Miki i cała reszta - Tako u mamy, Dominik :)

Ja też się bardzo cieszę, tym bardziej, że Dominik to taki słodki kotuś :1luvu:

Należy mu się najfajniejszy domek pod słońcem :ok:

Dominik zaprezentował sie naprawdę fajnie

W ogóle nie dziczył, biegał za piórkami na patyku, sam bawił się włóczkową myszką - podrzucał ją, turlał, nosił z pyszczku - no po prostu super zabawowy kotuś :mrgreen:

Grzeczny, miły i śliczny - tylko kochać :ok:

Moje zmory za to bez większych zmian.
Chłopaki w niezmiennie dobrych humorach, Miki - nadal bardzo zestresowana...

Duszek686 pisze:
Moje zmory za to bez większych zmian.
Chłopaki w niezmiennie dobrych humorach, Miki - nadal bardzo zestresowana...

Współczuję

u mnie też raz lepiej ,raz gorzej
ale Yuki też nie potrafi dojść z chłopakami do porozumienia

Cieszą mnie nieliczne chwile gdy wszystkie koty przebywają obok siebie
we względnym spokoju bez awantur

Liczę na to że z czasem będzie lepiej .

Biedne sa te nasze dziewczyny...

Ciężko żyje się "jedynaczkom" w stadzie. Choćby najmniejszym...
Nie wiem o co chodzi, ale już parę razy zauważyłam,że chłopaki jakoś się w ogole lepiej dogadują między sobą... :roll:

Choć może to tylko złudzenie...

Nie należę do osób, które łatwo rezygnują, ale zaczynam się poważnie zastanawiac, czy w tym wypadku rezygnacja nie byłaby najlepszym rozwiązaniem...
Rozważamy kilka opcji...
Każda z nich ma swoje dobre i złe strony, plusy i minusy...
I przy każdej z nich - ktoś niestety ucierpi...
Jedne są nie do przyjęcia dla tż-eta...
Inne sa nie do przyjęcia dla mnie...
Opcja, która satysfakcjonowałaby nas oboje - jest na dzień dzisiejszy - nie do przyjęcia dla Miki...
Nie jest łatwo...
Ale wiem, że tak jak jest teraz być nie może.
Ech...

Behawiorysta..........?

Smutne to.... niestety mam wrażenie, że przed przybyciem do Was Tako, nie było w Twoim stadzie aż tak napietych stosunków nie było

Być może to Tako przepelnil czarę :roll:

Ja chyba bym podjęła decyzję o poszukaniu Tako domu.
Ale to ja. A przypuszczam, że to Dla Ciiebie nie byłaby łatwa decyzja Anetko

Doradzać z boku jest b. trudno, bo nie zna się sytuacji dokładnie, więc tylko pozostaje życzyć dobrych natchnień i sił w podjęciu najlepszej decyzji :ok:

No nie było...
Miki w pełni szczęśliwa nie była, ale dawała sobie radę i do spięc dochodziło rzadko...

Behawiorysta to jedna z opcji. Na nią godzimy się oboje, choć tu tez jest dużo "ale" ...
Bo czy jest sens?
Tako fajnie się bawi z Karmelem i jest dla niego naprawde kumplem do gonitw i zabaw.
Ale z Lakim Karmel też sie bawi, choć oczywiście nie tak długo ani tak fajnie.
Miki jednak bardzo sie stresuje i nie wiem, czy mogę ja dłużej męczyć nie majac absolutnie zadnej pewnosci co do efektów terapii...

Druga opcją jest szukanie Tako nowego domu.
Na tę opcję nie godzi się Arek.
Ja zresztą też sie już strasznie przywiązałam do tego agresora i byłoby mi bardzo trudno się z nim rozstać...
To jest super fajny, miły, kontaktowy kot. Miziak i gaduła. Spokojny i kochany.
Tylko ta agresja wobec Miki...

Trzecią opcję bardzo forsuje tż-et - ale ta opcja jest absolutnie nie do przyjęcia dla mnie.
Dać Miki na stałe mojej mamie...
Ja wiem, że być może Miki, po jakimś czasie poczułaby się tam lepiej niż u mnie, bo byłaby jedynaczką.
Ale ja nie wyobrażam sobie domu bez niej.
Bez Tako sobie wyobrażam. Bez Miki nie.
Może to znów mój egoizm, ale tak czuję i nic na to nie poradzę.
Miki jest zła, niedobra, niemiziasta i z humorami. Ale kocham ją jak diabli i nie potrafię jej oddać. Nawet mamie. Bo nie jestem pewna, czy Miki by to zrozumiała...

Czwatej opcji już się na pewno domyślacie...
To kompromis między tym, na co nie godzę się ja, a tym na co nie godzi się Arek ( a i ja niechętnie bym to zrobiła).
Tako mógłby pójśc na stałe do mojej mamy...
Mama już w nim z lekka zakochana, więc miałby dobrze i bylby jednak trochę... nasz...
Tylko Karmel straciłby jednak kumpla do zabawy...

Myslę i myslę i nadal nie wiem, co zrobić...

Anetko, swoje odczucia, to co Wy byście chcieli odłóżcie na bok. Liczy się kot, to co on czuje, w tym przypadku Miki.

Gdybym była na Twoim miejscu, starałabym się przekonać TŻa o oddanie Tako. A że on jest do niego przywiązany, oddanie do mamy byłoby dobrym rozwiązaniem. Miki była pierwsza, myślę, że nie powinna płacić ceny za swoją osobowość....

Ale to Wy musicie podjąć decyzję. Niełatwe zadanie przed Wami. Trzymam kciuki za najlepszą decyzję :ok:

a ja bym stawiała na behawiorystę, krople bacha, feliwaya, cokolwiek, co może pomóc - wyczerpaliście wszystkie tego typu opcje? wszystkie?

nie no, oczywiście. Najpierw trzeba wszystkiego próbować.
Tylko żeby nie przegapić momentu, w którym naprawdę dzieje się źle na tyle, że może się później stać coś bardzo złego.
Naprawdę Anetko nie zazdroszczę.
Natomiast opcja z wydaniem Tako do Twojej Mamy w moim odczuciu jest najrozsądniejszym wyjściem.
No ale to tylko moje odczucie, a Wam decyzji faktycznie nie zazdroszczę.
Trzymajcie się.

Jednak najbardziej i tak żal mi Miki

Trudna sytuacja. Ja sie nie znam, ale w takiej sytuacji najpierw spróbowałabym wszystkich innych środków. Czyli właśnie behawiorysta i te krople bacha... czytałam różne wątki, jak to koty które walczyły po kroplach się tolerowały, niektóre nawet polubiły. To wymaga czasu ale jakby się ułożyło to chyba warto...

Feliway, krople, kalm, obróżki, wszystko już było.
Został Behawiorysta, ale tak jak napisała Anetka, to jest niechęć w stosunku do Miki.

Decyzja jest naprawdę trudna, nie zazdroszczę.
Ja mogę napisać tylko jak ja to widzę z boku.
Miki była pierwsza, powinna zostać, opcja oddania Miki jak dla mnie jest najgorszym rozwiązaniem.
I tak jak napisała Magda, tylko żeby nie przegapić momentu, w którym naprawdę dzieje się źle na tyle, że może się później stać coś bardzo złego.
Anetko, zawsze mówiłaś że mama nie chce kota na stałe, że tymczasy są idealnym rozwiązaniem, więc nie wiem czy jest sens uszczęśliwiać ją na siłę.
Tako to piękny kot, na pewno znalazł by domek.

Wiem że nie jest to łatwe, ale ja bym wróciła do tego co mówiłaś na początku.
Tymczas, a co dalej zależy od tego jak się koty dogadają.

Anetko, nie jest to łatwa decyzja, ale musisz chronić Miki, ona nie jest winna tej sytuacji a stała się ofiarom i z pewnością jak potrwa to dłużej odbije się to na jej zdrowiu.

U mnie jest taka sama sytuacja więc opiszę co zauważyłam.
Ostatnio pracowałam w domu więc obserwowałam koty uważnie przez cały czas.
Chłopaki faktycznie dogadują się między sobą dużo lepiej i nie przeszkadza im to
że jeden drugiego zaczepi,podgryzie ,skoczy na kark czy pacnie łapką.
Najwyżej tamten też oberwie i jest powód do gonitwy i zabawy.
Orion nie reaguje nawet wtedy gdy oni wciąż go depczą,gryzą czy przygniatają.
A Yuki takie zachowania nie podobają się i warczy, syczy lub ucieka.
A takie jej zachowanie prowokuje ich do zaczepek i ataków.
Ale wtedy gdy Yuki zachowuje spokój ,nie przemyka chyłkiem ze strachem obok nich
oni też są spokojni.
Dzisiaj na przykład Yuki była wyjątkowo zrelaksowana i nawet widziałam kilka razy ,że sama
zaczepiała chłopaków i było spokojnie bez awantur. Oni patrzyli na nią zaskoczeni i spokojnie usuwali się jej z drogi.
To wszystko tkwi w główkach naszych panienek.
Wydaje mi się ,że gdyby Miki mogła odstresować się,przestałaby okazywać strach sytuacja
mogłaby ulec dużej poprawie.
Nie potrafiłabym oddać żadnego kota.
Duszku wypróbuj wszystkie sposoby może jednak się uda zaprowadzić względnie dobrą
harmonię w stadzie.
Bardzo ci tego życzę

Może to głupie co napiszę :roll:

, ale mnie się zdaje że należy podnieść jej hierarchię w stadzie.
Z Silence miałam taki problem. Obrywała za nic!
Nie wiem, czy to w wypadku kotów ma znaczenie /bo koty, to nie psy :wink:

/, ale zaczęłam ją faworyzować.
/Wcześniej starałam się traktować wszystkie koty w ten sam sposób./
Teraz każdy kąsek, każde mokre danie dostaje jako pierwsza Silence.
Reszta kotów musi czekać i czeka.
Mam wrażenie, że stosunki między kotką, a resztą stada znacznie się poprawiły, bo ona stała się pewniejsza siebie i nie czmycha po kątach, czym prowokowała /głównie Noisa/ do ataku.

Miki i cała reszta - Tako u mamy, Dominik :)

Kto przegląda forum