Po drugiej stronie siatki - schr. Łódź XIV

ja wyłapałam doła po wizycie w schronisku dzisiaj. Byłam tam razem z Wojtkiem85 i jego mamą... te kociaki i dorosłe koty... psiaki na łańcuchach w drodze na "kociarnię"

serce się kroi

historie jak niektóre z nich trafiły do schroniska... ;(

W schronisku można się zdołować,
wciąż nowe koty dochodzą, dzisiaj bodajże 8
przy nas jedna adopcja, maleńka czarna kicia- najmniejsza
ze wszystkich - bo inne były już "za duże"...

nie żyje Pawełek, oprócz złamanej miednicy miał obrażenia wewnętrzne...
miałam go dzisiaj na siłę nakarmić

do zobaczenia malutki.....

Nowe koty, między innymi:
Krzyś:

Azja i Olaf przerażone biedaki po zmarłej...

selya pisze:ja wyłapałam doła po wizycie w schronisku dzisiaj. Byłam tam razem z Wojtkiem85 i jego mamą... te kociaki i dorosłe koty... psiaki na łańcuchach w drodze na "kociarnię" serce się kroi historie jak niektóre z nich trafiły do schroniska... ;(

dlatego ja pod tym względem się nie nadaję na taki wyjazd,chociaż bardzo bym chciała tam pomóc
Ja na samą myśl,jakbym miała przekroczyć bramę schronu,to się we mnie wszystko trzęsie,nawet jak posta pisze o tym teraz,to czuję jakby serce chciało wyskoczyć,czuję ,ze ciśnienie mam niemałe,bo aż mi się gorąco zrobiło

Bosz,ten Pawełek

Cały czas o nim myślałam

[*][*][*]

Boszsz,jakie przerażenie w tych ślepkach .....

A ja miałam inne podejście jak zaczynałam w schronisku. Też mi się serce krajało, też ryczałam i też bałam się wejść. Ale tłumaczyłam sobie, że moje lęki i obawy są niczym w porównaniu z tym co czują i przeżywają te koty. Że taką postawą im nie pomogę. Mogę dla nich coś zmienić tylko jak tam wejdę, jak pogłaskam, jak zrobię zdjęcia, jak pomogę przy adopcji. Owszem ryczałam, nie spałam po nocach i czułam wielką niesprawiedliwość losu tych zwierząt, ale siedząc w domu nie pomogłabym im wcale.
Dlatego dziewuchy - przyjeżdżajcie do nas, proszę Was. Choćby głaskać koty - one wtedy jedzą, to dla niektórych szansa na przeżycie - zwykłe głaskanie.

CoolCaty pisze:A ja miałam inne podejście jak zaczynałam w schronisku. Też mi się serce krajało, też ryczałam i też bałam się wejść. Ale tłumaczyłam sobie, że moje lęki i obawy są niczym w porównaniu z tym co czują i przeżywają te koty. Że taką postawą im nie pomogę. Mogę dla nich coś zmienić tylko jak tam wejdę, jak pogłaskam, jak zrobię zdjęcia, jak pomogę przy adopcji. Owszem ryczałam, nie spałam po nocach i czułam wielką niesprawiedliwość losu tych zwierząt, ale siedząc w domu nie pomogłabym im wcale.
Dlatego dziewuchy - przyjeżdżajcie do nas, proszę Was. Choćby głaskać koty - one wtedy jedzą, to dla niektórych szansa na przeżycie - zwykłe głaskanie.

Masz rację, warto się przemóc. Choć koszt własny - emocje, nieprzespane noce i zszarpane nerwy (o kosztach materialnych w ogóle nie wspominam, bo są oczywiste) - jest duży i czasem człowiek myśli, że za duży. Dotyczy to nie tylko wejścia do schroniska, ale wielu spraw związanych ze zwierzętami.

Nie wiem,może kiedyś sie przemogę,ale w tej chwili psychicznie nie dam rady i wiem,ze jakbym weszła to bym zaraz wyszła,bo bym wysiadła,nie mogłabym znieść widoku,jak pogłaskałabym kociaka,a ten pakowałby mi się na kolana i płakał,żeby go wziąć do domu,a tego nie mogę ,to juz by dla mnie za dużo było,za cienka doopa jestem i tyle

Podpisuję się pod postem CoolCaty.
Każdy przezywa na swój sposób pobyt w schronisku, ale warto się przemóc i pojechać. Ja jeżdżę dla kotów, ale i dla siebie, świadomość, że robi się coś wartościowego jest bezcenna.
Poza tym one czekają.

Ja na razie chcę pomóc coś im przekazać od siebie,dzisiaj wreszcie zejdę zobacze te koce,jak potrzeba zrobić baner,czy już teraz jak umiem jakieś wydarzenie
Wiem,że one czekają,wiem,ale inaczej nie dam rady i to nie,ze,bo nie próbuję się przemóc,tylko wiem,ze nie dam rady,bynajmniej w tej chwili,a na siłę teraz nie chcę się przemagać,bo wiem,ze nic z tego nie będzie

Nic na siłę, ale naprawdę pomoc jest potrzebna.

Może ja się przełamię to kiedy skończą się we wrześniu urlopy w naszej firmie pomogłabym Wam troszkę...

Wiem magicmada,wiem,ale wierzę ,ze i przyjdzie mój czas,że będziecie miały mnie tam jeszcze dość
W sumie kciuki się przydadzą,czemu nie :oops:

kolejne kocięta....

Chora Penelopa, nakarmiona przez magicmadę

Dziewczyny jest problem..
Właśnie napisała do mnie koleżanka:
kotka wyglądająca na domowa przyszła nie wiadomo skąd i pod daszkiem na jednej działce się okociła
sąsiadki wszystkie jej dawały jeść a teraz każda praktycznie wyjeżdża
kotki nie były szczepione a ni nic
kotki są szare
to jest w Justynowie pod Lodzia

Biorąc pod uwagę, że jestem w pracy i nie ma Rogerka nie dam rady się tym zająć

i przez kilka najbliższych dni będę po 12 h w pracy

Staram się dowiedzieć o adres w Justynowie. Co z tym zrobić?

Ile kociąt

i wciąż nowe i nowe

Bardzo chciałabym pomóc ,wygłaskać je
ale brak czasu i bałabym się że wyszłabym ze schroniska z jednym lub dwoma
a rozsądek mówi mi STOP

Niestety nie wiem ile

napisałam co wiem i mam kontakt do Pani co wie gdzie one są i może pojechać i pomóc wyłapać... kotkę do sterylizacji dobrze byłoby dać... ale jak domowa ona sobie nie poradzi na wolności zimą

Po drugiej stronie siatki - schr. Łódź XIV

Kto przegląda forum