katalotka pisze:na szczescie w mojej miejscowosci nie ma bezdomnych kotow, sa kotki sterylizowane lub na hormonach, oczywiscie, ze moze moj kolega wedrowac gdzies dalej, ale w takich miejscach jak nasze na szczescie nie widac zaglodzonych i umierajacych kotow, bo ludzie przygarniaja je i dokarmiaja, jezeli nawet nie trzymaja ich w domu to mieszkaja w pomieszczeniach gospodarczych np. komorkach, pralniach, piwnicach i tam sa dogladane, to nie wielkie miasto gdzie nikogo nic nie interesuje, tu ludzie sa nauczeni, ze kolo nogi kreci sie zawsze jakis zwierzak, czy to kot czy pies, czy i jedno i drugie
Katalotko - być może istnieją takie idealne miejsca, o których piszesz. I być może, że za dużo się naczytałam albo mam za dużą wyobraźnię… Ja jednak wiem o innych miejscach, o takich, gdzie nadmiar populacji załatwia się w prosty sposób: topienie żywcem osesków bądź bardziej bezpośrednio – łopatą. Bo i o takich rozwiązaniach słyszałam. Właściciele kocurków rzeczywiście mają mniejszy problem, a właściwie w ogóle go nie mają: kot nie przyniesie im do domu małych kociąt. I o ile gospodarz/właściciel posesji będzie patrzył życzliwym okiem na małe kocięta z pierwszego miotu i pozwoli im na egzystowanie w ramach obejścia jego domu, to nie wierzę, że tak będzie z miotem następnym. Każdy następny miot, to będzie problem, który każdy „załatwi” sobie w sposób dla siebie dostępny. Jak myślisz, ilu z tych ludzi będzie szukało kotom domy? Ile z tych kociąt przeżyje? Czy to nie jest ból i cierpienie?
W ubiegłym roku córki były na wsi właśnie. Choć to nie była taka tzw. „wiocha zabita dechami”. Pełno było tam kotów. Porobiły zdjęcia. Żal patrzeć. Wszystkie jakieś chorawe, maluchy z chorymi oczami, nosami itd. Np. ta kotka:
Nie wiem czy wysterylizowana. Wątpię. A jeśli nie, to nie wyobrażam sobie, jak znosi kolejne ciąże i porody.
Katalotka nie piszę tego, żeby Ci dokuczyć. Temat kastracji/sterylizacji w ogóle jest wciąż w naszym społeczeństwie sporny. Ale po prostu szkoda mi tych zwierząt. Twój akt dobrej woli czyli wykastrowanie Kocurka nie zbawi świata. Wciąż będą się rodzić niechciane. Ale zawsze to ileś miotów mniej, ileś mniej cierpienia. Oczywiście, nie mówię, że wszystkie od razu cierpią , umierają. Ale niestety znaczny procent. Niektórzy nazywają to selekcją naturalną.
Pozdrawiam Cię Katalotko, nie złość się na mnie, że się tak powymądrzałam
I wszystkim z tego wątku: pogodnych świąt
A Maszeńce nieustająco: kciuki za domek (piękne imię)
- jest ewidentnie ciemną, pręgowaną dymniaczką. Taką prawie czarnulką, ale ma biały podszerstek, który najwyraźniej przebija na "śliniaczku" pod szyją.
) była przerażonym kawałkiem drewna przez pierwszą noc.
- ale obiecuję, że w weekend wrzucę! 