Chester & Roman - pożegnanie Czesia

[Aniutella]

Wygadane te Twoje chłopaki

[Maraszek]

Do niedawna nawet nie wiedziałam, że posiadam takie cudo:
samobieżny wąsomruczny kołnierz ortopedyczny!
Kołnierz jest biały.
Posiada cztery nibynóżki.
Wyposażony jest w funkcje wibracyjne oraz dźwiękowe.
Kołnierz uaktywnia się zawsze nocą, zaraz po położeniu się do łóżka. Ale nie zdarza się to codziennie – po prostu kołnierz sam wie, kiedy ludzka szyja jest nadwyrężona i należy ją unieruchomić; a także która jej część niedomaga – przód, bok, czy tył.
Po aplikacji kołnierz uruchamia efekty wibracyjno-dźwiękowe. Drobną niedogodnością jest fakt, że nie można ich wyłączyć – kołnierz został obmacany od góry do dołu, co spowodowało jedynie nasilenie ww. efektów.
Do drobnych niedociągnięć dodać należy brak czasowego programatora – po zapodaniu się na człowieka, kołnierz pozostanie na nim do końca świata. Dlatego też - gdy uznamy, że terapia została zakończona - należy samemu ostrożnie go zdjąć i ułożyć z boku. Po ok. godzinie (maksymalnie dwóch) funkcje wibracyjno-dźwiękowe ulegną automatycznemu wyłączeniu.

[jenny170]

to kolnierz nie ma funkcji bumerangu??

[Maraszek]

to kolnierz nie ma funkcji bumerangu??

Racja - powinnam napisać:
Po ok. godzinie (maksymalnie dwóch) od dwudziestego piątego zdjęcia kołnierza - funkcje wibracyjno-dźwiękowe ulegną automatycznemu wyłączeniu.

[miltonia]

Do niedawna nawet nie wiedziałam, że posiadam takie cudo:
samobieżny wąsomruczny kołnierz ortopedyczny!
Kołnierz jest biały.
Posiada cztery nibynóżki.
Wyposażony jest w funkcje wibracyjne oraz dźwiękowe.
Kołnierz uaktywnia się zawsze nocą, zaraz po położeniu się do łóżka. Ale nie zdarza się to codziennie – po prostu kołnierz sam wie, kiedy ludzka szyja jest nadwyrężona i należy ją unieruchomić; a także która jej część niedomaga – przód, bok, czy tył.
Po aplikacji kołnierz uruchamia efekty wibracyjno-dźwiękowe. Drobną niedogodnością jest fakt, że nie można ich wyłączyć – kołnierz został obmacany od góry do dołu, co spowodowało jedynie nasilenie ww. efektów.
Do drobnych niedociągnięć dodać należy brak czasowego programatora – po zapodaniu się na człowieka, kołnierz pozostanie na nim do końca świata. Dlatego też - gdy uznamy, że terapia została zakończona - należy samemu ostrożnie go zdjąć i ułożyć z boku. Po ok. godzinie (maksymalnie dwóch) funkcje wibracyjno-dźwiękowe ulegną automatycznemu wyłączeniu.

Rewelacja

[jenny170]

to kolnierz nie ma funkcji bumerangu??

Racja - powinnam napisać:
Po ok. godzinie (maksymalnie dwóch) od dwudziestego piątego zdjęcia kołnierza - funkcje wibracyjno-dźwiękowe ulegną automatycznemu wyłączeniu.

i teraz rozpoznaje romusia bez pudla

[Maraszek]

Rewelacja

Dodam tylko, że kołnierz waży ok. 6 kilo i unieruchamia naprawdę skutecznie.
Do tego dochodzi bardzo realna możliwość przyduszenia leżącej jednostki

[Maraszek]

i teraz rozpoznaje romusia bez pudla

Nie chciałam przynudzać tak szczegółowymi danymi technicznymi przyrządu

[Maraszek]

Wyrażałam właśnie na głos, acz subtelnie (szeptem, znaczy się), zachwyt nad białością romuszej stópki (połączony z nieśmiałym, czołobitnym głaskankiem).
I nagle, spod przymrużonych powiek i opuszczonych rzęs zostałam obdarzona spojrzeniem „och, cały jestem w pąsach ”.
.......
Szok
Umarłam

Cud, miód, zachwyt i orzeszki
Tego się nie da wyrazić słowami

[Maraszek]

Po ponad dwóch latach czajenia – stało się.
Zanabyłam kotom drapak.
PRAWDZIWY DRAPAK
Jest doskonały – wieeelki, stabilny, przestronny, fantastyczny po prostu.
Dziś po południu został zmontowany.
To pierwsze chwile – więc futrzaki jeszcze nieśmiałe.
Ale…
Romuś został ułożony na hamaku – i tak już pozostał. Nie zszedł nawet na karmienie . Pierwszy raz w życiu
Czesio pokochał sizalowe słupy do naciągania.
Na razie naciągał się z parapetu – siedząc, stojąc, leżąc. Aż nagle zaprezentował przecudną wewiórę – zawisł wczepiony czterema łapami w słupek Potem zaległ na parapecie tuląc czule słupek w objęciach
O dziwo, najmniejszym zainteresowaniem cieszyła się budka.
Do czasu
Po dwóch godzinach Romunio jednak zlazł z hamaczka. Po nakarmieniu został znienacka zabudkowany. Natentychmiast rozmruczał się jak szalony, naudeptywał podusię w budce i …tak już został. Co jakiś czas prezentują mi się różne części Romutka wystające przez budkową dziurkę
Natomiast Czesio – jeszcze z moją pomocą – zwiedził już wszystkie poziomy. Ach, jak kot sobie potrafi pięknie zwisać w różnych konfiguracjach. Była też zabawa – z szalenie dzikim sapaniem. I zalegiwanie na hamaczku - z naciąganiem się "na lenia" (tak sobie pysznie leżę, to może się ponaciągam przy okazji)

Ja cieszę się przeokrutnie.
A i futrościom chyba się podoba

Wkrótce wrzucę foty.

[Jowita]

da-waj fo-ty! da-waj fo-ty!

[Maraszek]

No, kochają go mruchy, że hej





Romuś nieśmiało prezentuje się w budce
A Czesiulec przeleciał się od dołu do góry po sizalowym słupie... I zdębiał. Aż opadł doopskiem na parapet. I prawie się z niego zbombardonował z wrażenia

[Jowita]

Boski drapak! I boscy lokatorzy

[Maraszek]

Dzięki
Ja tylko dodam, że Romunio żyje miłością do drapaka.
Schodzi na karmienie baaardzo rzadko (no, tak co drugie papu opuszcza ) ale to i tak wyczyn

[jenny170]

trwało to myślenie o drapaku - oj trwało!! aż się wreszcie kociszcza doczekały
szczęśliwego użytkowania
i więcej fot! więcej fot! więcej fot!