Zulusiu byłeś największą miłością mojego życia...

A ja, choć bardzo mi ciężko wierzę, że się uporam...
Tyle, że potrwa to dłużej, ale wtedy odzyskam siłę, którą kiedyś miałam i będę to zawdzięczać sobie i bliskim mi osobom, również Wam...

Gdyby podjęcie pewnych decyzji zależało tylko ode mnie, to być może byłoby inaczej...
Nie wiem...
Nie mniej jednak w chwili obecnej, gdybym nawet czuła, że mogę już i chcę mieć u swego boku nowego Przyjaciela, to niestety nie tylko ode mnie jest to zależne...
Pogmatwane życie, o którym nie chcę i nie będę pisała na forum...
Dlatego też staram się mało czytać o tragediach, bo wiem, że nie mogę pomóc, a będę niewyobrażalnie cierpieć...
Puszatku nie wiem, co napisać...
Być może sama czekam na dzień, który nie pozostawi mi wyboru...

Mateosiu, przykro mi bardzo...
Dziękuję za ciepłe słowa...
Mam nadzieję, że każdego dnia i Tobie i mnie będzie lżej...

Evuś, jak się czujesz?
Mam nadzieję, że lepiej z każdym dniem...

Ściskam Was...

Kacperek [*] 02.12.2016 r.

Puszatku, klatka, transporter to nie taki problem..........najważniejsze to domek, który by przygarnął maluchy.
Schron to najgorsze miejsce gdzie mogą trafić maluchy

Ja dzisiaj byłam z moimi dwiema suczkami na szczepieniu i w poczekalni spotkałam panią, która opowiedziała mi historię dwóch bardzo zżytych ze sobą suczek ( matki i córki), które mieszkały na działkach, które były karmione przez jakiegoś pana i jedyną ich "winą" było to że przeciskały się przez ogrodzenie i przychodziły na osiedle. Pewnej niedzieli jakaś paniusia, chcąc "pomóc" pieskom w ich niedoli, zadzwoniła po straż miejską i sunie zostały złapane i wywiezione do schronu. Najpierw złapali jedną, a druga uciekła, ale jak zobaczyła, że tamta jest już w samochodzie, sama podeszła. To jest prawdziwa psia miłość

. Kobieta, która mi to opowiadała, przekazała mi również to co usłyszała od tych ludzi, którzy byli dumni z tego, że pomogli tym pieskom. Mówili oni, że wreszcie tym suczkom będzie dobrze, że będą najedzone, zadbane i bezpieczne.........................
Czyżby widzieli inne schrony niż ja.......................

Hakito, nie miałam najmniejszego zamiaru Cię urazić...chcę po prostu pomóc
też wierzę, że się z tym uporasz

wspólnymi siłami...troszkę z naszym ględzeniem :roll:

a my będziemy cierpliwie na to czekać...a warto

z tego co się dowiedziałam o maluchach...to chociaż tyle, że stał się drugi cud i maluchy nie trafiły do schronu :lol:

byłam w schronisku tylko raz...pierwszy i ostatni, byłam wtedy młodziutka i na wizyta wpłynęła na moje życie...
gdybym mieszkała sama pewnie bym miała dużo więcej potrzebujących kotów w domu...
i tak przemyciłam już trójkę która miała być na tymczas...ale jak oddać kota którego nadal nie można wziąć na ręce...to młodziutka koteńka zabrana z ulicy...pokochałam od pierwszej chwili
na szczęście mam jeszcze odrobinę rozumu i on rozkazuje sercu...
wiem, że ludzie mają błędne pojęcie o schronie...często uważają za kilku gwiazdkowy hotel :mrgreen:

mam już dosyć cierpienia...dlatego tak rzadko wchodzę na Fb :cry:

tu chociaż zdarzają się szczęśliwe zakończenia...

przytulam Was cieplutko...pozdrowienia od moich ośmioczterechłapek...kochanych puszatków

pamiętajcie dziewczyny, Ty też Mateosiu, że każdego dnia będzie bolało nas mniej...nawet jak nie będzie wyczuwalne...

Eva...napisz jak się czujesz...tylko prawdę :mrgreen:

Kacperek [*] 02.12.2016 r.

Puszatku, chciałabym napisać, że stał się cud....................ale się nie stał...............

Wczoraj przez pół dnia już miałam nadzieję, ale niestety.................a dzisiaj szkoda słów. Pojechałam do pracy i potem do kościoła na mszę żałobną , bo zmarł mój bardzo zaprzyjaźniony Klient, który zastępował mi zmarłego 20 lat temu Tatę. Byłam tylko w kościele, bo do grobu bym nie doszła.
W ogóle ten tydzień mam " pogrzebowy", bo jutro mam pogrzeb mojego sąsiada. Też wyjątkowej przyzwoitości Człowieka. Bardzo zasłużonego mieszkańca Marek, wieloletniego pedagoga - takiego z prawdziwego zdarzenia. Nigdy nie zapomnę jak mi tłumaczył, że on by się wstydził, gdyby 90% uczniów z klasy chodziło na korepetycje z przedmiotu, którego uczy. To daje świadectwo o nauczycielu, a teraz nikt się tym nie przejmuje.
Tak, tak, wymiera elita.....................i pozostaje......................pustka...............

Pozostaje społeczeństwo konsumpcyjne, szukające dróg na skróty, mające za nic inne wartości poza stanem konta itd..............

dziś nad ranem odszedł malutki przyjaciel Małgosi...Wiktor...
w pewnym sensie to także mój malutki przyjaciel...
mam prośbę Zulusku...zaopiekuj się nim aby nie był tam samotny...
mimo tego, że przyszedł po niego...brat Małgosi
z tak wspaniałym kotem jak ty...na pewno się zaprzyjaźni...
i koniecznie poprzytulajcie się do mojego...Maćka, Kocika i Pusi...

przepraszam Was ale jest mi bardzo źle :cry:

Kacperek [*] 02.12.2016 r.

Puszatku, przytulam i bardzo mi smutno, że mała bezbronna istota musiała odejść

Każde pożegnanie jest takie bolesne..................

każde pożegnanie jest bolesne...znam ten ból i bezradność :cry:

pozostaje pustka :cry:

tak naprawdę tej pustki nic nie zapełni...

jak się czujesz, Eva :?:

czy chodzisz na rehabilitację :?:

i jeszcze jedno...
czy Ty byłaś chociaż na zwolnieniu lekarskim podczas choroby :?:

Hakito...a Ty jak sobie radzisz :?:

pamiętaj, że tu jesteśmy i myślimy o Tobie

Kacperek [*] 02.12.2016 r.

Hakitko.................myślimy.............myślimy.............i dziękuję :1luvu:

Puszatku, czuję się różnie. Dwa dni było lepiej i już myślałam, że idzie ku lepszemu, ale dzisiaj w nocy obudził mnie taki ból iż musiałam brać dodatkowe leki przeciwbólowe i nadal boli mnie w................pośladku

.............jakby ktoś wbijał mi gruby pręt.
Na zwolnieniu byłam na początku, chyba 8 dni.
We wtorek mam wizytę u lekarza, więc mam nadzieję, że coś jeszcze wymyśli, żeby mnie nie bolało.

Miłego wypoczynku Kochane Dziewczyny :1luvu:

Pozdrawiamy :1luvu:

Bardzo mi przykro, że Maleństwo odeszło...

Zulusek z pewnością się nim zaopiekuje...
A wszystkimi kotkami i pieskami tam na górze, z wielką miłością opiekuje się nieustannie mój Św. pamięci Dziadek, który był weterynarzem.
Niestety nigdy nie było mi dane go poznać...
Wierzę, że byłabym dzisiaj innym człowiekiem, gdybym go kiedykolwiek poznała...

Puszatku, nie uraziłaś mnie w żaden sposób...
Wiem, jak bardzo jest mi ciężko i wiem, że jeszcze długo tak będzie niestety...
Mimo wszystko mam nadzieję, że z każdym dniem będę sobie lepiej radzić...
Po powrocie z urlopu mam ogrom pracy, dzięki czemu mam mniej czasu na smutne myśli...

Evuś, ale Ty na tym zwolnieniu, to i tak chyba wcale nie leżałaś, jak dobrze pamiętam...?

Zerknęłam do kalendarza i najbliższe dwie niedziele są bardzo szczególne dla mnie...
W najbliższą, czyli 13 są urodziny Zuluska...
Skończyłby teraz dopiero 7 lat...
Natomiast za tydzień - 20 listopada, minie kolejny miesiąc od czasu, kiedy go nie ma...
Ciężko w sercu tak bardzo...

Dziękuję, że jesteście...

A na resztę miłego dnia mam dla Was małą niespodziankę... :wink:

Kilka dni temu po moim powrocie zrobiłam Micusiowi kilka zdjęć i nagrałam filmik, który ukazuje, jak Miculek się za mną stęsknił... :1luvu:

http://www.youtube.com/watch?v=DQ6KF0KxpA0

Miłego dnia Kochani...

No teraz to już będzie bardzo miły dzień - po tak pięknym filmiku. Gdy go ogądałam siedziałam przy komputerze akurat z moją Florką na kolanach i wyobraź sobie, że najpierw oglądała go spokojnie razem ze mną, a potem stanęła na moich kolanach i prawie wlepila nos w ekran!

Nigdy wcześniej (przez prawie 11 lat) nie widziałam u niej takiego zainteresowania filmem. Szkoda, że nie mogłam zrobić jej zdjęcia (bo się nie miałam jak ruszyć), ale bardzo serdecznie dziękuję za tyle pozytywnych wrażeń. :1luvu:

Cieszę się Mateosiu, że mogłam dostarczyć choć odrobiny pozytywnych wrażeń... :1luvu:

A może tak zareagowała, kiedy usłyszała Micusia słodkie przemówienie? :wink:

Miłego dnia... :1luvu:

Wiesz, Hakitko, moi sąsiedzi (sporo ich) powiedzieliby na te zdjęcia: rysuje lakier na samochodzie. Dziękuję Ci, że nie jesteś taka :1luvu:

kot na samochodzie :mrgreen:

to nie do pomyślenia dla 99 procent ludzi :mrgreen:

pracuj Hakito, pracuj...praca zajmuje myśli...mimo, że serce boli...
bardzo fajne kocisko z tego Micka...zna Ciebie...jest od Ciebie zależny, Ciebie kocha...to i tęskni

no i ma swój zrobiony przez Ciebie...różowy pałacyk

troszkę się cieszę, że wracasz do życia...

co do ...Evy to też tak myślałam, że dobrze nie wyleżała tej rwy :cry:

dlatego się przedłuża i boli...
zadbaj o siebie Eva, pomyśl wreszcie o sobie bo też widzę, że myślisz tylko o innych...

pozdrowienia dla wszystkich z ....puszatkowa :1luvu:

od Kacperka dla Micusia

Zulusiu byłeś największą miłością mojego życia...

Kto przegląda forum