Zestresowana kocica

[zuza]

Zapewniam, ze kot tez nie robi tego z przyjemnoscia.
To co pisalam o drapaku to byl tylko przyklad na dogadywanie sie. (napisalas, ze babcia obawia sie drapania mebli)

Nikt nie oczekuje zachwytu. Jesli jednak bedziesz podchodzila do zestresowanego i bojacego sie kota z niechecia i irytacja, to moim zdaniem szanse na to, ze mu sie polepszy sa niestety nikle

Ja to caly czas sie zastanawiam co takiego musiala ta kota przezyc strasznego, ze jest w takim stanie psychicznym I strasznie mi jej szkoda. Mysle o moim Szarutku, ktora potrzebowala kilku lat, zeby sie przyjsc przytulic i dopominac o glaski. A do tej pory jak sie pochylam ja poglaskac, to umyka. Ale juz jak siedze albo leze, to przyjdzie

[felin]

Czlowiek panem stworzenia
Już w biblii o tym piszą

nie wiem, ta lektura jest zdecydowanie poza kanonem moich lektur

To widać.

[Amika6]

Hellenka, czy w ostatnim okresie nie wyjeżdziałaś gdzieś na kilka dni?

[Kotina]

drapaki? ja juz nie zliczę ile ich w domu stoi, slalomem się przemieszczam, są drapaki takie siakie i owakie, do wspinania, do drapania na płasko, nawet jeden przymocowany do sciany, ale to nie problem w drapaniu jest, tylko w, za przeproszeniem, zasrywaniu mi domu
Poza tym, czy trzymanie zwierzęcia w domu musi oznaczać zachwyt nad wszystkim co zwierzak robi? Nie uznaję i nigdy nie uznawałam takiego bezgranicznego uwielbienia wobec ludzi, a tym bardziej wobec kota. Uwielbiam - kocham - swoich rodziców, ale czy to oznacza, że mam się zgadzać ze wszystkim co robią/mówią? Nie. Tym bardziej nie musi mi się podobać że kot rujnuje i zasmradza mi mieszkanie.

Twój sposób pisania o kotce (cyt.: "...za przeproszeniem , zasrywaniu mi domu") jednoznacznie określa stosunek do tego biednego zwierzaka. Tutaj na forum używa się zupełnie innych słów ..... bo, po prostu w takim zachowaniu kota widzi się po pierwsze: jego wielki stres, a po drugie: kłopoty z utrzymaniem czystości. Drobiazg ? Może, ale jakże istotny i wielce wymowny.

[mirmilka]

Dziękuję moim kotom, że nauczyły mnie co to znaczy żyć na prawdę.

Gdyby kierowała się tą zasadą, to musiałabym znajomy opowiadać, że żyć naprawdę to biegać ze ścierą i szczotką, sprzątać po kocie i wietrzyć zasikane meble Wskazówka dla niektorych czytających - to sarkazm

Ale przecież na tym wątku napisałaś, że sensem twojego życia jest sprzątanie, realizujesz się jako kura domowa, czy to prawda?
Dzięki kotom nauczyłam się, że najważniejsza jest miłość, akceptacja, cierpliwość, współczucie. Nie znajdziesz tu recepty jak zmienić kota, bo to ty musisz zmienić swój stosunek do niej, żeby ona mogła się ewentualnie zmienić. Wszystko wyśmiewasz i drwisz - chyba nie zrozumiesz tego co próbujemy ci tutaj wytłumaczyć.

[hellenka]

Ja to caly czas sie zastanawiam co takiego musiala ta kota przezyc strasznego, ze jest w takim stanie psychicznym I strasznie mi jej szkoda. Mysle o moim Szarutku, ktora potrzebowala kilku lat, zeby sie przyjsc przytulic i dopominac o glaski. A do tej pory jak sie pochylam ja poglaskac, to umyka. Ale juz jak siedze albo leze, to przyjdzie

fajnie, że Tobie sie udało kota wyprowadzić na prostą... I że przychodzi...

[hellenka]

Czlowiek panem stworzenia
Już w biblii o tym piszą

nie wiem, ta lektura jest zdecydowanie poza kanonem moich lektur

To widać.

bajki lubiłam czytać w dzieciństwie, mitologię w szkole średniej Na studiach wolałam literaturę faktu:)

[hellenka]

Hellenka, czy w ostatnim okresie nie wyjeżdziałaś gdzieś na kilka dni?

Niestety nie... A czemu pytasz?

[hellenka]

Ale przecież na tym wątku napisałaś, że sensem twojego życia jest sprzątanie, realizujesz się jako kura domowa, czy to prawda?

ależ jak najbardziej niektórzy chętnie widzieliby mnie w tej roli, ale pora zdementować krążące plotki - to nie jest prawda Kurą domową nie byłam, nie jestem i nie będę, przynajmniej dopóki mam rozmaite "outdoorowe" zainteresowania

[zuza]

Z tym, ze Szara nie byla w tak zlym stanie psychicznym, jak ja wzielam. Po prostu wolala sie ode mnie trzymac z daleka. Nie nagabywalam ja. Gadalam do niej lagodnie, ale do blizszych kontaktow nie namawiam.

[pusia123]

Hellenko twój autorytatywny ton wypowiedzi świadczy o pewnym stosunku do świata i zwierząt! I to jest chyba problem twojej biednej kotki....ona nie zachowuje się tak, jak ty chcesz I prawdopodobnie kotka wyczuwa że cie denerwuje i wcale nie jest to droga do stabilności psychicznej zwierzaka. A tak na marginesie ja także lubię czytać Ale zanim wypowiem sie na temat tak waznego w dziejach ludzkosci dziele, jakim jest biblia.... to najpierw ją przeczytam I to jest świadectwo otwartości umysłu a nie pychy.

[hellenka]

Ależ ja się nie wypowiadam na temat biblii, bo jej nie czytałam ja tylko stwierdzam fakt, że jej nie czytałam podobnie jak nie wypowiadam się na temat np. romansideł, bo ich również nie czytuję
Otwarty umysł niekoniecznie musi prowadzić do czytania wszystkiego co uznano za tzw. "kanon". bo kto i na jakiej podstawie takowy sporządził? Analogicznie, niegdysiejszy indeks ksiag zakazanych równiez sporządzono wedle ówczesnego widzimisię pewnej wąskiej grupy osób - akurat o niekoniecznie otwartym umyśle. No ale zbaczamy z tematu, więc kończę swój wywód, bo mogłabym tak długo jeszcze...

[ankacom]

Może są jakieś postępy u kici?

[mlsla]

Witam:) przebrnęłam przez cały wątek, trochę się musiałam podomyślać, ale myślę, że mogę wrzucić swoje 3 grosze
Otóż, moja kicia kiedy ją wzięłam do siebie też się mnie bała, ponieważ była po przejściach, uciekała przede mną, na każde kichnięcie, czy gwałtowniejszy ruch zmykała za łóżko. Ja nie naciskałam, mała oswoiła się, teraz praktycznie ze mnie nie schodzi. Miała też etap zsikiwania...ale nie tylko na dywan....oh, ja życzyłam sobie, żeby to było tylko do butów..! lała na łóżko, a ściślej - robiła to na moich oczach, więc w sumie to sikała na mnie w lóżku!
W jej przypadku przyczyną okazał się żwirek (kilka rodzajów przerobiłyśmy zanim ten jedyny zadowolił królewnę ), ale to nie ma znaczenia. Mogłam tak jak i Ty złościć się, krzyczeć i stanowczo mówić, że to mój dom i to ona ma się dostosować....tym czasem miałam wyrzuty sumienia że małej jest źle, że coś jej u mnie przeszkada, że się męczy.... ale tego trzeba chcieć, i starać się zrozumieć tę małą istotkę, która też boi się, cieszy się i smuci tak jak Ty, a jednocześnie czuje się instynktownie zagrożona, bo jest od Ciebie mniejsza i bezbronna.
Zatem jeśli nie masz ochoty, siły, czasu, cierpliwości... oddaj ją czym prędzej komuś, kto podejmie to wyzwanie!
Bo dodam tylko, że faszerowanie jej lekami, nawet tymi na recepte od weta to dość ryzykowna metoda.. moja mama "leczyła" tak naszego psiaka, któremu na starość pogłębił się lęk przed zostawaniem samemu w domu-poschroniskowy uraz (robił sobie krzywdę-wygryzał sobie w łapach rany do krwi...i demolował mieszkanie...).... i leki te potęgowały niestety lęk, a obezwładniały ciało, nabawił się nerwicy serca i nie ma go już z nami.
Także ten rodzaj radzenia sobie z problemem zostawiłabym jako ostateczną ostateczność i to po uprzednim sprawdzeniu co i jak działa i jakie może mieć skutki uboczne...?
To by było tyle ode mnie przemyśl to proszę, bo po co macie męczyć się Wy i kotka? Jeśli może mieć nowy domek, ja zaryzykowałaby to wyjście
pozdrawiam i będę podczytywać co tam u Was:)

[hellenka]

@mlsla - w jakim wieku była Twoja kotka jak ją wzięłaś?
U nas to nie jest kwestia żwirku, tylko jakiejś traumy kociej. Ona potrafi np. nagle skoczyć skądś z góry (znów się wspina) z dzikim wrzaskiem, i uciec w drugi koniec mieszkania nie patrząc po czym biegnie - niedawno tak zrobila, nie widziałam, że siedzi na szafie, grzebałam swobodnie w szafie, aż tu nagle coś z wrzaskiem zeskakuje i pędzi na oślep - oczywiście po drodze przewróciła taboret, który stał przy szafie, i przebiegła się po siatkach z niewypakowanymi zakupami
Niekoniecznie mnie to bawi.
I fakt, nie mam ochoty, czasu, siły, cierpliwości. Syzyfowa robota, niestety. Jak juz chyba pisałam, po nieraz 10-12-godzinnym dniu pracy mam ochotę odpocząć a nie sprzątać po kocie...Brak mi na to siły i właśnie czasu.. I dochodzi do tego obwąchiwanie meiszkanie po każdym powrocie do domu - czy przypadkiem nie narobiła gdzieś w zakamarkach. Z mojej strony decyzja juz podjęta, kot idzie niedługo do babci. TŻ się waha, ale jest 50/50. Babcia ma dużo czasu na sprzątanie i wyszukiwanie kocich kup