Oswajanie dzikuna z Koterii. Jest postęp - po latach :)

Jana pisze:Miło się czyta ten wątek Jak to dobrze, że zechciałaś wziąć Żabcię, ma dziewczyna szczęście

Kiedy widzę, jak Żabcia się wygłupia, to wierzyć mi się nie chce, że to poważna, odpowiedzialna mama, która tak ładnie wychowywała swoich chłopaków

Byłam dzis w odwiedzinach u Żabci.

Kotka nie podeszła do mnie , tylko z daleka z kanapy była obserwacja mojej osoby.
Jednak po kilkunastu minutach nastapiła zabawa wędką ,którą jej machałam, oczywiście tez bawił się z nami zazdrosny Szkrabek i Gapcia.
Żabcia jest bardzo spokojną koteczką i ma fajne umaszczenie.
Siostry cmentarniaczki - dziczki, oczywiście pochowane w głębokie zakamarki.

Żabcia wczoraj podczas wizyty meggi zachowywała się wzorowo. Jej śmiałość do zabawy udzieliła się i Szkrabkowi, oboje popisywali się na drapaku, skropionym świątecznie walerianą.
Potem było codzienne głaskanie i zabawa, chętnie też dwa razy pozwoliła się uczesać.

Żabcia coraz śmielsza. Codziennie głaskana, czesana, bawiona, o kulinarnym dogadzaniu nie wspominając. Odruchy uciekania przy nagłych zbliżeniach coraz słabsze. Kotka już wie, że nie musi się bać, że niepotrzebnie się usuwa, no ale przezwyciężenie odruchów musi potrwać, bo to podświadoma reakcja. Dopóki w pełni mi nie zaufa i nie będę jej mogła brać na ręce, nie przewiduję żadnych akcji, które by tym zaufaniem zachwiały.
Szkrabek wylizywał wczoraj Żabci uszy z takim baranim zachwytem, jakby to było podogonie :mrgreen:

Żabcia właśnie pląsa w wiosennym słońcu. Słyszę te łomoty przez ścianę, z drugiego pokoju :mrgreen:

jak dobrze czytać o takich postępach

przede mną jeszcze dłuuuuuuuuga droga do zdobycia zaufania

łomoty...przy pląsie
a pląsa sama :wink:

puszatek pisze:a pląsa sama

W towarzystwie pląsa, siostrzyczek wagi ciężkiej. Żabcia już wie, na co stać Gadułkę i gdy ta skacze od tyłu na fotel, to Żabcia wieje, bo pamięta, że fotel pod Gadułką wywala się na plecy :mrgreen:

Myślalam, że Żabcia zlekceważyła ten raz, kiedy o mało nie została przygnieciona, ale nie - wyrobiła sobie nowy odruch.

Wczoraj po raz pierwszy pogłaskałam Żabcię, kiedy sobie spała na tapczanie. Nie zerwała się w popłochu, jak dotąd bywało. To co innego niż przy zabawie, kiedy kotce przynajmniej się zdaje, ze panuje nad sytuacją. To już początek większego zaufania.

Wczoraj koty dostały pudło...

A tu Żabcia w ulubionym miejscu popołudniowego relaksu

Twoja cierpliwość i spokój zdziałały cuda

tak dużo osiągnęłaś...
Żabcię już poznaję, to czarne futro... w pudle - to Szkrabek :?:

a za Żabcią kto :?:

i kto jeszcze z Wami mieszka :?:

widok z okna ma świetny

To drugie z dużą ilością białego, to Psotka, siostra Gadułki.
Stan sprzed przyjścia Żabci opisałam na wątku sióstr cmentarniaczek (viewtopic.php?f=1&t=82841):

mziel52 pisze: Sob Lis 06, 2010 19:24
W zeszłym miesiącu niepostrzeżenie minęły siostrzyczkom dwa lata w moim domu.

W tym czasie straciliśmy nerkowego Kicka (wrzesień 2009), a ostatnio, w końcu sierpnia najstarszą Belunię, która miała dużego nieoperacyjnego guza na nerce
Została czwórka: 11-letnia Gapa

i szalona trójka: siostry i Szkrabek. Gadułka domaga się pieszczot, natomiast Psotka niby też, ale z dystansu. Kiedy do niej przemawiam, wtedy wije się z rozkoszy na podłodze - i ta forma najlepiej jej pasuje. Szkrabek stanowi parę z Gadułką - w każdym sensie
Po raz pierwszy od 3 lat nie muszę codziennie robić kroplówek, podawać leków ani pilnować diety; dzięki temu udało mi się kontrolować lepiej jedzenie pozostałych kotów i nieco odchudzić Gapę, której teraz zaczyna się udzielać chwilami zabawowy nastrój młodzieży, a na nowym drapaku okupuje sam szczyt. Posłanka zakupione latem wszystkie mają w pogardzie

przeczytałam wątek sióstr cmentarniaczek...
jesteś wspaniałą kobietą
z sercem przepełnionym miłością
podziwiam Ciebie i ludzi do Ciebie podobnych

Nie przesadzaj :wink:

Wiele tu lepszych ode mnie. Nie potrafię oddać kota, toteż nigdy nie będę dt i muszę się ograniczać w naborze

to tak jak ja :cry:

kot, który przychodzi do mnie do domu po prostu...
w nim zostaje
zupełnie nie nadaję się na DT,
dobrze, że mam jakieś resztki rozumu :wink:

które powstrzymują mnie przed następnym
ale za to jakie dostaję wspaniałe koty :1luvu:

choćby Kacperek, bure cudeńko :lol:

już po wyjściu Heni...
zastanawiałam się: jak ja mam go oddać :?:

czy biały miś Belfaścik, z łapką w gipsie w schronie
już pierwszej nocy ukradł nam serca...
i malutka dzikuska Melka, kolejny "tymczas"
kto by miał tyle cierpliwości do niej i jej strachu
czyli jest już szóstka futrzaków
już po czwartym białym misiu, powiedziałam: dość
mimo to cieszę się, że ta dwójka i Melka i Kacperek są z nami :1luvu:

Właśnie, ja też ani przez moment nie żałowałam nigdy decyzji o wzięciu kota. Choć ze względu na stosunki w stadzie warto czasem się zastanowić. :wink:

Wszystkie koty trzeba traktować równo, żeby nie czuły się pokrzywdzone. Wygląda, że Kacperek wydziela pozytywne fluidy i korzystnie wpłynął na pozostałe futra.

Żabcia się nie posunęła dalej w oswajaniu. Powtarzam "stałe fragmenty gry" i czekam na stopniowe przyzwyczajenie.

Oswajanie dzikuna z Koterii. Jest postęp - po latach :)

Kto przegląda forum