Malg0s1a pisze:Och te moje pociechy. Normalnie w ciągu paru dni zakociłam się w 100%. Nie mogę się pozbierać, ani w domu, ani w pracy. Ciągle się wszędzie spóźniam, bo niczym wyjdę muszę jedną i drugą ślicznotkę wyściskać, wybawić i wytarmosić. Nie wiem jak mogłam do tej pory żyć bez kotaWczoraj byłam z dziewczynami u weta na pierwsze szczepienie (3). Byłam normalnie w szoku. Za pierwszym razem przy odpchlaniu, dziewczyny o mały włos nie rozszarpały pana doktora i o mały włos nie zdemolowały gabinetu. Wczoraj - anioły
Koty nauczyły się:
1. kiedy je wołam na puszkowe jedzenie. Przybiegają i miałkom nie ma końca, dopóki nie dossają się do misek.
2. że jak nad ranem będą podgryzać moje stopy, to w końcu wstanę i im dam jeść.
3. że jak rozpędzone wskoczą na kapcia, to mają cudną deskę surfingową (fal tylko brak).
4. że na suszarkę do bielizny świetnie się można wdrapać
5. że jak już się wdrapie, to można ściągnąć świetną zabawkę w postaci np. bluzki
6. że jak już się ma bluzkę to można:
a) z nią fantastycznie biegać, po cały domu trzymając ją w zębiskach i ciągle potykając się o nią
b) zawijać się w nią drapiąc i podgryzając
c) ślizgać się równie dobrze jak na kapciu
d) pod koniec zabawy bluzka zmienia kolor, z czarnej robi się fantastycznie szara i ma ferfocle, które też służą świetnej zabawie.
eh....
Ja natomiast uczę się pilnie jednej tylko rzeczy: CIERPLIWOŚCI.
Widzę, że dokładnie jak moje kociska, z tą różnicą, że moje zawsze punkt 6 siadają pod moim łóżkiem i zaczynają miauki, jęki i inne śpiewy bylebym tylko wstała i dała coś do jedzenia:) Ah te koty:) Nie wyobrażam sobie teraz domu bez nich:)
Ale super, że małe tak szybko się przyzwyczaiły, tak się cieszę!
Oh widać że koteczki bardzo się kochają 
Od samego początku wiedziałam, że moja Mama to kociara, zwłaszcza po tym jak przychodziła do mnie i najpierw witała się "ze swoimi kochanymi koteczkami", a dopiero potem ze mną 
Mama zamiast na dzień dziecka tobie będzie kupować prezenty kitką 
kocurku 
Myślałam że Paulina to kocica