Będzie krótko i zwięźle:
mam tydzień czasu na znalezienie doświadczonego DT lub DS dla burej , ok. rocznej koteczki. Zabrałam ją w zeszłym tygodniu z podwórka, większość jej stada miała kk, ona najprawdopodobniej też. Przestała jeść i pić, była odwodniona. Udało mi się umieścić ją w lecznicy na 2 dni, potem zabrałam ją do piwnicznego pomieszczenia socjalnego znajomej. Miała podawany antybiotyk-Synulox. Była tak zarobaczona,że kupa składała się głównie z robali
Odrobaczyłam. Nadal ma leczonego świerzbowca. Wczoraj miała sterylizację. Teraz przez tydzień będzie dochodzić do zdrowia w lecznicy. Najgorsze,że koteczka bardzo źle znosi całą sytuację,jest przerażona,zalękniona, leży w jednym miejscu skulona i zwinięta w kłębek(mówię o czasie sprzed sterylizacji- bo teraz to normalne). Uszy do tyłu, ogonek i łapki wciśnięte w siebie jak się zbliżałam.Jakby chciała być niewidzialna! Przy każdym głasku wzdryga się z lęku. Nie chodzi i nie je w obecności człowieka. Wg mnie ma depresję... Na dworzu zachowywała się normalnie, podchodziła do karmicielki. Nie wiem co robić. Nie chcę jej wypuścić na nadchodzące mrozy. Zdążyła się już "rozhartować" w domowym ciepełku, obawiam się,żeby znów nie złapała jakiegoś zapalenia, bo ponownie już napewno nie da się złapać i zginie...
Ja nie mogę jej zatrzymać, mam swoje koty, małego tymczasa i psa, dodatkowo chorego tymczasa u znajomej, którym muszę się zajmować (podawanie leków). Długo nie ma mnie w domu. A koteczka potrzebuje głaskania, oswajania, kontaktu, zamknięta i odizolowana dziczeje. A potrafi głaskana wtulić się i przylgnąć do człowieka,odwrócić się i pokazać brzuszek, ciut zamruczeć i wciskać główkę pod moją pachę.Proszę Was o pomoc, o doświadczony, pełen cierpliwości, czasu, spokoju DT, inaczej będę zmuszona ją wypuścić...
Zdjęcie mam póki co jedno:
zdążyła się już "rozhartować" w cieple, jest osłabiona sterylizacją. a zastanawiam się nad znalezieniem jej domu, gdyż owszem urodziła się i wychowała na dworzu,ale jest obsługiwalna, podawałam jej leki do pyszczka, czyściłam i zakraplałam uszy, potrafiła troszkę pomruczeć leżąc na moich kolanach, nawet bruszkiem do góry. tak nie zachowuje się kompletnie dzika kotka- więc uznałam,że może ma szansę na adopcję? nie ukrywam,że Twój głos Anielko jest dla mnie bardzo cenny, masz duże doświadczenie,a ja mam mocno mieszane uczucia co do tej kotki. Na wolności podchodziła do karmicielki i dała się brać na ręce. Naprawdę nie wiem co dla niej lepsze, nie chciałabym zrobić jej "niedźwiedziej przysługi". Wypuścić oczywiście mogę zawsze, ale wiem,że już więcej zapewne mnie nie da się złapać, a jak się znów przeziębi? Nie wiem co robić.
