Kot będzie kolejnym gadżetem ?!

*anika* pisze:ja mimo wszystko nie zaryzykowałabym wyrzucenia mojego tymczasa na ulicę, albo w najlepszym przypadku zwrotu do mnie i kolejnego stresu związanego z porzuceniem...

Lepiej zwrocic niz wyrzucic, zwrot jest w umowie adopcyjnej. Zwroty sie zdarzaja, niestety ale to mniejsze zlo.

Wydaje mi się, że nie ma co generalizować. Moja osobista, rodzona siostra ze szwagrem postanowili kupic sobie boksera (bo kiedyś mieli, lubią tę rasę itd). Z hodowli chcieli. Argument ich był taki, że pies z hodowli to gwarancja zdrowia, nie będzie chorował tak jak taki niewiadomego pochodzenia, będzie może lepiej ułożony itd. No generalnie w tym stylu. No i z hodowli - taki lans. Jak przekonywałam ich do pieska ze schroniska, że to są wdzięczne psiaki, albo z dogomanii - tyle jest tam wychuchanych, potrzebujących domu. Nie - argument główny był taki, że mają troje dzieci i woleliby bardziej "pewnego" psa. Poklóciłam się z nimi aż o to - że są gadżeciarze powiedziałam i że jestem ciekawa co będzie jak piesek okaże się chorowity i nie taki idealny.
No i....piesek jest, ma kilka miesięcy, rodowodowy, śliczny. Od razu zacząl niszczyć ich cudne mieszkanie, a na dodatek pojawił mu sie guz na głowie z podejrzeniem nowotworu (na szczęscie był to ropień i juz wyleczony), i na domiar złego ma na wszystko alergię - ostatnio po pobycie na działce i kontakcie z ropuchą spuchł niemożebnie i na sygnale jechali do weta.

I...nic. Taka ich decyzja była, teraz naprawiają szkody, jeżdżą po wetrynarzach, kupa kasy, zmartwień i trosk oraz czasu. Ale nigdy nie usłyszałam od nich słowa wkurzenia. Tylko słowa pełne miłości, troski i zaniepokojenia. Są z psiakiem na dobre i na złe. Więc chciałam tylko nadmienić, że poczatkowe nadzieje na mniej problemowy "model" zwierzaka nie przekreśla wcale właścicieli i nie determinuje z góry ich zachowania w razie problemów.

Edit: a propos rady wydzwaniania po hodowlach. Rzeczona moja siostra wraz ze szwagrem, jak wspomniałam, mieli podejrzenie nowotworu u tej suni. Do czasu wyników biopsji była obawa. Powiedziałam, im, że z tego co wiem, to warto zadzwonić do hodowcy. Zadzwonili, a hodowca: aha. I koniec, szybko zakończył rozmowę, bez oznak zaciekawienia czy tez niepokoju. Nigdy tez już nie próbował dowiedzieć się o wynik biopsji, ani też nie prosił o taka informację. To było dla siostry szokiem w sumie. To tak a propos zarejestrowanych hodowli z tradycjami.

moś pisze:
*anika* pisze:ja mimo wszystko nie zaryzykowałabym wyrzucenia mojego tymczasa na ulicę, albo w najlepszym przypadku zwrotu do mnie i kolejnego stresu związanego z porzuceniem...

Lepiej zwrocic niz wyrzucic, zwrot jest w umowie adopcyjnej. Zwroty sie zdarzaja, niestety ale to mniejsze zlo.

No tak, ale po co zwiększać ryzyko zwrotu tymczasa?

Ja już wolę dłużej poczekać na dobry dom dla kota niż oddać go tam, gdzie ludzie mówią "ale kotek musi być spokojny! bo jak nie to oddamy!".

Magilaina pisze:Wydaje mi się, że nie ma co generalizować. Moja osobista, rodzona siostra ze szwagrem postanowili kupic sobie boksera (bo kiedyś mieli, lubią tę rasę itd). Z hodowli chcieli. Argument ich był taki, że pies z hodowli to gwarancja zdrowia, nie będzie chorował tak jak taki niewiadomego pochodzenia, będzie może lepiej ułożony itd. No generalnie w tym stylu. No i z hodowli - taki lans. Jak przekonywałam ich do pieska ze schroniska, że to są wdzięczne psiaki, albo z dogomanii - tyle jest tam wychuchanych, potrzebujących domu. Nie - argument główny był taki, że mają troje dzieci i woleliby bardziej "pewnego" psa. Poklóciłam się z nimi aż o to - że są gadżeciarze powiedziałam i że jestem ciekawa co będzie jak piesek okaże się chorowity i nie taki idealny.
No i....piesek jest, ma kilka miesięcy, rodowodowy, śliczny. Od razu zacząl niszczyć ich cudne mieszkanie, a na dodatek pojawił mu sie guz na głowie z podejrzeniem nowotworu (na szczęscie był to ropień i juz wyleczony), i na domiar złego ma na wszystko alergię - ostatnio po pobycie na działce i kontakcie z ropuchą spuchł niemożebnie i na sygnale jechali do weta.

I...nic. Taka ich decyzja była, teraz naprawiają szkody, jeżdżą po wetrynarzach, kupa kasy, zmartwień i trosk oraz czasu. Ale nigdy nie usłyszałam od nich słowa wkurzenia. Tylko słowa pełne miłości, troski i zaniepokojenia. Są z psiakiem na dobre i na złe. Więc chciałam tylko nadmienić, że poczatkowe nadzieje na mniej problemowy "model" zwierzaka nie przekreśla wcale właścicieli i nie determinuje z góry ich zachowania w razie problemów.

Edit: a propos rady wydzwaniania po hodowlach. Rzeczona moja siostra wraz ze szwagrem, jak wspomniałam, mieli podejrzenie nowotworu u tej suni. Do czasu wyników biopsji była obawa. Powiedziałam, im, że z tego co wiem, to warto zadzwonić do hodowcy. Zadzwonili, a hodowca: aha. I koniec, szybko zakończył rozmowę, bez oznak zaciekawienia czy tez niepokoju. Nigdy tez już nie próbował dowiedzieć się o wynik biopsji, ani też nie prosił o taka informację. To było dla siostry szokiem w sumie. To tak a propos zarejestrowanych hodowli z tradycjami.

po kiego grzyba na siłę wykłócać się o to,że powinno się brać psa ze schroniska,skoro alternatywą nie jest pies z pseudo

?
szczerze?

Koszmaria pisze: po kiego grzyba na siłę wykłócać się o to,że powinno się brać psa ze schroniska,skoro alternatywą nie jest pies z pseudo ?
szczerze?

Bo w tym przypadku głownym argumentem było to, że pies z hodowli daje większa pewność bycia zdrowym, bezproblemowym, ułozonym. Podobnie jak u Państwa, którzy sa bohaterami tegoż wątku (no poza tym, że ładny i rasowy). I ja się z tym nie mogłam zgodzić. Widać miałam rację. Niemniej jednak bardziej próbowałam przekonać niż wkłócać się, bo tak czy inaczej jestem z moja siostrą w nadzwyczaj dobrych stosunkach i jesteśmy najlepszymi przyjaciółkami. Chciałam ją przekonać, że to nie jest słuszny argument. Przekonała ją później nastała rzeczywistośc i suma sumarum przyznała mi rację.

Magilaina, nie mogę się z Tobą zgodzić.
Zwierzę z dobrej hodowli po prostu ma większe szanse na to, że będzie zdrowsze, lepiej zsocjalizowane i ułożone. Nie ma za sobą traumatycznych przeżyć, nie zaczęło swojego życia od niedożywienia i chorób, od urodzenia ma kontakt z człowiekiem. Pod tym względem Twoi znajomi mieli po prostu rację.
Co nie oznacza, że rasowe zwierzę nigdy nie zachoruje, nigdy nic nie zniszczy i nigdy nie nasika w domu.

Czasami chodzi o podstawy...
Np niezabezpieczone okna w domu na 2 piętrze.
-A jak spadnie? - pytam
-To się nauczy- słyszę odpowiedź.
-Tylko, że już nie będzie żył...
- No to trudno.

seidhee pisze:Magilaina, nie mogę się z Tobą zgodzić.
Zwierzę z dobrej hodowli po prostu ma większe szanse na to, że będzie zdrowsze, lepiej zsocjalizowane i ułożone. Nie ma za sobą traumatycznych przeżyć, nie zaczęło swojego życia od niedożywienia i chorób, od urodzenia ma kontakt z człowiekiem. Pod tym względem Twoi znajomi mieli po prostu rację.
Co nie oznacza, że rasowe zwierzę nigdy nie zachoruje, nigdy nic nie zniszczy i nigdy nie nasika w domu.

dokładnie.
za rok będę mieć psa-chcę z psem zrobić PTI i IPO,spróbować sił w aglity albo w obedience,i chodzić z psem na długie spacery-w takim wypadku,kiedy mam sprecyzowane,co chcę od psa[tak jak Twoi krewni!] też będziesz mnie namawiać na schorowanego starszego psa ze schroniska?
kiedy człowiek ma wymagania wobec psa czy kota,większe od 'ma mieć futro i ładnie wyglądać' to nie można mu wciskać na siłę czegoś,czego nie chce

Uważam ,że te opowieści o "suuuuper psach/kotach z rodowodem" to wytwór niektórych hodowców.Ja szukając kota miałam okazje odbyć wiele rozmów i często zdarzało się ,że hodowca powiedziałby i obiecał wszystko byleby kota kupić.Ktoś kto miał wcześniej kota/psa wie ,że część tych opowieści to tylko pobożne życzenia, ale dla kogoś kto nabywa psa/kota po raz pierwszy to może być jedyna słuszna racja(bo przcież hodowca to profesjonalista,koty mają rodowód,no przecież wie co mówi :roll:

).I potem krążą opowieści że koty/psy z rodowodem nie chorują, nie niszczą, nie miauczą/szczekają czy co tam jeszcze :wink:

KOTEK1988 pisze:I potem krążą opowieści że koty/psy z rodowodem nie chorują, nie niszczą, nie miauczą/szczekają czy co tam jeszcze

I moje ulubione: "koty tej rasy nie uczulają" :evil:

Choć tego typu opowieści to domena pseudo, wystarczy przejrzeć ogłoszenia... Najlepsi byli chyba tacy, co pisali, że ich "ragdolle" mają taką cechę genetyczną, że nie umieją wskakiwać na meble :evil:

(Może i nie umiały, ale to się raczej kwalifikuje na wizytę u weta...).

Ale to jest ekstrema. Fakt jest taki, ze zwierzeta z dobrych hodowli powinny miec pewna gwarancje, jesli tak mozna to okreslic. I jedno jest prawie pewne: ze ludzie ktorzy chca miec psa czy kota rasowego nie wezma ze schroniska i tyle.

A dlaczego ludzie którzy chcą mieć zwierze rasowe za nic nie chcę takiego ze schronu ? Dlaczego nawet nie rozważają takiej ewentualności ? Pytam tak czysto z ciekawości, a nie z pretensją, że każdy musi mieć bidę w domu.

Nie mówię też, że mają zaraz brać zwierze chore, z defektami czy jakieś takie co im wizualnie nie odpowiada.

Bo jesli chca miec kota danej rasy, o danym wygladzie ,o mniej wiecej znanym temperamencie charakterystycznym dla danej rasy to beda go mieli.

moś

Ja do dziś pamiętam jak sąsiedzi obok adoptowali-od wolontariuszki słodkiego malutkiego pieska- pani zapewniała ,że psiak będzie malusieńki (podobno przy interwencji widziano rodziców)co najwyżej do kolana.I był póki nie urósł :lol:

Ostatecznie był troszkę większy od bernardyna :lol:

Hm, ale chyba u psów da się oszacować wielkość, wiadomo, że nie co do centymetra, ale grubość łap wiele mówi, nie wierzę, że ten szczeniak był drobniuteńki, z małymi łapkami i nagle takie byczysko wyrosło

.

Kot będzie kolejnym gadżetem ?!

Kto przegląda forum