» Czw gru 08, 2011 20:15
Re: Kotomania XII-Antosia umarła [*]
I ja chyba też.....
Wiedziesz mnie ścieżką krętą, po cierniach i odłamkach skał.
Ranisz mnie chwilą każdą, nie dając nadziei na cud.
A przecież tak Ci ufałam, wielbiłam, czciłam co dnia,
Ty dajesz mi ból i cierpienie-zapłata to Twoja i dar!
Więc nie chcij ode mnie miłości, bo sam mi nie chcesz jej dać
Ty wielbisz oddanie i skruchę
A ja w sobie mam bunt i żal!


Tylko przyjaciele słyszą Twój krzyk , gdy milczysz i widzą łzy, gdy się śmiejesz"Boże , chroń mnie od fałszywych przyjaciół -z wrogami sobie poradzę"