Miau.PL • Zobacz wątek

To jeszcze w ramach pocieszenia - pisałam wprawdzie o tym u kamari - wiele lat temu , mój mąż , jak od niego odeszlam, wywióżł moją nigdy nie wychodzącą kotkę , prawie 10-letnią kilka kilometrów od domu i po prostu wyrzucił. Kotka , która od maleńkości nie wychodziła, michę miała pod pysiem, wróciła do domu po kilku tygodniach. To wprawdzie było lato, ale z kolei - najpierw upały, potem gwałtowne załamanie pogody i straszne burze, ulewy i ochłodzenie. Miała do przejścia trase szybkiego ruchu Poznań - Katowice , kilka osiedli, Wróciła po 5-6 tygodniach, wychudzona, z pozdzieranymi łapkami, z zapaleniem oskrzeli - ale WRÓCIŁA :ok:

Bardzo optymistycznie piszecie

Piękne historie, trochę smutne, ale najważniejsze, że skończyły się dobrze. Koty to super zwierzaki.
Tymczasem u mnie... sama nie wiem. Z jednej strony niemal cały czas trzyma mnie jakiś taki dziwny spokój, którego się boję. Umiem sobie tylko wyobrazić, że albo oznacza on, że Dawć gdzieś siedzi i nie jest z nim źle, albo, że nie żyje i też nie jest z nim źle (te łąki za Tęczowym Mostem...). Z drugiej strony wczoraj widziałam dwa czarne koty, jednego dosłownie w centrum mojej mieściny, drugiego bliżej domu, niestety oba zapadły się dosłownie pod ziemię

liszyca pisze:Z drugiej strony wczoraj widziałam dwa czarne koty, jednego dosłownie w centrum mojej mieściny, drugiego bliżej domu, niestety oba zapadły się dosłownie pod ziemię

Znaczy nie jest im źle, skoro do domku się nie pchają. Jeśli jeden z nich to był Dawć, to pewnie jeszcze się za bardzo nie stęsknił

Wróci, zobaczysz

Około +2 dzisiaj, optymistycznie, ale dalej pusto. Felicjan dzielnie pełni zastępstwo i bawi się własnym ogonem. ;(
Ja natomiast przeszłam do drugiego etapu poszukiwań - zaczynają się tzw. fałszywe alarmy.

Może któryś z alarmów okaże się właściwy :ok:

Im więcej alarmów tym większe prawdopodobieństwo, że któryś będzie tym właściwym

Jestem chora przez tego Dawcia, ratunku... Jak można normalnie funkcjonować w normalnym społeczeństwie, skoro nie można sobie przetłumaczyć, że w danej chwili trzeba myśleć np. o pracy? Otaczają mnie ludzie 'normalni' i jak tak dalej pójdzie, pójdę z torbami

Chyba byłam do tej pory zbyt szczęśliwa, przecież musi być jakaś równowaga w przyrodzie, prawda? Z moim podejściem carpe diem i totalnym olewactwem wszystkich materialnych pierdół; z ułożonymi relacjami w rodzinie; z ósemką kotów; z wyobraźnią, dzięki której rekompensuję sobie brak inteligencji

A tu nagle trach i nie ma Dawcia. Świat się wali z powodu jednego małego czarnego i nadpobudliwego kota, którego chyba zbyt mocno pokochałam.
Maszynkę do cofania czasu poproszę albo jakąś truciznę, bo nie wytrzymam.

masakra, nic, totalnie nic...

Nie trać nadzieji, nie możesz. Wiem, że łatwo mówić, ale trzeba wierzyć, że wróci.

Bądź dobrej myśli, jak nic, żadnych złych śladów to już dobrze. Trzeba wierzyć, choć to trudne. Nadal trzymam kciuki i tulę mocno.

Wierzę, co więcej mogę. I jak chodzę i kiciam po tych samych pustych zakamarkach, też wierzę... Na środę i czwartek zapowiadają -26 stopni w nocy.

Kochana, mój Gucio przeżył cała zeszłą zimę na wolności, a były jeszcze większe mrozy... Trzymam kciuki, może znajdzie drogę do domu... Życzę Ci tego mocno!

Aniu, nie zawsze piszę, ale zawsze podczytuję...też trzymam kciuki, żeby mały wędrowniczek wreszcie wrócił :ok:

.

A ktoś tam z kart wróży i szuka tak kotów. Zapytaj Ja-Ba kto bo ja nie pamiętam.

...

Kto przegląda forum