Chciałabym adoptować kotka..

**Adopcje: 9 >>**

Mały kot to może być duży kłopt.
Tutaj większość z nas tak małych kociaków nie wydaje do DS.Tak mały dzieciak nie jest przeznaczony do adopcji.Dwa kociaki to bardzo dobre rozwiązanie i wbrew pozorom nie jest bardziej kosztowne. Jeśli myślisz,że mały kot to okaz zdrowia to jesteś w błędzie.A tak mały kot jest jeszcze bardziej narażony na choroby bo oderwany od matki traci przeciwciała. Nie chcę się powtarzać ale problemy samotnego dzieciaka są wielkie .
U mnie w tej chwili jest kocia Julcia ur. VIII/2011. Bura z białym ,dla której liczy się tylko człowiek. O tej porze mało jest kocich dzieciaków.

ASK masz absolutna racje. dlatego sie dokacam i zaluje, ze nie wzielismy od razu 2. ale wczesniej finanse nie za bardzo na to pozwolily

Tylko, że młody tak młody wiek wręcz gwarantuje kłopoty, być może nawet tragiczne ze zdrowiem. Brawurka, która trafiła do nas w wieku trzech miesięcy nie miała żadnych kłopotów i nie ma nadal. Gajeczka, która po adopcji okazała się młodsza, niż oczekiwaliśmy (w ocenie bardziej kompetentnego weta) przeszła u nas koci katar, co kosztowało nas wiele nerwów, strasznie biegunkowała, zresztą jeszcze teraz ma kłopoty z brzusiem i wet to częste miejsce pielgrzymek. Wiek nie gwarantuje zdrowia.

Współczuję straty przyjaciela. Ja przed adopcją koteczek pożegnałam pieseczka po 20 latach. Całe życie miał padaczkę, końcówka życia nie była łatwa. Też miałam obawy przed adopcją nowego stwora. Także o zdrowie właśnie. Jednak tego nie przewidzisz.

2 miesiące to bardzo mały kociak, powinien być jeszcze z mamą (np. z hodowli wydaje się kociaki 3-4- miesięczne i regulaminy zabraniają wydawać młodsze). Oczywiście zdarzają się takie maluchy do adopcji, które utraciły mamę, ale to wcale dla ich psychiki nie jest korzystne i właśnie takie maluchy potrzebują szczególnej troski. Chcą być stale z opiekunem, próbują go ssać, miewają potem problemy z kontrolowaniem się w zabawie (nie są odpowiednio wychowane przez mamę); mogą mieć także problemy z odpornością.
Na pewno nie jest to recepta na bezproblemowego kociaka. Choć oczywiście takie osierocone maluchy także potrzebują domów.

A czy ktoś ma do adopcji trzymiesięczną kotkę..?

**Adopcje: 9 >>**

alma_uk pisze:ASK masz absolutna racje. dlatego sie dokacam i zaluje, ze nie wzielismy od razu 2. ale wczesniej finanse nie za bardzo na to pozwolily

Każdy z nas przerabiał blokade finansową i stwory.Dorasta sie do niektórych decyzji żałując wcześniejszych. Tak bywa. Teraz mam DT i jest trudniej i straszniej.I śmiejemy się z naszych obaw przy przygarnięciu 2 kota :mrgreen:

A wracając do tematu np małego kota/dzieciaka nigdy nie wydaję do domu gdzie nie ma drugiego. Trudno. Nie mam ochoty narażać go na stres i problemy.Bo to,ze trafiły do nas już jest wielkim stresem. Na ogół po stracie matki. A sam wychowywany, bez rodzeństwa czy kociego towarzystwa to już jest problem.

kamila3113 pisze:A czy ktoś ma do adopcji trzymiesięczną kotkę..?

tak, tu jest do adopcji śliczna tri, ma około 3 miesiące i cudem, zupełnie przypadkiem uniknęła bycia w schronie - dosłownie została zabrana przez dobrą kobietę sprzed drzwi:

viewtopic.php?f=1&t=137765&start=135

Maleństwo zostało zaszczepione i wzięte w poniedziałek, więc troszkę, tak ze dwa tygodnie musi pobyć w dt, ale już zamierzam zacząć kampanię ogłoszeniową tylko czekam na foty na maila. Jeśli będziesz zainteresowana to super dla malutkiej.
Napisz jeszcze z jakiego jesteś miasta, bo albo nie było napisane, albo mi jakoś umknęło.

EOT: mam nadzieje, ze tez bede sie smiac z moich obaw do przebiegu dokocania za pare tygodni :roll:

Pętelka, urodzona w sierpniu

A może spodoba Ci się Koko.
2-3 miesięczny kocurek, znaleziony na ulicy, a właściwie podrzucony na klatkę schodową. Bliski śmierci. Wyleczony .

Tutaj m.in. o nim --> viewtopic.php?f=1&t=136350&hilit=figa&start=105

**Adopcje: 9 >>**

jasdor pisze:A może spodoba Ci się Koko.
2-3 miesięczny kocurek, znaleziony na ulicy, a właściwie podrzucony na klatkę schodową. Bliski śmierci. Wyleczony .

Tutaj m.in. o nim --> viewtopic.php?f=1&t=136350&hilit=figa&start=105

Jaki fajowy :1luvu:

powtórzę po przedmówczyniach-nie bierz kociego noworodka...
i nie przejmuj się-nawet dorosły kot nie powinien mieć problemów z aklimatyzacją i nauczeniem się reguł w ciepłym, kochającym domu. Mój Rudolf był baaardzo pokancerowany przez życie, skazany na uśpienie, bez zębów... i 4 latek... wzięłam go do domku i po 2 miesiącach mogę spokojnie powiedzieć, że to zaczyna być normalny(chociaż dalej ciut nerwowy), mruczący i barankujący kot

I nie roznosi całego mieszkania w strzępy

I doskonale rozumiem Twoje obawy weterynaryjne-mój Stefanek odszedł po ciężkiej walce i 15 latach z nami-przeżyliśmy to strasznie-ale kontaktów z wetem i tak nie unikniesz

Różnie to bywa, a w zasadzie nie do przewidzenia.
Koko przyniesiony do DT natychmiast zapoznał się z 5 ciociami, a z 8 miesięcznym wujkiem najbardziej lubi się bawić z wzajemnością.