Kototerapia czyli kuracja antystresowa cz.II;-)

Matuchno kochana!!!

Takiego ruchu jak teraz w tym wątku nie pamiętam. :lol:

Nie myślałam, że lata 70-te i początek kolejnej dekady to taki super temat. :wink:

Fajnie tak powspominać. Pominę milczeniem, czego te wspomnienia są objawem. :wink:

Może tak radośnie postrzega się dzieciństwo, kiedy to podstawowym problemem jest by nie przylufić i nie zapomnieć juniorków na zmianę. :wink:

selene00 pisze:Fajnie tak powspominać. Pominę milczeniem, czego te wspomnienia są objawem.

... że starość i wiekowość

?

Żartuję

.

Ja to nie pamiętam kolejek czy kupowania na kartki ( moje świadome wspomnienia zaczęły się gdzieś na początku lat 90-tych ) i to naprawdę musiał być kosmiczny czas, aż niewyobrażalny.

Moja mama podobno koczowała pod sklepem dwa dni bo chciała kupić encyklopedię, a teraz jak człowiek wejdzie do sklepu to ma tych encyklopedii w 10 różnych wersjach i nie wie co wybrać, a wtedy brał co było. Czad.

Co słychać u kototerapeutów ?

karola7 pisze:Co słychać u kototerapeutów ?

Boję się napisać :wink:

, że wszyscy zdrowi. :mrgreen:

Kaszmir mniej smarcze! Może to być chwilowe. :roll:

To może ja zamknę okno, bo już chłodno się robi.

No już.

Silence siusia do swojej kuwety, ku mojemu niewyobrażalnemu wręcz szczęściu!

Noise ma apetyt i nie zdarzają mu się żadne wymioty :ok:

(jedyne odstępstwo to akcja "Majtki" :wink:

).
Koty więcej przyswajają płynów, bo piją i mleko (po którym nie mają żadnych dolegliwości) i sporo wody dostają w mokrych posiłkach, bo mi ostatnio zupy-krem wychodzą. :mrgreen:

Pozostała trójka nie wykazuje objawów chorobowych. :ok:

Wszystko powyższe oznacza, że jest git!

Mam nadzieję, że opisany właśnie stan utrzyma się nadal, bo nie ukrywam że mam lęki, czy żadne nie zachoruje jak ja będę nieobecna. :strach:

Nie chciałabym, by Kika została sama z problemem.

Za całokształt :ok:

I bardzo dobrze, niech taki stan się utrzymuje już zawsze :ok:

.

Spokojnie, u każdego nastepuje w życiu czas spokoju i błogości :ok:

sunshine pisze:Spokojnie, u każdego nastepuje w życiu czas spokoju i błogości

Jak mnie się robi błogo, to spodziewać się powinnam wielkiego BUM. :roll:

Jestem już względnie spokojna, bo poprosiłam Anetkę, by w razie potrzeby (tfffffuu... oby takiej nie było) zajęła się wizytami Noisa u weta. :ok:

Nie muszę chyba wspominać, że mi nie odmówiła.

Dzięki Anetko :1luvu:

, mogę być spokojniejsza. :mrgreen:

Ja pamiętam kolejki przed 13:00 pod monopolowym. :wink:

He he
A ja pamietam jeszcze lody bambino - te dawne - zawsze wyskakiwaliśmy w podstawówce na przerwie do sklepu - po lody właśnie i oranżadę w proszku.
Szczytem marzeń były buty sofix ( udające adidasy) i dżinsy odra :lol:

Jak mi rodzice przywieźli w 7 klasie wranglery z urlopu we Włoszech - to się pół szkoły na mój zadek gapiło, a ja chodziłam dumna jak pawica ( dumna ze spodni, nie z zadku :wink:

)

Była nawet taka powiastka o jedzonku w czasach komuny - bardzo nostalgiczna i zabawna choć wybitnie niecenzuralna :lol:

Absolutnie nie ma za co i wiem, że nie będzie takiej potrzeby :ok:

Aha, Wranglery, pamiętam jak się u nas pojawiły jeansy, przywożone chyba z Turcji, piramidy, na maksa dekatyzowane, z cekinami...
Byłam wtedy w podstawówce, ciotka ze Stanów przysyłała paczki z ciuchami, do jednej włożyła Wranglery, specjalnie dla mnie, otworzyłam, piękny granat, prawie nie dekatyzowane, ja w ryk, w takich nie będę chodzić, wrzuciłam do szafy i tyle założyłam, przecież wszyscy chodzili w super dekatyzowanych piramidach, jak ja się miałam w takich Wranglerach pokazać :mrgreen: