monochromatycznie i nie tylko

o kurcze, pamiętam Uno

pamiętam go ze Mszy dla Zwierząt w Kalonce...świetnie się wtedy bawił z Maćkiem

Uno [*]

tak, rzeczywiście, był to pies, który naszym zdaniem nigdy się nie smucił, zawsze uśmiechał się pełną gębą i machał ogonem, super też przeciągał się liną i kochał piłki
pewnie teraz nie robi nic innego tylko aportuje za Tęczowym Mostem

Dla Uno... (*). Moja mama chce adoptować psa ze schroniska, więc może wiosną po jakiegoś zawitamy.
Zajrzałam na Twój wątek Magija, bo chciałam Cię lepiej poznać. Masz piękne koty i gadzik też niczego sobie. :wink:

Uno [']

mojekoty pisze:Dla Uno... (*). Moja mama chce adoptować psa ze schroniska, więc może wiosną po jakiegoś zawitamy.
Zajrzałam na Twój wątek Magija, bo chciałam Cię lepiej poznać. Masz piękne koty i gadzik też niczego sobie.

witaj - poznałyśmy się w niezbyt miłych okolicznościach
dziękuję za komplementy, zgadzam się w 80% :mrgreen:

Piękne, niepiękne ale mają dobre serca :mrgreen:

Uno [']

o kurcze

biedny dziadyga... ale z tej drugiej strony musi być lepiej, po prostu musi...
lataj zdrowy, Uno [']

» Pt sty 13, 2012 5:11 Re: monochromatycznie i nie tylko

Jakiś czas temu, niedługo po mojej diagnozie ktoś mi podsunął nazwę Fundacji pomagającej chorym na raka kobietom. Dla większości osób, które nigdy nie spotkały się z rakiem u bliskich lub u siebie samo to słowo budzi strach. Ja tez się bałam – bałam się tego, że wszędzie gdzie nie trafię będzie towarzyszył mi smutek, lęk, niepewność. Wszystkie informacje, które wertowałam na temat swojej choroby były czysto medyczne. Ja potrzebowałam ludzi – żywych dowodów na to, że z chorobą nowotworową można żyć. Znajdywałam piękne blogi wojowniczek, kobiet, które się nie poddawały ale które już zgasły – w końcu przestałam szukać ze strachu przed kolejnymi odkryciami. Boję się teraz? Trochę się boję, jednak staram się nie dopuszczać tego do świadomości, staram się być całą sobą, czerpać radość z tego, że jestem. I mieć plany.

Zajrzałam więc na stronę Fundacji Rak’n’Roll – bo nazwa, pozytywne emocje, coś szalonego, coś innego. Informacja o warsztatach stylizacji i wysłany od razu mail ze zgłoszeniem. Muszę tam być, muszę dla siebie, zrobić coś na co nigdy wcześniej nie miałam okazji, odwagi, na co żal byłoby mi poświęcić pieniędzy, co było „nie dla mnie”.
Warsztaty były niesamowite, odkryłam w sobie piękno, nie przyodziane w kreacje – bo w sumie niezbyt dobrze czułam się w stylizacjach ubraniowych. Mam swoją własną szafę moich ukochanych 3 kolorowych ubranek, dżinsów, t-shirtów, kubraczków i innych. Odkryłam piękno w sobie. Przełamałam się i zdjęłam czapkę, pokazałam zupełnie łysą głowę i jestem z tego bardzo dumna! Już od początku swojej choroby otwarcie mówiłam „mam raka” bo nie chcę tego ukrywać, nie chcę wstydzić się czy chować z powodu choroby, której przecież sobie ni wybrałam, która może spotkać każdą z nas. Chcę otaczać się ludźmi, którzy nie będą traktować mnie jak zgniłego jajka, którzy pomogą mi widzieć to co jest ważne.

Warsztaty dodały mi odwagi.

To moje przełomowe zdjęcie, łysolkowe, jestem z niego bardzo dumna

Zdjęcia z warsztatów - ciągle jeszcze bez przemiany na którą czekam z niecierpliwością można zobaczyć sobie tutaj http://www.facebook.com/media/set/?set= ... 233&type=1

oj, Madziu, popłakałam sobie czytając tego posta ...
ale tak pozytywnie sobie pochlipałam - głównie dlatego, że bardzo jestem z Ciebie bardzo dumna. Z tego, jak sobie radzisz z chorobą, i za całokształt :1luvu:

Nieustająco przesyłam jak najlepsze myśli i kciuki :ok:

.

Najważniejsze to pozytywne nastawienie :ok:

Pooglądałam sobie fotki, w tych dłuższych blond włosach chyba bym Cię nie poznała

Ja obejrzałam sobie fotki na Facebooku, bardzo mi się podobały. Widać, że spotkałaś tam wiele pozytywnych osób. I widac, że było Ci to wszystko bardzo potrzebne.
Nie każdy ma odwagę iśc na takie warsztaty, nie każdy ma odwagę otwarcie mówić o chorobie. A mi się wydaje, że to lepiej że tego nie chowasz bardzo w środku tylko uzewnętrzniasz, bo to dla Ciebie samej lepiej.
Buziaki w kształtną główkę :1luvu:

Ja właśnie też Cie nie poznałam. Będziesz bogata:)
W blondzie wyglądasz super:)
Trzymam kciuki i też Madziu jestem z Ciebie dumna.

Udanego Dnia Czarnego Kota :balony:

» Pt sty 13, 2012 9:51 Re: monochromatycznie i nie tylko

Magija pisze: Chcę otaczać się ludźmi, którzy nie będą traktować mnie jak zgniłego jajka, którzy pomogą mi widzieć to co jest ważne.

bo jesteś mądra. Bo wiesz, że choroba to nie kara. Bo masz plany i codzienne, normalne życie. Bo codziennie rano wstajesz, karmisz inwentarz i idziesz po bułki.
Ale są niestety tacy, którzy oczekują od otoczenia właśnie takiego traktowania, jakby już na marach leżeli. A wtedy ciężko jest obcować z taką osobą, nie wiesz, co powiedzieć, spuszczasz wzrok widząc czapeczkę na łysej głowie, motasz się w rozmowie, żeby tylko nie dotknąć tematu choroby, choćby chodziło o głupi katar. A to bez sensu, dla obu stron.

Masz ładną łepetynkę - taką klasyczną, kształtną. Ale czapę załóż, bo Ci mózg zmarznie

Witaj. Na razie nie można oglądać zdjęć na fb ale zapewne będą bardzo fajne.
I cieszę się, że trafiłam na Twój wątek.
Wszystkiego dobrego dla Ciebie i Twoich bliskich Magdo

monochromatycznie i nie tylko

Kto przegląda forum