czy Wy też czujecie sie jak MNIEJSZOŚĆ????

Wątek dla mnie! Małżeństwo przed 40, bez dzieci i bez szans na dzieci i bez telewizora :piwa:

Moha pisze:Dziewczyny! Takie czasy, że wszyscy ludzie myślący samodzielnie to outsaiderzy Ja mam i dzieci i koty i też uchodzę za dziwaka, bo dla odmiany nie mam telewizora

witam, brak telewizora to chyba największe dziwactwo w tym kraju a może i wogóle. Jak mówię komuś że nie mam telewizji (telewizor jeszcze stoi) to zwykle następuje jakieś takie.... jaaaak tooo nieeee masz, telewizor Ci się zepsuł? ...

. Po prostu jestem mniejszością i nie jest mi przykro z tego powodu

seidhee pisze:Nie

Nie mam dzieci, ale oprócz dzieci (i kotów) istnieje masa różnych rzeczy o których można rozmawiać i którymi można się w życiu zająć. Nasi znajomi przy okazji bywania u nas stwierdzają czasem "całkiem fajne te wasze koty", przy okazji dowiadują się o kastracji, widzą zasiatkowane okna, drapak, etc. i się doedukowują Ale płaszczyzną porozumienia nie są koty (ani dzieci).

Mam 2 koty, 1 psa, dwoje dzieci...i praktycznie zero osobiście znanych kociarzy :mrgreen:

. Za to wielu dobrych znajomych/przyjaciół o różnych pasjach i w różnych sytuacjach życiowych (po rozwodzie, przed rozwodem, z dziećmi, zaciążonych, bezdzietnych, zagorzałych singli i nieustatkowanych życiowo...). Za to każdy kto do nas przychodzi nabiera przekonania, że świat nie musi kręcić się wokół dzieci a koty są całkiem fajne. Nie czuję się outsaiderem.

Pierwszy raz zostałam outsiderką... gdy po maturze najpierw od razu nie poszłam na studia, a potem zaszłam w ciążę, jak pojawił się syn, to nikt z rówieśników nie miał dla mnie czasu i kontakty się urwały zupełnie.
A odkąd mam koty i dziecko, to wszyscy pukają się w głowę z politowaniem, zarzucają mi, ze dziecku krzywdę robię, że koty to choroby...
Ostatnio straciłam dwie koleżanki z roku, bo poszłam koty karmić zamiast z nimi pić... pomińmy męża, dziecko małe, to właśnie koty przeważyły.
A i znajomi boją się do mnie przychodzić.

I jestem z tego powodu rozgoryczona, czasami mniej, a czasami płaczę z tego powodu, ale to tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że koty nigdy mnie nie skrzywdzą, a ludzie...

Pisze dzisiaj do mnie taki pracowy znajomy na gg. To nie jest dzieciak - 40 lat, wykształcony. Do napisania do mnie sprowokował go mój opis "wszystkiego najlepszego, koty"

XX 17:56:01
wszystkie koty do pasztetu!~
Ja 17:56:08
uciekaj
Ja 17:56:20
brutalu
XX 17:56:20
gulasz z kotów!
XX 17:56:30
mufka z kota!
Ja 17:56:32
HAHA
XX 17:56:35
kocie futerka!
Ja 17:56:46
poszczuję na ciebie moje koty
XX 17:56:57
nie lubię sierściuchów... błe
Ja 17:57:19
cieszę się, że mi o tym mówisz
Ja 17:57:52
to wiele wniosło do mojego życia

Ja nie wiem - bez przerwy mnie to spotyka. Może zacznę zaczepiać ludzi i mówić im, że nie lubię dzieci???

babajaga pisze:Wątek dla mnie! Małżeństwo przed 40, bez dzieci i bez szans na dzieci i bez telewizora

....ale koty są...... :lol:

U mnie małżeństwo po 40 już od 17 III będzie, tv, 4 koty, dziecko w trudnym wieku, ale wątek też dla mnie. Mam 2 sąsiadki z kotami, zakocone niemiłosiernie, w pracy raczej mnie nie negują. Niektórzy mówią po prostu swoje zdanie, że oni by tak nie mogli, ale to ich prawo. Są jednak i tacy, którzy potrafią powiedzieć do mnie- " O! Jakbym tu wpadł z moim psem, to by porządek zrobił z tymi kotami" i to ma być śmieszne??? :evil:

Nie jeden raz to słyszałam, albo text, że mój kot jest okropny (a mam pięknego sfinksa), Czy ja im mówię, że ich psy są okropne, albo mają nie taki samochód, tapczan, okulary...... KULTURY TROCHĘ POLACY!!!

bardzo fajny wątek :ok:

Czasami wsród znajomych i rodziny czuję się już nawet nie jak mniejszość, ale jak zdrowo niezdrowa. Ponad 30tki, mąż, bez dzieci z wyboru i obecnie 4 koty - koszmar dla niektórych.
Jak umarła Kicia i wziełam najpierw jednego potem drugiego kota to rodzina mi w twarz powiedziała, że sfiksowałam :evil:

Moja odpowiedź na zaczepki jest jedna: żyję w zacofanym kraju, gdybym to, co robię dla kotów robiła dla ludzi nikt by nie miał pretensji i jeszcze by mnie wychwalano pod niebiosa, a że robię dla zwierząt to jestem walnięta :roll:

I nie wiem, czy też tak macie, ze spotykacie się z niezakoconymi, a oni sami prowokują rozmowę na tematy kocie, tak jakbyście nie potrafili rozmawiać na inne tematy. Zaś potem słyszycie, że to wy jesteście monotematyczni i nie da się z wami rozmawiać bo tylko ciągle o kotach :roll:

My też ok. 40.Z kotami, ale i z tv. :mrgreen:

Nie czuję się w mniejszości, mamy różnych znajomych, w tym bez kotów, bez dzieci, z kotami, z dziećmi, bądź z jednym i drugim.
Ale i są tacy którzy hmm..swoje myślą.Niemniej nie jest to jakoś bardzo odczuwalne i wpływające na nasze relacje. Podobnie jak w przypadku seidhee nie koty decydują o wzajemnych relacjach, rozmowach. A przynajmniej nie tylko. :kotek:

Chociaż czasem na fakt, iż mamy trzy koty, ktoś zareaguje-a po co wam tyle?? :mrgreen:

Da się żyć. :lol:

podoba mi się ten wątek :ok:

mam kota + drugiego na tymczasie, dwójke dzieci i dwa psy, a tez czuję się outsiderem, najpierw jako pierwsza miałam dziecko z najbliższych koleżanek, a teraz mam dwójkę i właściwie dwa koty :wink:

została mi jedna przyjaciółka, ale mam lepszy kontakt z moją sister (3 koty i jedno dziecko) no i mam miau. I nie powiem opieka nad taka dwójka krzykaczy jak moje + nad kotami nie miziakami daje popalić, ale każdy postęp i jednych i drugich daje dużo satysfakcji

Z resztą przyjaciół utrzymuję sporadyczne kontakty, ale dzięki miau poznałam kilka fajnych dziewczyn i to jest fajne nowe znajomości i patrzenie w przyszłość, a w przyszłości myślę, że nie długiej pojawi się kolejny kotecek, ale o tym na razie cicho sza :wink:

Ach jesteśmy dziwakami, bo 3 z przodu a my mieszkamy z moimi rodzicami i jest nam wszystkim z tym świetnie :wink:

Conchita pisze:Ja nie wiem - bez przerwy mnie to spotyka. Może zacznę zaczepiać ludzi i mówić im, że nie lubię dzieci???

Do mojej Mamy przyjechało pogotowie - lekarz + dwóch ratowników. Rozmawiałam z lekarzem, ratownicy mierzyli Mamie ciśnienie, a Filuś był bardzo zainteresowany sprzętem medycznym (to jest kot, który musi wszystko zobaczyć, sprawdzić, być tam, gdzie coś się dzieje). Wtedy jeden z ratowników od razu oświadczył, że nie lubi kotów, bo koty śmierdzą i roznoszą choroby. Za bardzo byłam przejęta stanem Mamy, żeby podjąć dyskusję.

Nawet w lecznicy pewien pan czekający z psem uznał za stosowne poinformować mnie i TŻeta, że on kotów nie lubi. Niestety, nie zrewanżowaliśmy się stwierdzeniem, że nie lubimy psów, bo przepadamy za psami. Ja tylko stwierdziłam, że nawet nie wie, ile traci.

kalair pisze:Chociaż czasem na fakt, iż mamy trzy koty, ktoś zareaguje-a po co wam tyle?? Da się żyć.

My słyszymy to samo mając sześć kotów :ryk:

A propo pogotowia. To z kolei mam pozytywne wspomnienie. Nie tak dawno przyjechało pogotowie, jak umierałam-migrena

, panowie ratownicy bardzo mili, mimo że Kretki się pętały. Jeden się wręcz zachwycał urodą kotow, i pytał, czy Safi jest rasowa

A na koniec chciał nam wcisnąć pieseczka-szczeniaczka dalmatyńczyka :mrgreen:

. Na szczęście jeszcze miałam resztki świadomości..

My tez nie używamy tv. Nie ma, jak obserwacja przyrody na żywo

Niacha pisze:(...)
A tak w ogóle po co telewizor gdy ma się kota właśnie.

No jak to po co? Telewizor to świetna podstawka pod kota właśnie - oczywiście kineskopowy, precz z LCD!

Nie mam telewizora, mam rzutnik i filmy wyświetlamy na prześcieradle - moje koty uwielbiają oglądać Gwiezdne Wojny (szczególnie sceny walk). Patrzą jak zaczarowane lub skaczą na prześcieradło włączając się do pojedynków.

Tv mam,ale nie oglądam-sporadycznie,bo mam forum i koty :wink:

Za to jak napisała ptaszydło,jest idealną podstawką pod kota,bo posiadamy kinskopowy

Jesteśmy parą od ponad 5 lat,nie mamy dzieci,mamy 2 koty i psa.
Ja mam 28 lat,on w tym roku skończy 25 i o zgrozo grono naszych znajomych ograniczyło się do kilku osób,bo nie ma dosłownie o czym rozmawiać.
Wiem,że tematów jest multum,ale akurat najważniejszym dla tych osób są dzieci,których my akurat nie posiadamy i to z wyboru przynajmniej.
Posiadanie dziecka jest w modzie i nie może być inaczej.
Rodzina tż-ta już przywykła,ale też się nasłuchałam,że dziecko by się przydało.
W zasadzie i w mojej i w jego rodzinie są malutkie dzieci,a my nie czuje,y potrzeby posiadania swoich.
Nie raz spotkałam się z litosnym spojrzeniem lub nawet komentarzem ze strony różnych osób,że na starość będę sama,że dzieci to podstawa,a nie koty czy inne "sierściuchy".
Zawsze odpowiadam,że posiadanie dzieci nie gwarantuje opieki na starość i ,że umrę samotnie z kotami ,które mnie zjedzą :ryk:

Wtedy dopiero głupie docinki milkną.
Niejednokrotnie dano mi do zrozumienia,że jestem Outsiderem,ale mi to nie przeszkadza,wręcz przeciwnie czuję się szczęśliwa,bo w moim przypadku większość tych osób zazdrości nam braku niektórych obowiązków.
Generalnie chwała Bogu za to forum,bo nie jestem tu jedyna,która ma jobla na punkcie swoich futer :1luvu:

czy Wy też czujecie sie jak MNIEJSZOŚĆ????

Kto przegląda forum