Oswajanie dzikuna z Koterii. Jest postęp - po latach :)

Przymus uważam za ostateczność wtedy, gdy zwierzak wymaga np. leczenia czy innego bezwzględnie koniecznego zabiegu. Z tym, że zwierzę chore jest na ogół słabe, pozwala na więcej, a jeśli zrozumie, że mu się pomogło, to też zaufa. W innych przypadkach pośpiech i niecierpliwość właściciela opóźniają oswajanie, albo kot do końca się nie oswoi.
Z kociakami dzikimi to w ogóle nie ma problemu, bo one mniej mają złych doświadczeń i więcej energii do zabawy, więc piorunem się cywilizują. Moim sześciomiesięcznym w momencie złapania cmentarniaczkom wystarczyło kilka dni.
Żabcia wyuczyła się ostrożności, bo inaczej by nie przeżyła na dworze i nie ochroniła swoich kociąt. Ufała ludziom na odległość, tym, co ją karmili. Dlatego odkręcanie tych jej nawyków musi trwać. Ona musi mieć wszystko sprawdzone przez siebie empirycznie, żeby nabrać poczucia bezpieczeństwa, krok po kroku, bo już nie jest naiwna, jak kociak.
Ostatecznie dorośli ludzie też nie wierzą pierwszemu lepszemu na słowo, tylko sprawdzają dokładnie, zanim przyjmą kogoś do pracy, powierzą komuś opiekę nad dzieckiem czy pieniądze.

Żabcia dziś utrwala wczorajsze postępy, tzn. bawi się śmielej i bliżej mnie oraz wychodzi na wycieczki po domu, jeśli ma do tego warunki, tzn., jeśli nie ma innego kota w pobliżu. Staram się zapewniać te warunki, wycofując się przynajmniej z dwoma kotami do innego pokoju.
Raz po raz jednak kicia przypomina sobie, że ma być ostrożna.
Nie korzystam z momentów jej większej ufności i nie pcham się do niej z dotykiem i głaskaniem. Kontakt z ludzką ręką na pewno dobrze się jej nie kojarzy, głównie z wyjmowaniem z klatki, zabiegami w lecznicy, wpychaniem do transporterka. Ona jeszcze nie ma pewności, że znowu ktoś jej nie capnie, by wynieść w kolejne nieznane. Czas i nowe pozytywne doświadczenia w końcu zatrą złe wspomnienia.

Kolejny filmik z kicią. Żabcia osiągnęła tapczan w zabawie

No niestety, to miłe białe stworzonko ma szczególne wymagania sanitarne i tapczan zmieniło w kuwetowisko :mrgreen:

http://www.youtube.com/watch?v=q_q7rLbgga4

Ta kotka ma taką jakąś łagodną mordkę. Taką grzeczną jakąś taką.

Dobrze, że młoda jest, że bardzo interesuje się zabawą.

Ale fajny wątek, bardzo przyjemnie się czyta.
I ile dobrych rad! Dużo się dowiedziałam z niego

Zaznaczam sobie i będę tu zaglądać

Pozdrawiam! :kotek:

Ponieważ dziś minął czwarty tydzień Żabci w domu, jeszcze dwa filmiki:

Wczorajsza zabawa ze Szkrabkiem w przeciąganie łodygi pod drzwiami. Żabcia wygrała tę konkurencję

http://www.youtube.com/watch?v=HKLc0bC8hJA

I kontynuacja zabawy na tapczanie (przy poprzednim filmiku skończyła mi się karta pamięci)
http://www.youtube.com/watch?v=00XnaNEyuuw

Fajne

Bardzo ładnie umaszczona jest ta kotka. Te łatki takie fajne są

A ten czarny kocur pod drzwiami - ale ma piękny, gruby ogon!

Szkrabek faktycznie ma ogon jak kangur (tu jego wątek viewtopic.php?f=1&t=95084), Żabcię natomiast z jej ogonkiem widzę wśród mojej piątki na przedostatnim miejscu. Za to jest on oryginalnie ubarwiony: na końcu część biała, potem szara, wreszcie czarniawa.

Żabcia dziś znowu odważyła się na więcej. W czasie popołudniowego spaceru po mieszkaniu weszła do pokoju, w którym bawiłam się ze Szkrabkiem i Gadułką. Szkrabek szalał w rurze, co koteńkę zdumiało i zafascynowało. Usiadła pod stołem i obserwowała, nie licząc się z obecnością Gadułki. I nawet bardzo nieśmiało próbowała się do łapania wędki dołączyć.
Przy kolejnym wyjściu, kiedy koty były już zamknięte, pozwiedzała swobodnie dom i sama przyszła do mnie do pokoju, gdzie rozmawiałam przez telefon. Usiadła sobie grzecznie na krześle, porozglądała się z 10-15 minut i powędrowała dalej.
Żabcia czuje się coraz pewniej, bo przekonuje się codziennie, że nikt jej nie zamierza napastować i że ma możliwość odwrotu i izolacji w swoim pokoiku. I tak powolutku dojdziemy w końcu do głaskania.

mziel52 pisze:Szkrabek faktycznie ma ogon jak kangur (tu jego wątek viewtopic.php?f=1&t=95084), Żabcię natomiast z jej ogonkiem widzę wśród mojej piątki na przedostatnim miejscu. Za to jest on oryginalnie ubarwiony: na końcu część biała, potem szara, wreszcie czarniawa.

Naprawdę kapitalny ma Żaba ten ogon - jeszcze nie widziałam, żeby końcówka była biała, gdy reszta ogona jest ciemna

A ja mam z kolei koteczkę z krzywym ogonkiem - takim załamanym na końcu

Ale i tak jest przesłodka.
Bardzo mi się podoba, jak piszesz o swoich kotach. Tyle w tym spokoju, cierpliwości

Pozdrawiam!

Wygląda na to, że Żabcia w ogóle nie zamierza wracać do swojego pokoju. Już się dogadała ze Szkrabkiem i Gadułką i łazi wszędzie jak po własnym. Psocie się to tylko nie podoba i jest wyraźnie zmartwiona.
Otwarte pozostaje pytanie, gdzie wyląduje następne sioo Żabci :mrgreen:

Żabcia dołączyła do stada, które ją zaakceptowało i nie zwraca na nią specjalnej uwagi. W nocy nie miała chęci wrócić do siebie, a ja nie zmuszałam. Zwiedziła ostatni nieznany jej pokój, czyli sypialnię. Rano z kotami oglądała ptaki na balkonie. Bardzo zainteresowało ją moje łóżko. Kiedy zasypiałam ze Szkrabkiem i Gapą w pościeli, leżała sobie obok na dywanie. Potem na chwilę jeszcze wstałam, koty zeszły, a gdy wróciłam, wyciągając się wygodnie, coś wyskoczyło z okolic poduszki na ziemię. To była Żabcia. Nie zauważyłam po ciemku, że tam się umieściła.
Kicia jadła już w kuchni ze wspólnych talerzyków, kupal powędrował jednak do kuwety na tapczanie, gdzie powędrowało sioo, nie wiem, ale w żadnym nielegalnym miejscu nie zauważyłam.
Teraz pozostaje nam wspólna zabawa, prowadząca do całkowitego oswojenia Żabci. Na razie jeszcze jest ostrożna, ale przykład innych kotów działa. Koteczka nie szuka samotności, ale jest tam gdzie ja i reszta kotów.
Najbardziej bym się ucieszyła z widoku Żabci w ogólnej kuwecie :wink:

Żabcia już zadomowiona.

W swoim pokoiku nie mieszka, wybrała sobie większy, z widokiem balkonowym na karmnik sikorek. Znalazła tam zaciszne miejsce pod kaloryferem, zastawione pudłem, gdzie może spać bezpiecznie. Ale częściej rezyduje na fotelu i w innych miejscach.
Ćwiczymy oswajanie zabawą, teraz w lepszych warunkach. Koteczka chętnie uczestniczy we wspólnym łapaniu wędki razem z innymi kotami. Wtedy ma okazję obserwować zachowanie kolegów, które niczego się nie boją. To jej dodaje pewności. Niestety dominująca obecność Szkrabka szalejącego w rurze zabawę na pełnych obrotach uniemożliwia, toteż Żabcia bawi się również ze mną na osobności. Prawie już bez strachu lata za wędką, skacze, ma wreszcie odpowiednio większą przestrzeń, której nie dawał mały pokoik. Mam nadzieję, że w ciągu dwóch tygodni pozwoli się dotykać.

Najnowsze fotki Żabci:

obserwacja balkonu

obserwacja spod stołu ogólnej zabawy

Żabcia jest śliczna :love:

i widać, że dobrze jej u Ciebie

Oswajanie dzikuna z Koterii. Jest postęp - po latach :)

Kto przegląda forum