... czego oczywiście motylowi nie życzę.

Życzę zdrówka i trzymam za Was kciuki.

[Ciepła]

współczuję choroby,ale skoro temat wrócił,to chyba czas zacząć myśleć zanim będzie za późno..

[LaRosaNegra87]

A ja uwazam, ze jesli Mootylek jest juz zdecydowana i czuje, ze nie da rady to faktycznie nie ma na co czekac, tylko szukac domku. Ja jestem z Katowic, wiec pewnie niewiele pomoge, poniewaz aktualnie sama poruszam sie o kulach (operacja kolana), jednak bardzo ale to bardzo trzymam kciuki by sie udalo!

Mootylku 3maj sie dzielnie dziewczyno! Ja tez wiem co to znaczy stracic sprawnosc (choruje na zapalenie stawow, kilkukrotnie przez pare tygodni jezdzilam na wozku i poruszalam sie o kulach), najwazniejsze jest nie poddawac sie!

[Ciepła]

A ja uwazam, ze jesli Mootylek jest juz zdecydowana i czuje, ze nie da rady to faktycznie nie ma na co czekac, tylko szukac domku. Ja jestem z Katowic, wiec pewnie niewiele pomoge, poniewaz aktualnie sama poruszam sie o kulach (operacja kolana), jednak bardzo ale to bardzo trzymam kciuki by sie udalo!

Mootylku 3maj sie dzielnie dziewczyno! Ja tez wiem co to znaczy stracic sprawnosc (choruje na zapalenie stawow, kilkukrotnie przez pare tygodni jezdzilam na wozku i poruszalam sie o kulach), najwazniejsze jest nie poddawac sie!

yyyyyyyyyyyyyy..
przeszłam zapalenie stawów..mam teraz dne moczanową..zaczynam się bać..

[LaRosaNegra87]

A ja uwazam, ze jesli Mootylek jest juz zdecydowana i czuje, ze nie da rady to faktycznie nie ma na co czekac, tylko szukac domku. Ja jestem z Katowic, wiec pewnie niewiele pomoge, poniewaz aktualnie sama poruszam sie o kulach (operacja kolana), jednak bardzo ale to bardzo trzymam kciuki by sie udalo!

Mootylku 3maj sie dzielnie dziewczyno! Ja tez wiem co to znaczy stracic sprawnosc (choruje na zapalenie stawow, kilkukrotnie przez pare tygodni jezdzilam na wozku i poruszalam sie o kulach), najwazniejsze jest nie poddawac sie!

yyyyyyyyyyyyyy..
przeszłam zapalenie stawów..mam teraz dne moczanową..zaczynam się bać..

Ciepla - nie martw sie nic, zapalen stawow jest ponad 40 roznych rodzajow, to choroba bardzo specyficzna kazdy przechodzi ja inaczej, ja sie nigdy nie sugeruje czyimis historiami bo mozna sie tylko lekow nabawic. Pozdrawiam!

[mootyl]

Szukałam na własną rękę, ale nikt nie weźmie dorosłego kota. Znalazłam jedną kobietę, ale ona nie rozumiała o co chodzi z siatkami w oknach i nie wypuszczaniem kota, który 1/3 życia nie wychodził z domu. Znalazłam nawet na forum temat, w którym jakaś kobieta pisze "moja kotka wypadła trzy razy z trzeciego piętra i co z tego to tylko kot poradzi sobie". Przeraża mnie to, bo dorosłego i czarnego kota nikt nie chce, a jak już ktoś się znajdzie to jakiś sadysta. Moja choroba jest nieuleczalna chciałam zaznaczyć, jest źle, mam depresję, nie jestem w stanie zapewnić malcowi dobrej opieki. Chciałabym żeby wziął go jakiś miłośnik kotów, który koty ROZUMIE i KOCHA. Ale jak mogę wybrzydzać, jak kotów wszędzie pełno i to małych, a nie dorosłych? Czy na pewno nikt z Was nie zlitowałby się nad moim kotem i nie przygarnął? Bo nie mogę z tymi wszystkimi ludźmi, którzy olewają zwierzęta i wyrzucą go po pół roku na ulicę. Jezuuu zabiję się już nie mogę. Nikt nie chce takiego dużego kota z wymaganiem żeby nie wychodził. Świat jest naprawdę straszny, kastrujcie koty by nie przychodziły na ten koszmarny świat.