Pancerni i Marysia

[Sigrid]

Jak mozna zastawiac takie g... pulapki na Cesarzowa ??

No właśnie I skąd niby Jej Cesarska Mość ma wiedzieć, że ma świecie to nie tylko motylki ale i g... się trafia

[Inka]

No właśnie I skąd niby Jej Cesarska Mość ma wiedzieć, że ma świecie to nie tylko motylki ale i g... się trafia

Teraz juz wie(my)

[Mysza]

/.../ i jesli ktos chce duuzych problemow, to niech glosno powie przy mnie: motylek

Nic nie powiem.

[Inka]

Marysienskiej odbija jesiennie.
Jest to fakt stwierdzony przez Zaloge, ktora musi znosic rozne zapedy Marysi, wielkodusznie przygarnietej przez Cesarzowa i Niedzwiadka.
Najnowszy pomysl tej niewdziecznej istoty to ograniczenie swobodnego przemieszczania sie kocich ogonow miedzy pokojami.
Otoz w progu salonu, gdzie do tej pory nie bylo nic, zadna zapora, tylko luk i swieze powietrze, nagle pojawilo sie cos dlugiego i zielonego
Konsternacja wtargnela w okragle lebki i takiez dupki kocich: Marycha barykaduje sie przed swiatem, co tu robic?! Zostac z nia w tych okopach, czy zajac pozycje w okolicach kuchni?
Tutaj sa miski, tam jest cieplo i rece do miziania...dlaczego ta kobieta wystawia nas na takie proby?
Mimo wymownego wywracania slepkami, zielona barykada zawisla w progu na dobre. Po wstepnych ogledzinach okazalo sie rowniez, ze ta barykada slaba jakas: jak na nia naprzec nosem, to faluje i odsuwa sie, i radosny koci pychol laduje sie do salonu.
Zaloga z pelnym wczuciem sprawdzala jakosc i wlasciwosci Zielonej cale niedzielne popoludnie, biegajac na nia z rozpedu, atakujac ja wprost i z ukosa, czolgajac sie pod nia, albo, w przypadku Misia, taranujac kuprem , po czym zgodnie stwierdzono, ze z Zielona da sie zyc.
Jak przez nia przejsc z podniesionym ogonkiem, to kladzie sie miekko na karku, i kot przyozdobiony przez pol pokoju.
Mozna tez sie przyczaic za Zielona, i poczekac, az Michu bedzie wracal od misek, a wtedy rzucic sie na niego na barykadach, az mu ogon stanie "na szczotke"
Mozna sie tez przyczaic pod nia, lekko wsuwajac lebek do salonu tuz przy podlodze, z Zielona na uszach jako kamuflaz, i brzydko zerkac na Misia w fotelu, az go szlaczek trafi i da sie sprowokowac do gonitwy.
Rownie zabawne jest nagrzewanie sie przy kominku, a nastepnie leniwe czolganie pod Zielona i padanie jak szmaciana lalka na zimne kafle w przedpokoju.
A najlepiej podzielic sie terenem, i walczyc "na granicy", czyli pod Zielona, odpowiednio ja tarmoszac w ferworze walki, az Marysia podskakuje i piszczy ze strachu o te zielona szmate.
A niech piszczy, histeryczne stworzenie, jak taka z niej antykocia projektantka wnetrz

[zuza]

Nie daj sie niecnotom

[smilla]

[moni_citroni]

[zołta]

ależ się uśmiałam, aż Czajnik się obraził i zszedł z kolan

[Myszka.xww]

[Wojtek]

Inko, pójdziesz na tę wystawę: http://forum.miau.pl/viewtopic.php?t=19277 ?

Może opiszesz nam, jak to się odbywa "na dalekiej północy"?

[Anja]

Inus, zielony to kolor nadziei. Jest nadzieja, ze Marycha madrzeje i uspokoi sie pod dobroczynnym wplywem Zalogi, a kto wie moze przyjdzie z czasem Zielona potarmosic zebami

[Hana]

Moim zdaniem, Marysia powinna wziąć nożyczki w łapkę i skrócić Zieloną. Jak jeszcze za długa - znów skrócić. I znów. Gwarantuję, że po kilku iteracjach Załoga straci Zieloną zainteresowanie.

[Inka]

Niemozliwe jestescie, zero zrozumienia dla marysinskich wzlotow i upadkow

Wojtku, to sobota i niedziela.
Jesli tylko bede mogla, pojde zobaczyc i zdam relacje

[Wojtek]

Wojtku, to sobota i niedziela.
Jesli tylko bede mogla, pojde zobaczyc i zdam relacje

Fajnie

[Inka]

Nastal czas zgrozy tudziez prob psychicznych.
Do somsiada pod nami wprowadzil sie PIES. Prawdziwy!

Zaloga zostala porazona tym nieszczesnym faktem pewnego listopadowego przedpoludnia, kiedy szpiegowala przez okno w kuchni, w leniwym zwisie na parapecie... nagle zza węgła wylonil sie ON, merdajac ogonkiem i tratujac kocie wlosci pod oknem, w poszukiwaniu miejsca na sioo.
Zaloga w pion, ogony w szczotki, dwie warczace lwie paszcze przyklejone do szyby, i grube odwloki sparalizowane strachem.

Po pierwszym szoku Zaloga przeszla w trybie blyskawicznym nastepujace fazy traumy: niedowierzanie zaprzeczenie bunt rezygnacja pogodzenie jedzenie.
Przez pierwsze dni Zaloga zrywala sie na bacznosc przy najmniejszych oznakach psiej obecnosci tuz pod nami. Nastepnie, przy pomocy blyskotliwej dedukcji, Zaloga odkryla, ze podloga oddziela ja od wroga i spelnia zadanie takie, ze pies moze sobie szczekac ile chce, a im i tak moze naskoczyc, bo tu na gorze sa u siebie w domu, i nie bedzie pies plul im w twarz

Pies okazal sie stworzeniem spektakularnie reagujacym na wszelkie aspekty swego psiego zywota, ktore to aspekty glosno relacjonuje nam przez podloge o kazdej porze dnia i nocy. Ale Zalogi juz to nie rusza - strzygna leniwie uchem, warkna dla przyzwoitosci, rutyna po prostu
Do czasu, kiedy trzeba przejsc obok drzwi, za ktorymi czai sie paszcza Lewiatana, a przejsc tamtedy trzeba, w drodze na podworko, bo przeciez trzeba codziennie wyszpiegowac, gdzie pies chodzil, co robil, jakie sioo, i w ogole - sluzba nie druzba, trzeba byc na biezaco na swoich wlosciach.
No i przy drzwiach psa, Lew zwany Misiem, zamienia sie w szalik Marysi, zapinany na rzepy Ale kiedy tylko miniemy strefe zagrozenia, Misio czyli lew z powolania, pedaluje mocno konczynami, i wola Marysi w ucho: "zestaw mnie szybko na podloge, ale juz zaraz, bo pudru mi robisz!", poczym sprezystym ("sprezysty" to w przypadku Misia termin umowny), krokiem dopada drzwi wyjsciowych. Za nim jak na sprezynkach, popyla szalik nr 2, czyli Sissi.

Zwyczajowe czajenie sie w progu, wąchanie deszczu, dumanie wyjsc czy nie wyjsc, przeszlo do historii. Zaloga wypada jak z procy, niezaleznie od warunkow atmosferycznych, ale nie ma to nic wspolnego z obecnoscia psa za wiadomymi drzwiami, tylko dlatego, ze Zaloga zaczela nowe i lepsze zycie

Jezeli pies zostanie wyprowadzony w czasie, kiedy Zaloga zazywa swiezego powietrza, od razu kieruje me kroki za smietnik, bo tam siedzi Misiolek, nie ze strachu bynajmniej, tylko z potrzeby serca. Nastepnie, przyodziana w czarny szalik na rzepy, udaje sie do autka, i półleżąc na mokrym asfalcie, negocjuje z szalikiem nr 2, ktora rowniez sie nie boi, tylko pilnuje naszego dobytku oraz z potrzeby serca zapoznaje sie z konstrukcja podwozia.
Nastepnie, opatulona kotami, wracam do domu, podczas gdy piesek spoglada za nami zdziwiony, i z letka szarpie sie na smyczy, nieswiadomy faktu, ze te dwie szczotki wystajace z mojego karku, to nie kocie ogony, tylko awansowana bron laserowa