Miau.PL • Zobacz wątek

przypominam kochana Gucia, zeszła zima też byłą strasznie mroźna, a on ją całą przeżył gdzieś na wolności...
trzeba szukać i wierzyć!

znam to z własnego doświadczenia jak nadzieja bije się z brakiem nadziei, jak z nadzieją podchodzi się do kolejnych alarmów... fałszywych... trzymaj się i nie trać tej nadziei ciągle szukając!!!

witam może już przyszedł kciuki nadal trzymam za kotka :ok:

Niestety nie przyszedł mimo moich obchodów w minusowych temperaturach... Jeśli chodzi o pozytywy, to może mieć szanse tylko w gromadzie kotów albo jeśli ktoś go przygarnął, bo - i tu negatywy - dzień w dzień jest -30 lub -20. O ile faktycznie żyje i nie zginął zaraz po ucieczce z domu, dlaczego ja mam takie głupie wrażenie, że to wyjątkowy kot i w życiu nie pozwoliłby się tyle szukać? Musiało go coś "zeżreć", coś, co tylko czekało na "ten" moment...

Kobicuje zeby sie odnalazl

co tam u was?

I żadnych wieści :cry:

witam ja nadal trzymam kciuki :ok:

no to tak w skrócie:
- Uszatek dostał dwie dawki Zylexisu, paradoksalnie się zaglucił, jutro idziemy na ostatnią
- ww. oraz Myzrael wymagają pilnego zajęcia się paszczą
- Mój najstarszy włóczykij Dżejms się włóczy i nie wiem, jak tego kota doczyścić
- Dawcia nie ma, bez zmian

dzisiejszy obchód zakończył się spotkaniem trzech kotów, co daje nadzieję na to, że będą już chętniej wyłazić. Dziwne jest to, że łażą za mną dziczki albo czyjeś wychodzące, idę, paczę, miauczy i przychodzi się miziać jeden z drugim.
- Przyłazi do nas Felicjan i wszystkich bije. Nie pozbędę się tej marudy.

no to masz ciekawie kciuki nadal trzymam witam http://www.bysio.com/i/www.gifzona2.nar ... er/004.gif

Aniu, jestem znowu...czekam razem z Tobą na Dawcia :ok:

.

Aniu, ja nadal myslę, że Dawć wróci. Do mnie przyszedł obcy kotek w te mrozy, boi się, ale w drewutni siedzi jak nikt sie nie kręci, jedzonko zjada, Dawć tez na pewno gdzies jest. Wróci

witam was

witam

Ania nam się gdzieś zadziała

.

Jestem, kotki, ale obecnie szczerze nienawidzę tego wątku, siebie i tzw. okoliczności. Nie uwierzycie, ale od tego czasu tj. 11.01 po prostu nie ruszyłam pewnych rzeczy. Dawciową kuwetę tak jak stała wyniosłam do piwnicy i tam sobie pachnie. Nie mogę słuchać muzyki, jak pracuję, co jakiś czas nachodzi taka fala myśli, i zdaję sobie sprawę, że tak naprawdę to się stało i JEGO NIE MA. Ożywiam się jak szukam. A tak w ogóle to poza tymi momentami mam chyba klasyczne objawy wyparcia, wcisnęłam sobie, że gdzieś siedzi, tak jakby był w przechowalni. Nie umiem tego zamknąć i nie zamknę. A jak nie zamknę, chwyci mnie jakieś szaleństwo...
Wariatka :cry:

Akurat trafiło na ten moment, kiedy siedzę i ryczę. Przepraszam. Za chwilę minie i znów sobie wcisnę kit, że wszystko będzie dobrze.

...

Kto przegląda forum