zaproś kociego seniora do domu - żeby zdążyć przed chłodem

A jeśli adoptowałaś / adoptowałeś starszego kota - podziel się z nami wiedzą, jak Wam się układa wspólne życie.

Mamy rodzinnie pewne doświadczenie w przygarnięciu starszego zwierzaka - i kota i psa.
Jest dużo zalet:
- starsze zwierzę jest spokojniejsze, więcej śpi, nie wskakuje zbyt wysoko, nie biega tak szybko
- jest przez to dobrym towarzyszem zarówno starszych (bo nie zakłóca im spokoju, nie zrzuca cennych bibelotów) jak i młodych, pracujących cały dzień ludzi (czeka na właściciela wracającego z pracy nie dewastując mieszkania)
- pomimo wieku - jeśli dożyło go w schronisku lub przetrwało brutalne rozstanie z poprzednim właścicielem, to jest raczej dobrego zdrowia (ciężkie choroby, genetyczne obciążenia zabiłyby go wcześniej)
- nie będzie żyło tak długo jako młode = ale to w niektórych sytuacjach może być zaletą (jeśli planujemy zmianę w życiu, wyjazd, albo sami jesteśmy starszymi ludźmi (wzięcie młodego zwierzaka to ponad 10 lat zobowiązania !)
- może trochę trudniej oswoić i przywiązać do siebie starsze zwierzę i dłużej to trwa, ale taka więź jest potem bardzo głęboka

dziękujemy :-)

Też chętnie podzielę się moim doświadczeniami

Zaadoptowałam kotkę seniorkę - Zytę, która znalazłam właśnie dzięki forum. Spodziewałam sie spokojnej kotki która będzie lubiła godzinami wylegiwać się. A tutaj niespodzianka, kotka jest niezwykle energiczna, skacze jak piłeczka pingpongowa, wygłupia się, żadnej powagi dorosłego kota, jest niesamowicie wesoła, żadnych humorów, pozytywnie nastawiona do wszelkigo stworzenia kociego i ludzkiego. Bawi się jak małe kocię, ciągle zaczepia swoją koleżankę Zuzię, która jest młodą koteczką ale nie ma takiej kondycji do zabawy jak jej starsza koleżanka

Myślałam że zaszła jakas pomyłak że to nie jest żadna seniorka, tylko roczna kotka ale kilku weterynarzy potwierdziło że ma około 8-9 lat.

Okazało się jednak że ma chore nerki, na szczęście w miare wcześnie zdiagozowano problem i obecnie leczeni polega na odpowiedniej diecie, podawaniu niedrogich tabletek i wizytach kontrolnych co 2-3 miesiące.

Tak więc starszy kot to wcale nie znaczy kot apatyczny i zniechecony do życia.

Wampirek - obecnie Franio ma się dobrze. Mieszka u mojej córki Ani -więc to taki trochę mój "wnuczek", choć wiekowo raczej starszy pan

Trochę niedomagał, wymiotował i okazało się, że miał lekkie zapalenie trzustki. może jeszcze jakieś przewlekłe ze schroniska, a może moim zdaniem się przejadł

Był na kroplówkach, teraz jest dobrze, je karmę niskotłuszczową, która mu smakuje, przyjmował metaclopramid, a teraz hepatil - jak to starszy pan. Wygląda ładnie, przytył i ma bardzo ładną sierść. Pan weterynarz leczył go z poświęceniem, był pod wrażeniem, że świadomie wzięliśmy starego kota - on mu daje więcej niż 10 lat, ale stwierdził, że Franio ma jeszcze wiele przed sobą.

Franio jest bardzo miłym i grzecznym kotkiem, nic nie niszczy, nie drapie - oprócz jednego wiklinowego kosza, z którego zrobił sobie drapaka, nie wskakuje wysoko i jest bardzo przyjazny i odważny do wszystkich. Śpi w łóżku i bardzo się cieszy, gdy jest rozścielane, bardzo pakuje się na kolana, natomiast nie znosi być noszony na rękach - chyba mu to nie przystoi w tym wieku.. Ma swój charakter - jak coś mu się nie podoba, to zaraz daje znać, widać, że to dorosły kot, nawet trochę bywa "zgredowaty"

Dobrze toleruje pozostawanie nawet dłużej sam w domu, co jest ważne, bo córka dużo pracuje. Wyjechała raz na dwa dni, więc poszłam do kota, nie był wcale zestresowany, witał mnie i czuł się jak gospodarz domu.
Jest coraz aktywniejszy - od niedawna zaczął śmiesznie galopować po domu jak młody kot.

Oby takich pozytywnych historii jak najwięcej było :ok:

Za Zytę, Frania i innych kocich seniorów :1luvu:

To też dorzucę swoich parę gorszy :wink:

Wilczkę wzięliśmy ze schroniska o matko to już hyba 3,5 roku temu :wink:

Czas szybko leci

A wypatrzyłam ją na miau gdzie miała założony swój wątek (bardzo się bałam żeby nikt jej przed nami nie zabrał :twisted:

)
Wilczur była oceniona na 8-10 lat. W schronisku była wycofana nie za bardzo pozwalała do siebie podchodzić ludziom. Kiedy opiekunka kotów zaczęła mi ją łapać stwierdziłam - ok będziemy mieć w domu lekko dzikawego kotka. Po wypuszczeniu w domu oczywiście poleciała od razu do łazienki aby się ukryć. Ale po kilku godzinach stwierdziliśmy, że podejdziemy do niej i zobaczymy jak zareaguje iii o dziwo okazała się mega miziakiem :mrgreen:

Zrobiliśmy jej na początek legowisko w garderobie żeby miała ciszę i spokój (bo niestety mamy jeden pokój więc mogła się tam na początku czuć zbyt przytłoczona). Ale jak już zaczęła do nas wychodzić to była ogromna radość - do tej pory pamiętam jak pierwszy raz wskoczyła na łóżko koło mnie :lol:

No teraz to jest pani na włościach

Ogólnie jest bardzo spokojna, lubi wylegiwać się na łóżku, przytulać się do nas - aczkolwiek na kolana nigdy nie wejdzie. Chodzi tak ostrożnie, że nigdy niczego nie potrąciła. Co jakiś czas wpada jednak w szał zabawy :wink:

Potrafi nas powalić swoim nieboskim oddechem :twisted:

Niestety Wilczka odkąd ją mamy ma zdiagnozowaną PNN. Na szczęście wiedzieliśmy od samego początku, że jest podejrzenie bo przed adopcją zabraliśmy ją na badania krwi do naszego obecnego weta. Wtedy miała lekko podwyższoną kreatynin ale kilka następnych badań potwierdziło diagnozę.
Na szczęście Wilczka ma się bardzo dobrze, ponad dwa lata miała wyniki na tym samym niemal poziomi ostatnio trochę podskoczyły ale na szczęście już powoli schodzimy w dół.

Jedno wiem na pewno - to nie jest jedyny senior jaki się przez nasz dom przewinie :mrgreen:

Starsze koty są po prostu fantastyczne :ok:

i kilka fotek:

Mam nadzieję, że się za dużo nie rozpisałam :oops:

Wspaniałe historie.
Jak widać - warto adoptować seniora :ok:

Zyta Felicjańska, elabogacz :1luvu:

jakie fajne wiesci :1luvu:

za Was i za kotki :ok:

JaEwka, glaski dla kochanej Wilczuni :1luvu:

cytuję Duszek686
dziś Mrówcia pojechała do Poznania :ok:

Domek jest naprawdę baaaaaaardzo dobry, baaaaardzo fajny, baaaardzo troskiliwy i Mrówka musi być w nim szczęśliwa - innej opcji nie ma :!:

Mam już pierwsze wieści - Mrówa gaworzyła całą drogę, a w domku wyszła z transporterka i zaczęła ostrożne zwiedzanie.
Trzymajcie kciuki, by się dogadała z rezydentką :ok:

Na razie są na etapie syków :roll:

Musi być dobrze :ok:

Mrówka - 16 letnia ślepinka w domu!
viewtopic.php?f=1&t=134385

W tym wątku pojawiła się następna seniorka szukająca domu - czternastoletnia kicia ze schroniska w Lublinie.
viewtopic.php?f=1&t=139969

Chciałbym zgłosić naszego milanowskiego seniora Pafnucego. Tutaj jest filmik i jego historia:

http://www.youtube.com/watch?v=04_Cmi3_SP4

I jeszcze link do wątku Pafnucego:

http://forum.miau.pl/viewtopic.php?f=13&t=139977

A tak Pafnucy wygląda. Jest trochę smutny i przestraszony, bo to wciąż dziczek, ale uważamy, że ma potencjał na kanapowca

Kiniusia miała bardzo silny stan zapalny rogówki. Oczka zaszły jej bielmem. Wpuszczałam jej trzy rodzaje kropli, trzy razy na dobę. Ćwiczyłyśmy przy tym różne sporty ekstremalne: zwis swobodny na jednym pazurku z mojego paznokcia; wzywanie na pomoc TOZ-u z sąsiedniego województwa, bez korzystania z telefonu; osiąganie wysokiego C, od którego pękały wszystkie kryształy w okolicy; ćwiczenia z fechtunku sturękiego samuraja i takie tam...

Na szczęście zmiany ładnie się cofnęły i tylko trochę widać, że coś się działo. Na dniach wypuszczę nową serię ogłoszeń dla niej i dla Bruna.
Do tej pory nikt się nie odezwał. Ma po kilka tysięcy kliknięć na swoich ogłoszeniach i zero odzewu na nie. Nawet żaden wkurzający w stylu „a myszy łapie?”

Kinia
viewtopic.php?f=1&t=127188&p=8671638#p8671638