Zulusiu byłeś największą miłością mojego życia...

Hakito, wiem co czujesz i jak bardzo rozpaczasz.
Zulus juz nie cierpi, to najwazniejsze. Dalas mu cala swoja milosc, to wlasnie ona dala mu kolejne szczesliwe tygodnie, kiedy lekarz juz nie wierzyl. To byl wasz czas, czas, zeby sie dobrze pozegnac.
[']

Kacperek [*] 02.12.2016 r.

I ja zaglądam dzisiaj, choć wiem, że Zulek już w lepszym świecie.
Zaglądać będę codziennie, aż do chwili kiedy Hakitko, wrócisz do nas. Wiem, że ból pozostanie w sercu na długo, ale życie toczy się dalej.....................taka kolej losu.................aż do spotkania.....................tam za TM
Hakito, jak będziesz gotowa, wracaj do nas..................będziemy czekać...................

też zaglądam...już teraz w oczekiwaniu na Hakitę...
już bez żadnych słów pocieszenia, bo na ogrom ogrom jej bólu...ich nie ma...
i będę zaglądać nadal ... i czekać

Też jestem ...

Kacperek [*] 02.12.2016 r.

Zamysły Boskie są niezbadane,
nie nam się z nimi mierzyć....
lecz wszystko gdzieś tam jest zapisane,
choć trudno nam uwierzyć.....

I bunt się rodzi, gniew i pytanie,
i pięść zaciśnięta bywa,
wołam z bólem - " Dlaczego Panie?!!!",
lecz On się nie odzywa................

Aniu, jestem przy Tobie, choć tylko wirtualnie...............

Współczuję...
[i]

Nie wiem, co napisać...
Jak znaleźć tutaj jakieś słowa, nic nie pasuje...

W połączeniu ze stanem psychicznym, fizycznie czuję się tragicznie...
Pół nocy wymiotowałam, z pewnością z nerwów, a dzisiaj od rana cały czas boli mnie brzuch, głowa i cały czas mnie mdli...

Odrobinę lżej mi na sercu, ponieważ Zulusek "śpi" w swoim ukochanym ogródku...
W miejscu, które kochał najbardziej na świecie i zaznał najwięcej radości...

Pisząc o samotności miałam na myśli samotność w domu...
Chciałam, żeby Rodzice wyjechali, ponieważ pragnęłam w samotności pomyśleć, powspominać, popłakać sobie...
Dziękuję Kochani, że jesteście...

Rodzice z pewnoscia, podobnie jak my wszyscy - martwia sie o Ciebie :roll:

Mysle, ze dobrze, ze nie jestes teraz calkiem sama - potrzebujesz pomocy bo wszystkie te objawy, ktore opisalas swiadcza chyba o silnej nerwicy
Trzymaj sie Aniu - oby czas z dnia na dzien przynosil Ci ukojenie i spokoj...

Hakito kochana!
Płacz ! Płacz, tak ja ja teraz płaczę! To pomaga !Troche sie wstydze przed moją rodziną...
Najważniejsze,ze Twoje CUDO nie cierpi. A Ty przecież dasz radę!

Hakita pisze:Nie wiem, co napisać...
Jak znaleźć tutaj jakieś słowa, nic nie pasuje...

No właśnie nic... próżnia.
[']
Bądź dzielna - show must go on.

Hakitko ile siły płacz to troszkę pomaga,ja dziś wyłam bo wszystko staneło mi przed oczami :cry:

czytając tu posty innych.

Aniu,moje ciepłe myśli są przy Tobie kochana ...

Jest mi równie ciężko jak Tobie, choć Zulka znałam tylko ze zdjęć i Twoich opisów a pokochałam go całym sercem.

Za wspaniały charakter, za jego pazur, za indywidualność, za piękne wąsiska, zielone oczy, białe skarpety, za to, że tylko TY mogłaś go wziąć na ręce i przytulić ...

Trzymaj się Aniu i wracaj do zdrowia ...

Kacperek [*] 02.12.2016 r.

Aniu, dobrze, że są przy Tobie rodzice, bo samotność pogłębia depresję. Nie muszą być w jednym pokoju, ale świadomość, że są za ścianą daje poczucie ,że w razie potrzeby masz wsparcie.
Aniu Kochana, przytulam i jestem z Tobą............

zaglądam z nadzieją i prośbą...zadbaj o siebie Hakito...
Zulusek nie chciałby Cię widzieć chorej i przygnębionej, bo myślę, że patrzy na Ciebie tymi swoimi zielonymi oczyskami...i bardzo się martwi :cry:

odezwij się do nas...jak dasz radę...martwimy się i my :cry:

Nie wiem co napisac..., znam ten ból rozstania z ukochana istotka. Strasznie wspolczuje :cry:

Zulusiu byłeś największą miłością mojego życia...

Kto przegląda forum