Kot boi się obcych

[grajda]

Moja kotka od 10 tygodnia swego życia z nami, gdy była mała na dźwięk dzwonka pędziła z ciekawością do drzwi. To trwało jakiś czas. Nigdy nie spotkało jej nic złego , wszyscy są podporządkowani jej , a nie odwrotnie i co? Kotka nigdy nie wskoczy na kolana , daje się głaskać , ale wtedy gdy sama ma na to ochotę, bo jak nie to łapą pacnie.

Obecnie na dźwięk dzwonka zwiewa jak szalona i chowa się ! Siedzi tak długo w ukryciu aż intruz opuści mieszkanie. Cóż taki jej charakter i szanujemy to.

[KubaTST]

Też miałam tak z moim Bilonem, że bał się obcych i już. Panika totalna jak ktoś przyszedł. Kiedy zaadoptowaliśmy Hankę Bilon stał się bardziej odważny, bo widzi, że Hanki jeszcze nikt nie zjadł Dodam, że Bilon jest schroniskowy więc nie wiem jak burzliwą ma przeszłość.
Za to mam ogromny problem w dalszym ciągu z ludźmi w podeszłym wieku ( jak np. moja babcia) kiedy tylko ją usłyszy chowa się jak najgłębiej się da... I koniec, ale pomagają smakołyki. Układam mu ścieżkę z podrobionych kabanosów do miejsca gdzie taka osoba jest i dopiero w taki sposób jest w stanie się rozluźnić i uspokoić... Albo zabawa w przybijanie piątki za smakołyk też pozwala mu się skupić na jedzeniu, a nie na "babci"
Musisz po prostu sprawić, żeby kot skojarzył gości z czymś przyjemnym jedzeniem, zabawą, głaskaniem...
Ostatecznie, jeżeli się to nie uda pozostaje pogodzenie się z tym, że kot taki już jest i tylko ty dostępujesz tego zaszczytu, że go widzisz, a inni tylko wiedzą, że jest.

[pisiokot]

emi_81, a w czym właściwie przeszkadza Ci takie zachowanie kota?
Że nie przyjdzie znajomym na kolana? To co z tego? Obrażą się?
Ten typ tak ma i już.

No dokładnie. Kocio nie musi być "zabawiaczem" dla gości. On jest u siebie i niech robi, co chce. Nie lubi kontaktu z obcymi, nie interesuje go to - ok. Takie jego prawo.
Może z czasem, kiedyś, będzie bardziej przyjacielsko reagował na gości.
Najważniejsze, że akceptuje was, że dobrze się czuje z domownikami .

[anulka111]

Widocznie po prostu taki jest. U mnie Gucio jest bojacy z natury-nikt mu nigdy nic zlego nie zrobil- przy obcych sie dematerializuje,tych ktorych zna -to ma do nich mniejszy dystans. Kazdy gwaltowny ruch reka itp. go wystraszy bardzo. Po prostu kazdy kto go zna uwaza,by go nie wystraszyc.

[CatAngel]

Moje wszystkie koty boją się obcych i chowają się po kątach jak ktoś przyjdzie w odwiedziny, i nic na to nie poradzę i nawet chyba nie chcę, bo po co je stresować. Jak chcą się bać ich sprawa Ważne że mnie kochają

[tomek_k]

A moj kot boi sie:
- obcych
- sasiadow
- helikopterow i nisko latajacych samolotow
- smieciarki
- wiercenia wiertarka u sasiadow
- odkurzacza
- kota sasiadki
- mew, gdy siedzi na balkonie
- strzalow i sztucznych ogni
- weterynarza
- burzy i piorunow
- psow

[Koszmaria]

kot ufa wam,a nie obcym.
koty jak ludzie-każdy jest inny.

znajomy ma kota,który mimo,że wykarmiony na butelce,od małego miał kontakt z ludźmi,przy każdym kontakcie z człowiekiem,obcym czy nie,ze strachu robi pod siebie.ucieka.on się nie boi,ten kot panikuje.tak duży poziom strachu...

[emi_81]

Dzięki wszystkim "kociarzom", bałam się że Filip po prostu ma jakiś uraz. A widzę, że to już taka jego natura i sam decyduje komu chce się pokazać a komu nie.
Racja, kot to nie zabawiacz gości. Otwiera się, gdy zaufa. Po wzięciu go od byłego dłuugo musiał sobie przypominać mnie i przez tydzień siedział w szafie, a teraz nawet cierpliwie znosi obcinanie pazurków i inne zabiegi. Tylko do czesania nie mogę go przyzwyczaić niestety.
Sąsiadów też się boi, wiertarek również, głośnych krzyków i odkurzacza, odgłosów pralki gdy pierze, weterynarza (zwiał dwa razy ze stołu) i długo by wymieniać.

[Axa76]

Niekoniecznie ma uraz, po prostu boi się i tyle. Mój kot się wychowywał na ulicy osiedlowej z innymi kotami, potem my go wzięliśmy, a teraz boi się tych kotów - warczy na nie. Nie ma żadnego urazu, bo nie bał się tam niczego i nikogo, nawet przed psami nie uciekał.
Twój kot pewnie tak już ma i prawdopodobnie tak zostanie, trzeba mu dać spokój.

[anulka111]

emi_80 masz podobnego kota z natury do mego Gucia -jest jaki jest ,jak sie go akceptuje tkaim jakim jest i uwaza-to stopniowo ,powolutku robi postepy- nigdy go nie zachodze od tylu,zawsze do niego mowie ,jak lezy pod narzuta ,by wiedzial ,kto go dotknie-dzieki temu wspanialym mruczeniem okazuje ,ze wlasciwie sie staram.

[emi_81]

Pozdrawiam Gucia i jeszcze raz dzięki.

[anulka111]

Wygłaszcz swojego -moj wlansie dostal porcje delikatnych glaskow lezy w koszyku kolo mnie

[ewar]

Moja Gucia od kociaka jest u mnie. Nigdy nie została skrzywdzona, nikt na nią nawet nie krzyknął. Jest miziastą, grzeczną do bólu kotką.Ma sześć lat.Właśnie siedzi u mnie na kolanach i mruczy.Wystarczy dzwonek do drzwi i się natychmiast chowa, najczęściej za zasłonę.Moją siostrę zna od zawsze, nawet mieszkała u niej miesiąc i też tak na nią reaguje.Nie wiem, co się stało, była zupełnie inna, kiedy była kociakiem.Pchała się na kolana do każdego, domagała uwagi.Teraz taki z niej strachulec.Co mam robić? Nic, akceptuję to i już.

[emi_81]

Właśnie ewar, z Filipkiem było tak samo. Jak był mały to już po "oswojeniu" przybiegał pod drzwi, witał obcych i się z nimi bawił, dawał pogłaskać nawet psa znajomych zaczepiał. A teraz wystarczy nawet dźwięk telefonu i jest panika.
Chyba rzeczywiście pozostaje wyłącznie akceptacja. Dodam, że jak ja wracam albo ktoś z domowników to Filip czatuje pod drzwiami.

Przytulasem wielkim nigdy nie był, ale po kastracji troszkę bardziej lubi się miziać, za to na kolanach nie usiedzi nawet przez minutę. Pewnie to kwestia płci (kocur) i charakteru

[felin]

Z moich doświadczeń wynika, że to wlaśnie kocury są bardziej miziaste. Owszem, tluką się ze sobą, ale do ludzia na kolanka - o, to jest to!
Panienka potrafi wleźć na kolana, ale nie da się poglaskać