Kot niepełnosprawny też może być szczęśliwy:))

Jest ograniczenie do 3 miesięcy jednym ciągiem. Potem pewnie po przerwie (jakiej, to powinien wiedzieć wet) można znowu...

A czym pierzesz Teni tyłeczek? Ja po kilku latach ( :roll:

) zostałam uświadomiona, że byle czym, nawet bardzo dobrym, nie bardzo można, bo kocia skórka ma inne PH niż ludzka. Przeszłyśmy na koci szampon d-ra Seidla (pewnie można i inny, byle specjalnie przeznaczony dla kotów) i od tej pory nie miałyśmy problemów z odparzeniami, a nawet futerko na portkach i ogonie nie kłaczy się i ew. łatwo rozczesuje. Wlewam dużą kroplę do miseczki, rozcieńczam wodą, sadzam kotę na grubym ręczniku i myję kłakami waty maczanymi w miseczce, aż wata będzie w miarę czysta. Potem odkręcam kran, kotę na ręce i podogonie pod kran. Płuczę dokładnie, potem wracamy na ręcznik i wycieramy ile się da. Całą operację przeprowadzam odziana w gruby polar zapięty pod szyję, bo się zdarzają akcje z pazurami, szorowanie tyłu uwłacza kociej godności :twisted:

O tym, że byle czym nie można, to ja wiem. Ostatnio piorę za pomocą żelu intymnego, wcześniej żelu dla niemowląt. Może faktycznie to błąd, chociaż wiem, że żelu dla niemowląt dziewczyny używają z dobrym skutkiem. Ja od razu biorę kotę na ramię (zabezpieczone ręcznikiem), na dłoń żel z wodą, szoruję, potem spłukuję dokładnie. Po umyciu osuszam dokładnie najpierw papierowym, grubo złożonym ręcznikiem, potem normalnym, a potem puszczam strumień powietrza z suszarki. Całą operację powtarzam minimum dwa razy dziennie, bo z koty leje się po trochu cały czas niemal.Może za często? W międzyczasie czasem używam chusteczek nawilżonych dla niemowląt.
Aha, ja zakładam nie polar, a gruby szlafrok, w tym samym celu :lol:

Co do UrinoVetu, ja się tylko doczytałam na ulotce, że pół do jednej saszetki można używać długoterminowo, tyle.

Zarzekałam się, że nie będę zaglądać ale oczywiście zajrzałam :twisted:

Można dopisać mi oprócz Miodzia:
- Yennefer- mój pierwszy połamaniec- po urazie i operacji w schronie ma uszkodzone nerwy obwodowe obu tylnych nóg- w jednej bardziej w drugiej mniej ole obie generalnie "drewniane", zaniki mięśni, problemy z zaleganiem moczu i nieustanne infekcje, które doprowadziły w końcu do niewydolności nerek. Obecnie walczymy od 26 lipca z pnn
- Kroker- prawdopodobnie po wypadku samochodowym. Miał odbite nerki, rany i zasinienia od czubka nosa na całym ciele, złamany kręgosłup w części lędźwiowej i pogruchotana miednica, która wyglądała na rtg jak rozsypane puzzle. Kręgosłup z centymetrową przerwą. Przez 3 tygodnie nie sikał- był mechanicznie odsikiwany (patrz miednica). "Pogrobowiec" nikt już nie wierzył, że uda się go uratować i nagle po 3 tygodniach zwieracz puścił. Ma amputowany ze względów bezpieczeństwa ogon, którego nie czuł. Sprawdzone, że nie czuje zwieraczy ale.... załatwia się w kuwecie. Pozostały problemy z jelitami- Kroker ma tendencja do zatykania się- zanim go odetkamy chodzi i "stempluje" wszystko..... Ale biega i skacze jakby nigdy nie miał połamanych kości.
Z połamańcy jest jeszcze Suffka ale ona miała tylko połamane obie przednie łapki- jedna spiralnie złamana, gwoździowana i była rozpruta na klatce piersiowej. Najprawdopodobniej spotkała się z maszyną, która wykręcała jej łapki w przeciwnych kierunkach. Ale nie ma trwałego uszczerbku poza ciaśniejszą skórą na klace piersiowej bo nieco straciła

Był jeszcze mały Dzikun- około 3 miesięczny kociak, którego ktoś lub coś uderzyło prętem/kijem w grzbiet. Nie dało się nic zrobić bo zmiażdżone były kręgi piersiowe. Został uśpiony zaraz po diagnozie.

Jeszcze z kotów szczególnie mi bliskich był u Berni MILKO- powiesił się w uchylonym oknie. Berni walczyła długo ale warto było- Milko stanął na łapkach

Cały czas byłyśmy w kontakcie- prawie jakbym sama go leczyła

Tu jego wątek:
viewtopic.php?f=1&t=57681&p=2122509&hilit=+Milko#p2122509

Witaj, Słonko, jak miło Cię tu widzieć

Wiem, że jesteś kopalnią wiedzy o takich kotach. Już Ci pisałam na pw, że chcę tu zrobić na początku takie ABC wiedzy o pomocy kotu po urazie, zwłaszcza kręgosłupa. Mam nadzieję, że jak co to z doskoku mi pomożesz, chociaż rozumiem, że z czasem u Ciebie cieniutko. ale wiesz, jako konsultantka

Anka pisze:O tym, że byle czym nie można, to ja wiem. Ostatnio piorę za pomocą żelu intymnego, wcześniej żelu dla niemowląt. Może faktycznie to błąd, chociaż wiem, że żelu dla niemowląt dziewczyny używają z dobrym skutkiem. Ja od razu biorę kotę na ramię (zabezpieczone ręcznikiem), na dłoń żel z wodą, szoruję, potem spłukuję dokładnie. Po umyciu osuszam dokładnie najpierw papierowym, grubo złożonym ręcznikiem, potem normalnym, a potem puszczam strumień powietrza z suszarki. Całą operację powtarzam minimum dwa razy dziennie, bo z koty leje się po trochu cały czas niemal.Może za często? W międzyczasie czasem używam chusteczek nawilżonych dla niemowląt.
Aha, ja zakładam nie polar, a gruby szlafrok, w tym samym celu

Co do UrinoVetu, ja się tylko doczytałam na ulotce, że pół do jednej saszetki można używać długoterminowo, tyle.

No właśnie "byle czym" to znaczy ludzkimi środkami, nawet tymi najlepszymi :lol:

Ja używałam żelu intymnego Tess, z wyciągami z ziół (tymianek, przywrotnik, kora dębowa) - chyba najlepszy na rynku, ale i tak się zdarzały odparzenia. No i właśnie wetka powiedziała, że koci szampon jest dostosowany do PH kociej skóry, i jak zaczęłam używać, to się skończyły problemy.

Dzięki, Puma, nabędę

. Może faktycznie będzie lepiej.

Jest jeszcze Puchacz u Toszy (właśnie się odezwała:))
viewtopic.php?f=1&t=104526&start=225

Wszystkim opiekunom niepełnosprawnych kotów oraz ich podopiecznym życzę dużo radości ze świadomości, że pomagają najbardziej potrzebującym, oraz zdrowia, pogody ducha i wszystkiego co najlepsze

Obrazek

WESOŁYCH ŚWIĄT :s5:

Wątek został dodany do KOCIEGO ABC. W przypadku założenia jego kolejnej edycji proszę o zgłoszenie aktualizujące.

Jestem pierwszy raz na forum. Mam nadzieję, że piszę w odpowiednim wątku. Mruk, czyli nasz ulubieniec domu (maine coon) miał w piątek bardzo poważny obrzęk płuc. Nic wcześniej nie zapowiadało, że coś może być nie tak.... Na szczęście byliśmy w domu. Od razu pojechaliśmy do weterynarza. Dostał leki (nie wiem jakie) i całą noc leżał pod tlenem. Stan był krytyczny pomimo natychmiastowej pomocy. Rano okazało się, że jest w niezłej formie jak na to co przeszedł. Niestety zatorowość spowodowała niedokrwienie tylnych kończyn. Dopiero w niedzielę jak tylko się dowiedziałam, że we Wrocławiu mogą mu pomóc pojechałam na wizytę. USG dopplerowskie wykazało brak tętna w kończynach. Obecnie stan Mruka jest dobry. Niestety nie umie się poruszać:(
Poduszki na jednej tylnej łapie są fioletowe, na drugiej różowe tak jak na przednich. Obie tylne kończyny zimne. Dostaje leki na serce i płuca , nivalin i heparynę. Czy coś jeszcze mogę dla niego zrobić. Może jest jakaś szansa na przywrócenie władzy chociaż w tej jednej tylnej kończynie? Przednie są sprawne. Czy ktoś z Was miał taki przypadek? Czy w trakcie, wcześniej, można było coś zrobić aby zapobiec zatorowi? Będę wdzięczna za Wasze rady i wskazówki.

P.S. Sugerowano nam eutanazję... Dopóki nie cierpi nie wyobrażam sobie czegoś podobnego. Raczej zależy nam na jego jak największym komforcie życia.

Proszę o dopisanie do kotków niepełnosprawnych mojej Gabi, która ma amputowany ogon, a do kotków niepełnosprawnych za TM - Kubusia, który miał amputowane oczko.

Gabi miała 3 m-ce, kiedy mój TŻ złapał ją na stacji benzynowej. Malutka koteńka przez 3 dni szukała ratunku u ludzi, ciągnąc za sobą bezwładny ogonek i głośno płacząc. Miała dużo szczęścia, bo na tej stacji, na której TŻ z reguły tankuje, nie było hot-dogów, a TŻ był głodny. Zabrał płaczące kocie dziecko i zawiózł prosto do naszej lecznicy. Tam zrobiono malutkiej RTG - tuż za kością krzyżową było widać 0,5 cm przerwy, a po niej wszystkie kręgi ogonowe. Najprawdopodobniej jakiś drań szarpnął Gabi za ogonek i rozerwał. Na skórze nie było widać żadnych obrażeń. Trzynasty wrzesień 2010 r. okazał się szczęśliwy dla kotuni - skończyła się poniewierka i przeganianie, zaczęła się era miłości i pełnej miseczki. Czternastego września po południu Gabi już nie miała ogonka, wybudzała się z narkozy i... skarżyła się bardzo głośno i opowiadała o tym, co przeżyła. Ponieważ kość krzyżowa również była uszkodzona, zachodziła obawa, że zwieracze nie będą działały sprawnie. Stwierdziliśmy, że jeżeli nie będzie kotą kuwetkową, to będzie pampersową. Z kotami pampersowymi mamy doświadczenie. Bałam się, że brak ogona utrudni malutkiej utrzymanie równowagi podczas szaleństw na drapaku czy kociej ściance. Okazało się, że Gabi świetnie sobie radzi i brak ogonka nadrabia ruchami ciała. Absolutnie nie ustępuje sprawnością pozostałym kotom.

Czy kotki z wadą genetyczną (karłowatość przysadkowa) również mogą należeć do klubu kotków niepełnosprawnych? Bo nie wiem, czy pisać o Lili...

Ninka__2005 pisze:Jestem pierwszy raz na forum. Mam nadzieję, że piszę w odpowiednim wątku. Mruk, czyli nasz ulubieniec domu (maine coon) miał w piątek bardzo poważny obrzęk płuc. Nic wcześniej nie zapowiadało, że coś może być nie tak.... Na szczęście byliśmy w domu. Od razu pojechaliśmy do weterynarza. Dostał leki (nie wiem jakie) i całą noc leżał pod tlenem. Stan był krytyczny pomimo natychmiastowej pomocy. Rano okazało się, że jest w niezłej formie jak na to co przeszedł. Niestety zatorowość spowodowała niedokrwienie tylnych kończyn. Dopiero w niedzielę jak tylko się dowiedziałam, że we Wrocławiu mogą mu pomóc pojechałam na wizytę. USG dopplerowskie wykazało brak tętna w kończynach. Obecnie stan Mruka jest dobry. Niestety nie umie się poruszać:(
Poduszki na jednej tylnej łapie są fioletowe, na drugiej różowe tak jak na przednich. Obie tylne kończyny zimne. Dostaje leki na serce i płuca , nivalin i heparynę. Czy coś jeszcze mogę dla niego zrobić. Może jest jakaś szansa na przywrócenie władzy chociaż w tej jednej tylnej kończynie? Przednie są sprawne. Czy ktoś z Was miał taki przypadek? Czy w trakcie, wcześniej, można było coś zrobić aby zapobiec zatorowi? Będę wdzięczna za Wasze rady i wskazówki.

P.S. Sugerowano nam eutanazję... Dopóki nie cierpi nie wyobrażam sobie czegoś podobnego. Raczej zależy nam na jego jak największym komforcie życia.

Witaj, Ninka. Współczuję przejść

Nie jestem wetem, nie odpowiem na twoje pytania co do szans i leczenia - a nawet gdybym była, to raczej nikt ci nie odpowie nie widząc kota. Tym niemniej skoro weci coś robią, starają się poprawić jego stan, a nie cierpi - eutanazja to ostateczność. W tym wątku jest wiele kotów niepełnosprawnych, okaleczonych, ale to od woli opiekuna zależy, czy da kotu szansę. Inna sprawa, że z tego co piszesz, nie niepełnosprawność kończyn jest głównym problemem Mruka, tylko serce i płuca. Bo sama bezwładność kończyn to jeszcze taki sobie problem, dla kota przynajmniej. Koty żyją i w miarę sprawnie poruszają się na przednich (moja własna Cipiór, ten biały pyszczek w podpisie, już za Tęczowym Mostem, przeżyła u mnie dziewięć lat całkiem szczęśliwa i pogodna), tylko gorsze są związane z tym przypadłości. Ba, nawet całkiem bez tylnych nóg też potrafią żyć - jest taka kicia w Kocim Hospicjum w Toruniu (prowadzi je Agn). Najważniejsze jest - ile jesteście gotowi zrobić dla tego kota, jak wiele poświęcić. Bo łatwo na pewno nie będzie, będzie kosztownie i czasochłonnie. Może uda się pomału doprowadzić Mruka do umiarkowanej sprawności, a może nie. Jeśli go kochacie, to zrobicie wszystko...

Nie wiem, skąd jesteś - piszesz, że pojechałaś z kotem do Wrocławia, więc pewnie z okolic. Może, jeśli nie jesteś do końca pewna, czy Mruk jest prowadzony najlepiej jak się da, skonsultujesz z jeszcze jakimś wetem? Tu jest wątek Wrocławia i okolic z podforum "Weci polecani": viewtopic.php?f=22&t=126834 - przejrzyj, może wpadniesz na jakiś pomysł.

Życzę powodzenia, i forumowym zwyczajem trzymam kciuki za doprowadzenie kocurka do najlepszego możliwego stanu :ok:

Pisz, jak wam idzie - może założysz własny wątek? To wtedy podaj tu, proszę, linka do niego,

W tej chwili chyba najwięcej kotów niepełnosprawnych ma kamari. Myślę, że za kilka dni sie odezwie, narazie ma swoje problemy zdrowotne.
Ja mam Milutka, który miał problem z bezwładem tylnich łapek z powodu pewnie jakiegos wypadku i urazu kręgosłupa. Z tym, że u Milutka niemal wszystko sie cofnęło. Niedawno udało mu sie wskoczyc na krzesło.
(uraz był w czerwcu 2009)
Tradycyjnie trzymam kciuki.
A tych zatorów nie da sie jakoś rozpuścić?

U mnie (poza Krą i Piku) jest Arystoteles:
viewtopic.php?f=1&t=134366
Ma porażony tył, wymaga odsikiwania ręcznego, szuka DS.

Poza tym jest Misio- karzełek i Natka bezogonka, ale one nijak nie są niepełnosprawne

No i psiak "stuletni" ślepy i głuchy....

Ze zwierzów sparaliżowanych, które mi się przewinęły, to mozna by wyliczyć psy: Kubuś ['], Iti (DS), Karmel (wyleczony- DS), Paddy (wyleczony- DS), Lusia (wyleczona- DS), i koty- Oskar (DS), Sprinter (DS), Dusia['] i Maja (wyleczona- DS). Ślepaczków też "kilka" było.

Kot niepełnosprawny też może być szczęśliwy:))

Kto przegląda forum