Kiedyś była mainecoonem... [*]

Podczytywałam wątek i cieszyłam się bardzo, że idzie ku dobremu.
Dzisiejsza wiadomość dobiła mnie :crying:

Bunieczko, śpij spokojnie[*]

Winna Wam jestem parę słów o ostatnich dniach Buni.

Jak już pisałam, po kilku optymistycznych dniach w piątek w południe dostałam wiadomość, że Bunia słabnie - mniej chodzi, częściej poleguje. Późnym wieczorem w sobotę dowiedziałam się, że w ogóle przestała chodzić, a nawet stanie sprawia jej kłopoty. Nadal jednak jadła, prosiła o głaski i mruczała. Dziś rano dr Olga zastała ją leżącą bezwładnie na boku, praktycznie bez kontaktu. Wspólnie zdecydowałyśmy, że trzeba pomóc jej odejść. Pan Andrzej pochował jej biedne, umęczone ciałko.

Myślę, że Bunię dotknął syndrom kota, dla którego ratunek przyszedł zbyt późno. Po kropłowkach, transfuzji, sterydach i antybiotykach, nakarmiona najlepszymi przysmakami, odzyskała na chwilę siły i chęć życia. A potem, czując, że jest bezpieczna i szczęśliwa, przestała walczyć. Była zbyt słaba, żeby przełamac kryzys.

Żegnaj Buniu....

Buniu już nie cierpisz :cry:

Buniu.. szerokiej drogi koteczko..

Żegnaj koteczko :cry:

Strasznie mi przykro, Basiu

[*]...

Bungo, dzięki Tobie Bunia odzyskała te siły i chęć życia. Dzięki Tobie poczuła się bezpieczna i szczęśliwa. Gdyby nie Ty, odeszłaby w poczuciu, że nikt jej nie kocha, nikomu na niej nie zależy. To byłaby straszna śmierć. Ty dałaś jej miłość, opiekę, ciepło. Nie mogę nic więcej napisać, bo łzy zalewają mi oczy.
Dziękuję Bungo, że jesteś, że są na świecie takie wspaniałe osoby, jak Ty :1luvu:

Przykro mi. Cały czas wierzyłam...[`]

bulba pisze:Bungo, dzięki Tobie Bunia odzyskała te siły i chęć życia. Dzięki Tobie poczuła się bezpieczna i szczęśliwa. Gdyby nie Ty, odeszłaby w poczuciu, że nikt jej nie kocha, nikomu na niej nie zależy. To byłaby straszna śmierć. Ty dałaś jej miłość, opiekę, ciepło. Nie mogę nic więcej napisać, bo łzy zalewają mi oczy.
Dziękuję Bungo, że jesteś, że są na świecie takie wspaniałe osoby, jak Ty

Dokładnie tak Bungo - Basiu ,jak doczytałam imię, ta kicia DZIĘKI TOBIE :1luvu:

doznała chociaż trochę szczęśliwych chwil,wiedziała jak się żyje jako szczęśliwy kot.I na pewno zza TM Ci pomoże,nie wiem jeszcze jak,ale na pewno Ci pomoże

I jak zwykle zgodzę się z tym co pisze bulba
Szkoda,że bliżej nie mieszkam,bym CIe :1luvu:

osobowiście wyściskała

A tak wierzyłam, że jej się uda... Żegnaj Buniu, za TM już nie cierpisz... [']
Trzymaj się Bungo. Dzięki Tobie i pani wet kicia mogła być szczęśliwa choć przez ostatnie dni swojego życia.

Bardzo bardzo smutno..Bungo, sciskam.

Bardzo, bardzo mi przykro...
Przeczytałam dopiero teraz całość i to, jak walczyliście o życie Buni jest niesamowite!
Dobrze, że spotała na swojej drodze takich ludzi...
Dobrze, że odeszła czując się bezpieczna...

Śpij kocinko spokojnie... [*]

Tak mi przykro :crying:

Miałam nadzieję...

Jednak też wierze, że miała dobrą śmierć i dobry koniec życia, dzięki wam...

» Nie maja 29, 2011 21:37 Re:

Dziękuję za to, że myśleliście o Buni, że wspieraliście ją przez te kilka ostatnich dni jej życia.
Dziękuję za pomoc i oferty pomocy, za to, że byliście.
Dziękuję dr Oldze - także za łzy, z którymi powiedziała mi o stanie Buni.

Ale najbardziej chciałam podziękowac tym setkom wspaniałych osób, które uratowały - lub starały się uratować - setki takich kotów, jak Bunia. Do tej pory podziwiałam je z całego serca, ale rozumiałam tylko teoretycznie. Dopiero teraz zdałam sobie sprawę z ich heroizmu i poświęcenia. Dotąd nie wiedziałam, ile kosztuje walka o kocie życie, jak wyczerpuje, jak wypala. Mi "zdarzają" się jakieś kocie nieszczęścia. One/oni - szukają ich po krzakach, piwnicach, w menelskich melinach, w schroniskach.

Dzięki Wam, że jesteście, wspaniali Ludzie.

Kiedyś była mainecoonem... [*]

Kto przegląda forum